DE BIJBELSE ROL VAN OUDSTEN EN DIAKENEN IN DE VOLLE ...

De samenkomsten werden gewoon onder de tent gehouden. Er was een grote
manifestatie van de Heilige Geest, en vele mensen, ook gelovigen van andere
gemeenten kwamen de tent campagne geestelijk steunen.
De machtige beweging van de Heilige Geest was duidelijk te ervaren. En dat heeft
zoveel indruk gemaakt op deze geestelijk leiders waardoor ook zij gedreven waren te
beginnen met het stichten van gemeenten. De geestelijke groei onder gelovigen was
ook te merken. Er waren vele getuigenissen van gelovigen over vele wonderen en
bevrijdingen die hebben plaats gevonden door de machtige Naam van Jezus Christus.
Na zo een bijzondere ervaring hebben deze geestelijke leiders toen besloten om ook
Tent Evangelisatie Campagnes te organiseren met de ondersteuning van gemeente
van Dijck. De volgende gemeenten werden na een Tent Evangelisatie Campagne met
ondersteuning van de gemeente te Land van Dijck gesticht:
1) Gemeente “de Kandelaar” te Frimangron, later verhuisd naar de Limesgracht.
2) Gemeente Mottonshoop onder leiding van broeder Andre Coupain.
3) Gemeente Charlesburg onder leiding van broeder en zuster van Geene. Deze
gemeente kreeg later de naam “Brood Des Levens”.
4) En de gemeente “Mosterd zaad” onder leiding van broeder Bally Brashuis.
Al deze gemeente zijn later na een Tent Evangelisatie Campagne met de steun van de
gemeente van Dijck opgericht.
3.1.3. De ontwikkeling van de gemeente.
3.1.3.1. De verdere groei en ontwikkeling van de gemeente
Na de lange gezegende en succesvolle Tent Evangelisatie Campagne, keerde de
gemeente na zes maanden in de maand november 1985 terug naar het gebouw van het
buurt gemeenschapscentrum ‘Wie Kontren’ waar zij haar reguliere diensten hield.
Er heerste een zodanige liefdevolle sfeer, van lofprijs en aanbidding, dat
gemeenteleden na de diensten niet naar huis wilden gaan, maar ze bleven nog uren
napraten en genoten van de gemeenschap met elkaar. Het was een grote hechte
familieband die de gemeenteleden met elkaar hadden. Vaak moest men de
gemeenteleden na de samenkomsten “wegjagen” om naar huis te gaan.
70