Utrechtse jaren - OngekendTalent
Utrechtse jaren - OngekendTalent
Utrechtse jaren - OngekendTalent
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
17.<br />
Mijn vader werd op handen gedragen. Hij was een kleine kale man met<br />
elastieken benen en brede bovenarmen, die een zwaar arbeidsleven verrieden. Ik<br />
luisterde graag naar zijn verhalen over zijn voor mij onzichtbare broers, die door<br />
het lot hun eigen slachtveld creëerden in of kort na de tweede wereldoorlog en ik<br />
zocht nieuwsgierig naar de herkenningspunten die voor een zoon zo belangrijk<br />
zijn. Veel overeenkomsten tussen mijn vader en mij vond ik niet of het moest<br />
het verlangen naar avonturen in onze dromen zijn. Ieder mens zoekt iets in het<br />
leven wat hem bijzonder maakt en mijn vader was niet anders. Hij pochte graag<br />
over zijn spierkracht en hoe hij als kind zijn oudere broers tegelijk op zijn armen<br />
droeg. Het leek een stoer verhaal van een fantast, maar een oude zwart-wit<br />
fotootje bevestigde het hele verhaal. Gebiologeerd keek ik naar de jongens die<br />
mijn ooms waren en nooit mijn ooms zijn geweest. Op familiebijeenkomsten<br />
duelleerde mijn vader graag met zijn schoonvader om te zien wie de sterkte<br />
binnen het gezin was. Als kleine kinderen rolden ze over de grond, enthousiast<br />
opgejut door de aanwezigen, en als mijn vader voor de zoveelste maal het<br />
onderspit delfde tegen de man die meer vlees dan spierkracht had, dan trok hij<br />
zich mokkend terug om na te denken hoe hij wraak kon nemen en zijn<br />
zelfrespect kon terugwinnen. Gelukkig voor mijn vader kon hij iets wat niemand<br />
anders kon binnen de familie en na een paar pilsjes kon je er zeker van zijn dat<br />
hij ons het trucje liet zien. Mijn vader kon namelijk zonder enige moeite zijn<br />
beide benen tegelijk in zijn nek leggen en op zijn handen lopen. We gingen<br />
onder aan de trap staan, terwijl mijn vader boven zijn benen vouwden. Op zijn<br />
handen klom mijn vader de trap af, onder groot gejuich van oom, tantes,<br />
schoonouders en andere aanwezigen, die het kunstje waarschijnlijk al tientallen<br />
malen hadden gezien. Tot op hoge leeftijd kon mijn vader zijn benen in zijn nek<br />
leggen. Het grote publiek was allang vertrokken, maar zijn trots was er niet<br />
minder om. Ik heb mijn vader maar niet gevraagd in welk standje ik ben<br />
verwekt.<br />
Pagina 70
Change language