DE BIJBELSE ROL VAN OUDSTEN EN DIAKENEN IN DE VOLLE ...

Volgens Efeze 4:11-16 moet het onderricht en de toerusting van de gemeenteleden op
zo een niveau geschieden dat de gemeente een soort kweekvijver wordt van
gekwalificeerde personen die op elk gewenst moment in verschillende bedieningen
zouden kunnen worden aangesteld.
Dit wordt duidelijk geïllustreerd in Handelingen 6:1-6. Wanneer er op een bepaald
moment behoefte is aan personen met een bepaalde kwalificatie voor een bepaalde
bediening, worden die probleemloos uit de (“kweekvijver” van de) gemeente gehaald.
We zien daar mannen als Filippus en Stefanus naar boven drijven die volledig voldoen
aan dienstknechtgerichte kwalificaties. Opmerkelijk is dat zij, ondanks dat, gewoon
actief bleven als discipelen in de gemeente, totdat zij werden aangesteld in de
eerdergenoemde bediening. Niemand duwde hun naar voren en zij duwden zichzelf ook
niet voren. Volgens de zogenaamde bedieninggerichte aanpak, gaan zij pas aan de
slag wanneer er echt een bediening voor hen is; en dan ook niet op het niveau van het
ambt van oudste of diaken.
Kunst (1991:116) ziet in de eigenschappen voor het aanstellen van oudsten in 1
Timotheüs 3 en Titus 1, ook gaven voor de bediening namelijk: bekwaam om te
onderwijzen, het woord der waarheid vasthouden, in staat zijn te vermanen op grond
van de gezonde leer, in staat zijn de tegensprekers te weerleggen.
Verder willen wij ook bij het ontwikkelen van een plan voor het functioneren van het
ambt van oudsten of opzieners voor de gemeente “The Open Door”, zeker nadenken
over de tekst in 1 Timotheüs 5:17: “De oudsten die goede leiding geven, komt dubbele
eerbewijs toe, vooral hun, die zich belasten met prediking en onderricht”.
De tekst laat ons zien dat er oudsten waren die goede leiding konden geven, maar
daarnaast ook bekwaam om te prediken en onderricht te geven. Kennelijk waren er ook
oudsten die misschien niet in staat, waren om te prediken of te onderrichten, maar wel
goed op andere gebieden binnen hun gemeenten.
Zij waren geen predikanten of leraren, maar zij hadden herdersharten. Zij waren
door God in het bijzonder toegerust om zich het lot van de hulpelozen aan te
trekken en de kudde te wijden. Zij waren goede leiders, ondanks het feit dat zij
niet predikten of onderricht gaven (Sjöberg, 1970:28).
98