Utrechtse jaren - OngekendTalent

11.
Ik herkende haar meteen, ook zonder uniform. Het haar zat nog steeds in een
knotje, maar was helemaal grijs verdord door het wegvallen van de jaren en de
ogen die zo vaak op mij hadden neergekeken als ik op de knieën werd
gedwongen om vergiffenis te vragen voor mijn zonden stonden nog eenzamer in
het bollige gezicht dan dat ik mij herinneren kon. Zij bracht ooit angst in mijn
hart en nu voelde ze zelf een onmiskenbare dreiging, terwijl ze half verstopt
achter het gordijn van haar huiskamer de TV camera in staarde. En ik voelde
medelijden met haar. Tante Ans was een van de vele vriendinnen van mijn
moeder en een van die vrouwen die hun leven in dienst stelden van het Leger
des Heils. Vanaf mijn derde levensjaar werd ik elke zondagochtend bij de
zondagsschool afgezet als voorbereiding op een leven als heilssoldaat. Tante
Ans was kinderloos en ongetrouwd en dus de ideale persoon om als een pseudomoeder
de kleuters en peuters op te vangen en ik moet bekennen, dat deed zij
met veel plezier en met veel zingen en knuffelen. Ik ging dan ook graag naar de
bijeenkomsten. Meteen bij binnenkomst rende ik naar de zandbak en ik speelde
braaf Adam en Eva na met de poppen die in het zand stonden. Zodra alle ouders
en de oudere kinderen naar de grote zaal beneden waren gegaan om te
onderhandelen over hun ziel moesten wij op een stoeltje gaan zitten. De poppen
werden in de zandbak op een rijtje gezet en tante Ans, het lieve vrome vrouwtje
dat zo graag onze mama wilde zijn, pakte de Bijbel en veranderde bij het lezen
langzaam in een groen monster.
De vertellingen uit de Bijbel werden gebracht als gruwelijke en bloedige
toekomstbeelden en tante Ans versterkte de verhalen door de gebeurtenissen na
te spelen met de poppen in het zand. Eva werd onthoofd, Kain werd ontmand en
Judas werd levend begraven. Wij kinderen van de zondagschool zaten als
versteend te kijken naar de bizarre en agressieve voorstelling en als tante Ans
ons een zandheuvel beloofde als wij niet voldoende baden, dan vielen wij
huilend op onze knieën om de Lieve Heer te vragen ons leven te sparen en om
tante Ans versneld een plekje in de Hemel te geven. Al meteen na de eerste
bijeenkomst begon ik stiekem met het bidden voor het slapen gaan en bij het
opstaan. Ik bad voor de gezondheid van mijn ouders, voor mijn broers en
zussen, voor alle overige mensen die ik persoonlijk kende en als ik nog een
Pagina 59