Umcg - Wetenschapswinkel Geneeskunde en Volksgezondheid

moet worden om overlijden of irreversibele gezondheidsschade als gevolg van een acute levensbedreigende
aandoening of een ongeval te voorkomen’ (Van Baar et al., 2007). In het rapport ‘Vraag en aanbod
van acute zorg in de regio Utrecht’ (Meier, Baar van, Schothorst, Bie- de Waal en Schrijvers,
2005) wordt acute zorg omschreven als: ‘een situatie waarbij er zo spoedig mogelijk, maar in ieder
geval binnen enkele minuten tot enkele uren, zorg verleend moet worden om overlijden of onomkeerbare
gezondheidsschade als gevolg van een acute levensbedreigende aandoening of een ongeval te voorkomen’
(Meier et al., 2005). Deze definities hebben met de voorgaande definitie van spoedzorg gemeen
dat het om zorg gaat die zo snel mogelijk verleend moet worden om gezondheidsschade van de
patiënt te voorkomen. Om deze reden zullen de termen ‘acute-’ ‘urgente-’ en ‘spoedeisende
zorg’ in dit rapport als synoniemen worden beschouwd.
Spoedzorg wordt door verschillende organisatie verleend, namelijk door huisartsen,
regionale ambulancevoorzieningen, spoedeisende hulpafdelingen, verloskundigen, acute GGZ
en mobiel medische teams van traumacentra (Van der Grinten et al., 2008). Wanneer er echter in
deze scriptie over spoedzorg gesproken wordt betreft dit alleen de zorg van de
huisartsenposten, de spoedeisende hulp en de ambulancezorg. Er is voor gekozen de andere
spoedeisende hulp organisaties zoals de acute GGZ en verloskundigenzorg buiten het bestek
van dit onderzoek te houden omdat deze organisaties een meer specifiek taakgebied hebben.
Samenwerkingsvormen in de spoedzorg
Er zijn verschillende rapporten geschreven over de spoedzorg in Nederland. In de beleidsvisie
acute zorg van het ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport (MiVWS, 2003) vermeldt
het ministerie dat het vindt dat acute zorg altijd en snel beschikbaar moet zijn. Hiervoor moeten
de verschillende spoedzorgaanbieders beter op elkaar afgestemd worden en moeten de
patiëntenstromen beter geleid worden, de zogenaamde ketenzorg. De term ketenzorg is vooral
ontstaan om meer samenhang in de zorg te introduceren in situaties waarbij diverse disciplines
moeten samenwerken om optimale zorg te kunnen verlenen. Samenhang staat daarbij ten eerste
voor zorginhoudelijke afstemming rond het primaire proces en ten tweede voor
organisatorische samenwerking of schaalvergroting (IGZ, 1994). Afstemming tussen de
ketenpartners in de spoedzorg is nodig om zo de efficiency, continuïteit en de veiligheid te
vergroten. Het Nederlands Huisartsen Genootschap (Huijsman-Rubingh et al., 2005) is van
mening dat een goed functionerende zorgketen op het terrein van de spoedeisende zorg cruciaal
is. Deze keten dient dan in termen van functies te worden geformuleerd in plaats van in termen
© Wetenschapswinkel Geneeskunde en Volksgezondheid UMCG, V. Verhage 2009 19