DE BIJBELSE ROL VAN OUDSTEN EN DIAKENEN IN DE VOLLE ...

Petrus begon zijn toespraak in het huis van Cornelius als volgt: “gij weet, hoe het een
Jood verboden is zich te voegen bij of te gaan tot een niet–Jood; doch mij heeft God
doen zien, dat ik niemand onheilig of onrein mag noemen” (Handelingen 10:28).
Ook hier moest de Heer ingrijpen om de culturele verschillen te doorbreken, zodat de
apostel Petrus vrij kon komen om het evangelie aan andere culturen te brengen.
En als derde bijvoorbeeld zien bij het apostel convent in Handelingen 15. De gelovige
Joden, wilden dat de heidenen die tot geloof gekomen waren, hun cultuur moesten
overnemen. In Handelingen 15:1, lezen wij het volgende: “En sommigen, uit Judea
gekomen, leerden de broeders: Indien gij u niet besnijden laat naar het gebruik van
Mozes, kunt gij niet behouden worden”.
Vervolgens lezen wij het volgende in vers 5: “Maar er stonden uit de partij der Farizeeën
enigen op, die gelovig geworden waren, en zeiden, dat men hen moest besnijden en
gebieden de wet van Mozes te houden”. De gelovige Joden vonden dat hun heidense
broeders, na hun bekering, zich moesten laten besnijden, maar de partij van de
Farizeeën, ging een stapje verder en zegt dat zij zich niet alleen moesten besnijden,
maar ze moesten ook de wet van Mozes houden. Deze verschillen en andere hebben
geleid tot de vergadering te Jeruzalem. Maar ook voor deze culturele verschillen, gaf de
Heer de oplossing, door middel van de apostelvergadering en door de interventie van
voornamelijk de apostel Jakobus (Handelingen 15:13-20). Hoe groot de culturele
verschillen ook mogen zijn, wij mogen de Bijbelse principes en waarheden nooit ter
zijde stellen.
In onze ambtsbediening, moeten wij ons niet laten leiden door onze culturele
verschillen, maar door het Woord van God. Soms zal het gepaard gaan met harde
lessen welke wij eerst moeten leren.
62