Utrechtse jaren - OngekendTalent

More documents

Recommendations

Info

2. In mijn kinder<strong>jaren</strong> speelde ik vaak met mijn vriendjes op een brug aan de Oude Gracht in Utrecht. De Dom was mijn grote broer. Ik was dol op klimmen en ik deed dingen die mijn moeder mij had verboden en die mijn vader stiekem leuk vond. Op een dag wilde ik mijn vriendjes bewijzen hoe dapper ik was als zesjarige en ik klom over de leuning van de brug om aan de verkeerde zijde naar de overkant te wandelen. Mijn vriendjes plaagden mij en deden alsof zij mij van de brug wilden duwen. Ik liet stoer de leuning los en juist op dat moment gaf een jongetje mij een onvergetelijk zetje. Met veel gevoel voor drama stortte ik naar beneden. Ik lag bewusteloos aan de rand van de kade met mijn hoofd zwevend boven het vieze water. De huisarts stelde als diagnose een zware hersenschudding en hij raadde mijn ouders aan om mij minstens twee weken plat liggend in bed te houden. Ik huppelde echter al de volgende dag vrolijk rond door het huis en vanaf dat moment was ik het geflipte schaap van de familie. De invloed van de vrije val op mijn gedrag zal nooit duidelijk worden. Feit is dat ik door de klap bijna al mijn herinneringen kwijt was. Dat merkte ik meteen de volgende ochtend. Mijn ouders hadden mijn bed in de huiskamer gezet en ik werd wakker gehuild door een baby. Ik kon mij niet herinneren dat er gezinsuitbreiding was geweest en nieuwsgierig leunde ik op de kinderwagen om te zien wie de jankerd was. De baby werd echter door mijn gewicht gelanceerd en voor het eerst in mijn leven zag ik een mens door de ruimte zweven. Mijn moeder kwam geschrokken de huiskamer binnen rennen en riep: “Mijn arme kind.” Ik sloot mijn ogen en ik stak vertederd mijn armen uit voor een warme knuffel. Mijn moeder liep mij echter voorbij en ontfermde zich over het meisje dat mijn zusje bleek te zijn. Teleurgesteld kroop ik terug in bed. Binnen twee dagen stond mijn bed weer in de slaapkamer en vanaf dat moment was iedereen het er wel over eens dat ik anders was. Niemand kon mij vertellen wat er nu precies anders was aan mij, maar ik was anders. Prettig vond ik het niet. Het gerucht ging dat mijn opa aan vaderskant in het gesticht was overleden en ik vreesde opgezadeld te worden met een ongewenste erfenis. Misschien dat ik daarom zoveel interesse toonde voor de bewoners van het gekkenhuis bij ons om de hoek. Tegenover de ingang van het Centraal museum was een hal van de gesloten inrichting, waar geesteszieke mannen overdag heen en weer liepen. Ik stond regelmatig voor de ramen te kijken en ik vroeg mij af wat er in die zieke Pagina 6
geesten om ging. Soms zwaaide iemand naar me, een ander trok alleen een gek gezicht. Mijn moeder vertelde me dat de gekken op het binnenterrein water mochten pompen en dat de emmers geen bodem hadden. Ik vond dat bizar en ik riep dat je echt knetter moet zijn als je zoiets niet in de gaten hebt. Tegenwoordig controleer ik mijn glas als mijn moeder water voor me in schenkt. Mij krijgt ze niet gek. Veertig jaar na de opstanding loop ik nog steeds vrij rond en ik kom niet meer met het excuus dat ik van een brug ben gevallen als iemand zegt dat ik anders ben. De mensen moeten mij maar nemen zoals ik ben. Het gekkenhuis is tegenwoordig deels een museum over Nijntje. Ik stond pasgeleden minutenlang voor de ingang van het historische gebouw en ik twijfelde of ik naar binnen moest gaan. Ik ben uiteindelijk buiten gebleven en ik ben voor de ramen van de hal gaan staan waar ik als kind zo vaak heb rondgehangen. De nieuwsgierigheid is er nog steeds, maar de angst voor de erfenis van mijn opa is verdwenen. Mocht ik ooit worden gek verklaard, dan wil ik de rest van mijn leven in de hal doorbrengen waar de geesten van de zieke mannen ronddolen. Dan kan ik ze eindelijk vertellen dat ik ook anders ben. Pagina 7
Page 1 and 2: Pagina 1
Page 3 and 4: Inleiding In de periode 2007 - 2010
Page 5: 1. Ik ben een echte Utrechter. Dat
Page 9 and 10: 4. Er was geen revolutie nodig om m
Page 11 and 12: 5. Ik ben de Jean-Paul Grenouille v
Page 13 and 14: Mijn moeder straalde toen ik voorzi
Page 15 and 16: 7. Op de kleuterschool kwam ik voor
Page 17 and 18: 8. Als iemand mij zou vragen hoe de
Page 19 and 20: 9. Ik had als kind bloed aan mijn h
Page 21 and 22: 10. Het was op een vrijdag dat mijn
Page 23 and 24: 11. Voor twee jaar was ik het jongs
Page 25 and 26: 12. Ieder mens maakt ooit in zijn l
Page 27 and 28: 13. Mijn ouders bedreven alleen op
Page 29 and 30: plots dat je op verschillende manie
Page 31 and 32: houden van onkruid en ongedierte en
Page 33 and 34: met mij wilde omgaan. Ik heb maar n
Page 35 and 36: 17. Ik houd van straattheater. De o
Page 37 and 38: missen en laten we eerlijk zijn: he
Page 39 and 40: FAMILIE Pagina 39
Page 41 and 42: Ik stond neuriënd onder het strome
Page 43 and 44: Ik keek naar beneden en ik zag de b
Page 45 and 46: Toen de vriendinnen van mijn moeder
Page 47 and 48: met geen woord meer over wat achter
Page 49 and 50: 6. Twee weken geleden overleed een
Page 51 and 52: Zo kwam ik erachter dat ik twee kle
Page 53 and 54: Ik wierp tegen dat wij in een van d
Page 55 and 56: sinds die dag luister ik met een he
Page 57 and 58:
Van mijn overleden nichtje heb ik g
Page 59 and 60:
11. Ik herkende haar meteen, ook zo
Page 61 and 62:
12. Mijn opa was fout na de oorlog.
Page 63 and 64:
13. Soms praat ik met Janneke. Niet
Page 65 and 66:
In je jeugd bepalen je ouders welke
Page 67 and 68:
Het was een groots avontuur. Mijn o
Page 69 and 70:
droomhuis kan metselen in zijn vrij
Page 71:
Pagina 71
show all

Utrechtse jaren - OngekendTalent

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?