Utrechtse jaren - OngekendTalent
Utrechtse jaren - OngekendTalent
Utrechtse jaren - OngekendTalent
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
Het was een groots avontuur. Mijn oom nam mij mee uit eten, leerde mij<br />
ongegeneerd hoe je goedkoop kon winkelen en hoe je gratis aan limonade kon<br />
komen door wat kratten uit de vrachtwagen te laten vallen. Bedrijven tellen niet<br />
de scherven, zo beweerde mijn oom en ik geloofde hem op zijn woord. Mijn<br />
tante schaamde zich dood voor haar man en ze hadden dan ook regelmatig ruzie.<br />
Ik was op visite en ik werd gegrepen door de onbezorgdheid van mijn oom en ik<br />
voelde dan ook nooit de spanning die ik thuis wel voelde als mijn ouders ruzie<br />
hadden.<br />
Hoogtepunten waren de dagjes uit samen met mijn oom en tante. Ik weet niet<br />
precies meer waar we allemaal naartoe zijn geweest en of we echt vaak weg zijn<br />
geweest, maar sommige beelden van vroeger zijn op mijn netvlies gebrand. Ik<br />
herinner mij duidelijk hoe mijn oom zijn vrouw irriteerde door ons nat te gooien<br />
tijdens een boottocht, ik zie nog steeds de beelden voor me van de giraffe die<br />
zijn kop in de auto stak om mijn lijkbleke tante een tongzoen te geven en ik zie<br />
mijzelf poseren bij voor mij onbekende gebouwen in Madurodam. Het zijn<br />
herinneringen die mijn ouders mij niet konden geven en het zijn herinneringen<br />
die ik graag mijn neefjes en nichtjes heb willen geven de afgelopen <strong>jaren</strong>.<br />
Rond mijn twaalfde verjaardag verwaterde het contact met mijn oom en tante.<br />
Er waren spanningen binnen de familie aan moederskant en mijn tante had<br />
intussen twee zonen gebaard die ze kon bemoederen. Het is nu dertig jaar<br />
geleden dat ik mijn oom en tante voor het laatst heb gezien en ik weet niet<br />
precies hoe hun leven verder is verlopen. Mijn tante schijnt haar droomhuis te<br />
hebben gevonden, ergens op het platteland, mijn oom is nog steeds op vrije<br />
voeten en ik heb mijn herinneringen, kostbaarder dan welke erfenis dan ook, en<br />
nu ik zelf oom ben hoop ik stiekem dat een neefje of nichtje ooit aan de<br />
uitstapjes zal terug denken die ze met mij hebben gemaakt, met hetzelfde plezier<br />
als ik dat doe als ik terug denk aan mijn oom en tante en wie weet, ik blijf een<br />
dromer, is er toch een neefje of nichtje dat geen afscheid wil nemen na achttien<br />
jaar. Alle ooms en tantes zijn gelijk, maar sommige ooms en tantes zijn meer<br />
gelijk dan andere, en dat geldt ook voor neefjes en nichtjes.<br />
Pagina 67