DE BIJBELSE ROL VAN OUDSTEN EN DIAKENEN IN DE VOLLE ...

Als wij van deze tekst uitgaan, dan waren er in die tijd al oudsten in de gemeente te
Jeruzalem, want het geld dat verzameld was, werd naar de oudsten van de gemeente
gezonden door de hand van Barnabas en Saulus.
Er blijken dus ineens oudsten te zijn in de gemeente. Maar vanuit de Schrift is ons niet
verteld of de apostelen door aanwijzing van de Heilige Geest, dit ambt ten behoeve van
de gemeente hebben ingesteld.
Het is opmerkelijk dat noch in het boek Handelingen, noch in het Nieuwe
Testament met zoveel woorden iets gezegd wordt over het ontstaan van het
ambt van oudste in de eerste gemeente van Jeruzalem. In Handelingen 11:30
worden de oudsten van de gemeente van Jeruzalem voor het eerst genoemd,
maar dit gebeurt zonder enige introductie (Koole en Velema, 1982:19).
Van Genderen en Velema (1982:667) zeggen dat er waarschijnlijk een lijn te trekken is
van de Joodse oudsten, naar de oudsten van de gemeente. Deze oudsten hadden wel
zitting in de raad van oudsten en regelden zaken die betrekking hadden met de
synagoge, maar ze hadden verder geen functie in de erediensten.
Voor het aanstellen van oudsten voor deze zendingsgemeenten lezen wij het volgende:
“En nadat zij voor hen in elke gemeente oudsten hadden aangewezen, droegen zij hen
onder bidden en vasten de Here op, in wie zij geloofd hadden” (Handelingen 14:23). In
het geval van Handelingen 14:23 gaat het over oudsten in o.a. Antiochië in Syrië, maar
in Handelingen 20:17, lezen wij over oudsten uit Efeze in Klein Azië. Deze oudsten
werden aangesteld om leiding te geven aan de gemeenten. We kunnen stellen dat het
hier gaat om het ambt van oudsten in de Nieuw Testamentische gemeenten
(zendingsgemeenten). Toch is het goed om even te kijken hoe het ging met het
aanstellen van oudsten bij de apostel Paulus. Als de apostel der heidenen (Romeinen
11:13), koos hij samen met anderen of hun afgevaardigden (Titus, Timotheüs) de
oudsten voor de gemeenten bij de heidenen (zie Handelingen 14:23; Titus 1:5).
Dit deden ze niet direct na het ontstaan van zo een gemeente, maar pas na een tijdje.
Dit blijkt duidelijk uit Handelingen 14:23, waar Paulus en Barnabas pas op hun terugreis
naar Antiochië, oudsten hebben aangesteld voor de gemeenten. We lezen verder in
Titus 1:5.v.v. dat Paulus Titus op Kreta had achtergelaten om in alle steden oudsten
aan te stellen voor de gemeenten.
32