V - Acehbooks.org

ALS TOURIST ATJEH DOOR
ordening, waarbij meer dan tevoren de zelfbestuurders
ingeschakeld zijn, eenig effect te hebben. Moge het van
blijvenden aard zijn!
Het Ga j o-l an d.
Verlaten we nu den asweg en het vlakke kustgebied
om een kouden neus te gaan halen. In den ouden tijd was
Gajo weliswaar uit alle richtingen te bereiken, maar
slechts langs bosch- en bergpaden; van eigenlijke wegen
was uit den aard der zaak geen sprake. De verbinding
Bireuen-Meergebied voerende langs steile, in den regentijd
glibberige bergpaadjes, door soms ondoorwaadbare
rivieren, bergop, bergaf langs ruggen die weinig houvast
lijken te bieden aan den menschelijken voet, die verbinding
heette toen: „de weg van een vrouw, die water gaat
scheppen". Wat een „mannenweg" dan wel geweest moet
zijn??
In het meesterlijke werk van Prof. C. Snouck Hurgronje:
„Het Gajoland en zijne bewoners" vinden wij een opsomming
van al deze „vrouwenwegen", meerdere tientallen.
Of deze alle nog in gebruik zijn, is niet met absolute
zekerheid vast te stellen.
De onderafdeelingshoofdplaats Takengon is nu in 3 uur
van Bireuen uit te bereiken. De 103 K.M. lange weg is
in 1913 gereed gekomen. Door het zeer geaccidenteerde
terrein en het zware vrachtvervoer eischt hij doorloopend
en veel onderhoud. Wie zich echter verongelijkt meent
te mogen voelen als hij soms over een verharding rijdt,
die doet denken aan een droge rivierbedding, bedenke, dat
vergeleken met de vroegere „vrouwenwegen" de bestaande
verbinding welhaast een „vorstenweg" mag heeten!
47