Utrechtse jaren - OngekendTalent

More documents

Recommendations

Info

16. Binnen de familie zwierf een foto uit de jaren vijftig rond. Het was een groepsportret van een stel fabrieksarbeidsters dat in de armoedige naoorlogse jaren noodgedwongen de emancipatie nieuw leven in blies. Op de eerste rij zat een jong meisje gehurkt in een strakke overall, vrolijk lachend om de grollen van een nichtje en onwetend over het moeilijke leven dat als een monster in haar baarmoeder op de kweek stond. Het meisje maakte lange dagen, moest uren lopen om op het werk en thuis te komen en was gedwongen het zuur verdiende geld bij haar ouders in te leveren. Toch klaagde zij niet. Individualisme was een vreemd begrip in haar belevingswereld, over verlangens mocht niet worden gesproken en vaders wil was wet. Het jonge meisje trouwde met haar verwekker, bracht haar broertjes en zusjes ter wereld en zag steeds sterker de schimmen van haar moeder in de spiegel verschijnen als ze niet meer goed wist wie ze zelf was. Pas toen durfde zij haar tweede zoon te bekennen dat zij altijd gedroomd had van een stil leven op een boerderij met varkens en kippen en zonder kinderen. Ik was geschokt. Tijdens het opgroeien zat ik net als mijn moeder vol dromen en verlangens. Ik wilde graag vrij zijn, reizen en mijn gedachten vastleggen in poëtische zinnen, maar de realiteit dwong mij een opleiding te volgen en de overall aan te trekken die mijn moeder voor mij had bewaard. Ik twijfelde teveel aan mezelf om buiten de geijkte paden te treden en als ik zag dat anderen wel hun eigen weg durfden te gaan, dan verstopte ik mij verdrietig onder de dekens op mijn bed die al een leven lang als een beschermend laagje om me heen rustten. Een man die ik bewonderde om zijn talenten en zijn keuzes in zijn leven was oom Chris, een jongere broer van mijn moeder. Hij kon prachtig tekenen en schilderen en bespeelde virtuoos verschillende muziekinstrumenten. Geboeid keek ik naar de vervalsingen die hij maakte van fameuze werken van artiesten als Rembrandt en Rubens en ik lachte vrolijk als mijn oom beweerde dat zijn schilderijen van betere kwaliteit waren dan het origineel. Meer nog begeesterd was ik om zijn beheersing van het klavier dat met de zwarte en witte toetsen een hypnotiserende werking op mij had. Ik volgde nieuwsgierig de vingers die moeiteloos elke melodie konden vinden en als mijn oom mij de eerste beginselen van het spelen uitlegde, dan lette ik beter op dan ik ooit op school had gedaan. Peinzend vroeg ik mijn oom waarom hij niet beroepsmatig musiceerde of tekende. Oom Chris haalde laconiek zijn schouders op en mompelde dat een metselaar alleen zijn Pagina 68
droomhuis kan metselen in zijn vrije tijd en ik begreep meteen wat hij hiermee bedoelde. Sindsdien voel ik een afkeer om in opdracht creatief te zijn. Plots mocht ik mijn oom Chris niet meer zien. Mijn moeder vertelde tijdens het eten proestend dat haar broer Jehovagetuige was geworden en dat wij pas weer welkom waren als wij ons hadden bekeerd tot het geloof dat in ons huis altijd voor veel spot had gezorgd. Ik was teleurgesteld en toen mijn moeder mij verklapte dat haar broer ook niet meer schilderde of musiceerde was ik helemaal van de kaart. Ik begreep niet hoe iemand zijn talent zo kon verspillen en hoe een God kon verbieden kunst te maken en te beleven. Pas jaren later dacht ik aan de opmerking over de metselaar en toen begreep ik ineens dat mijn oom opnieuw een keuze had gemaakt waarin hij geloofde en daaraan vasthield en de consequenties die de keuze met zich meebrachten voor lief nam. Mijn oom Chris was iemand die zijn eigen pad durfde te kiezen, iets wat ik bij mijzelf altijd heb gemist, en daarom bewonder ik hem in stilte nog steeds, ook al treur ik om het verlies van zijn creatieve talenten. Gelukkig heb ik nu mijn eigen toetsenbord. Pagina 69
Page 1 and 2:
Pagina 1
Page 3 and 4:
Inleiding In de periode 2007 - 2010
Page 5 and 6:
1. Ik ben een echte Utrechter. Dat
Page 7 and 8:
geesten om ging. Soms zwaaide ieman
Page 9 and 10:
4. Er was geen revolutie nodig om m
Page 11 and 12:
5. Ik ben de Jean-Paul Grenouille v
Page 13 and 14:
Mijn moeder straalde toen ik voorzi
Page 15 and 16:
7. Op de kleuterschool kwam ik voor
Page 17 and 18: 8. Als iemand mij zou vragen hoe de
Page 19 and 20: 9. Ik had als kind bloed aan mijn h
Page 21 and 22: 10. Het was op een vrijdag dat mijn
Page 23 and 24: 11. Voor twee jaar was ik het jongs
Page 25 and 26: 12. Ieder mens maakt ooit in zijn l
Page 27 and 28: 13. Mijn ouders bedreven alleen op
Page 29 and 30: plots dat je op verschillende manie
Page 31 and 32: houden van onkruid en ongedierte en
Page 33 and 34: met mij wilde omgaan. Ik heb maar n
Page 35 and 36: 17. Ik houd van straattheater. De o
Page 37 and 38: missen en laten we eerlijk zijn: he
Page 39 and 40: FAMILIE Pagina 39
Page 41 and 42: Ik stond neuriënd onder het strome
Page 43 and 44: Ik keek naar beneden en ik zag de b
Page 45 and 46: Toen de vriendinnen van mijn moeder
Page 47 and 48: met geen woord meer over wat achter
Page 49 and 50: 6. Twee weken geleden overleed een
Page 51 and 52: Zo kwam ik erachter dat ik twee kle
Page 53 and 54: Ik wierp tegen dat wij in een van d
Page 55 and 56: sinds die dag luister ik met een he
Page 57 and 58: Van mijn overleden nichtje heb ik g
Page 59 and 60: 11. Ik herkende haar meteen, ook zo
Page 61 and 62: 12. Mijn opa was fout na de oorlog.
Page 63 and 64: 13. Soms praat ik met Janneke. Niet
Page 65 and 66: In je jeugd bepalen je ouders welke
Page 67: Het was een groots avontuur. Mijn o
Page 71: Pagina 71
show all

Utrechtse jaren - OngekendTalent

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?