DE BIJBELSE ROL VAN OUDSTEN EN DIAKENEN IN DE VOLLE ...

We zien het reeds in de tijd van Mozes functioneren in families en stammen van Israël.
De oudsten gaven als stamvader leiding aan het leven van de stam. In Exodus 3:16;
4:29 lezen wij hoe Mozes de oudsten bij elkaar riep om te overleggen over de uittocht
uit Egypte.
In de nacht van de uittocht hadden de oudsten de zorg voor het slachten van de
offerdieren (Exodus 12:21). Onderweg naar Kanaän, bij de berg Sinaï, gaf Mozes de
wet van God door aan de oudsten (Exodus 19:7).
Later, in het land Kanaän, werden er oudsten aangesteld over steden en gebieden. In
Kanaän werden de steden en gebieden verdeeld onder de verschillende stammen.
Toen werden de verantwoordelijken aangeduid als oudsten van een bepaalde stad of
gebied. Zo lezen wij over de oudsten van Gilead (Richteren 11:4-11), de oudsten van
Bethlehem (1 Samuël 16:4) en de oudsten van de steden van Juda (Ruth 4:2; 1 Samuël
30:26-31).
Deze oudsten geven raad, spreken recht en nemen gezamenlijk belangrijke
beslissingen. Men kan voor vele zaken bij hen terecht. Zij leiden en besturen het volk.
Deze oudsten genoten een zeker aanzien onder het volk, want er werd naar hen
geluisterd. Zij vertegenwoordigden het volk bij belangrijke vergaderingen (Numeri
27:21-22). De volksleiders en profeten gebruikten zelfs oudsten om invloed uit te
oefenen op de massa (Exodus 3:16vv; Numeri 4:29 etc.).
Mozes stelde op bevel van de Here God, zeventig oudsten aan om recht te spreken
over het volk. Zij vormden samen een college, dat hem hielp bij het leiden van het volk.
Deze zeventig vertegenwoordigden de eenheid van het volk. Als helpers van Mozes
waren zij ook organen van God en dragers van zijn Geest. Zij worden ook wel
‘opzieners’ en ‘oversten’ genoemd (Exodus 18:25-26 & Numeri 11:16,25).
Ten tijde van de koningen beperkten de oudsten, als vertegenwoordigers van de
rechten en vrijheden van het volk en van hun eigen vrijheden, de koninklijke macht. Zij
hielpen het koningschap stichten en erkenden David als koning over heel Israël (1
Samuel 8:4vv; 2 Samuël 3:17vv; 5:1vv).
17