Vrij-on-zinnig

DiversenDe commissie gaat op basis van hettweede deel van het registratiedocumentna of de euthanasie is uitgevoerdonder de voorwaarden en volgens deprocedure bepaald in de wet. In gevalvan twijfel kan de commissie bij gewonemeerderheid besluiten om de anonimiteitop te heffen. Men opent danhet eerste gedeelte van het registratiedocument.De commissie kan dan aande behandelende arts bijkomendeinformatie opvragen.De commissie doet uitspraak binnen detwee maanden. Is de commissie vanoordeel bij beslissing genomen dooreen tweederde meerderheid dat de indeze wet bepaalde voorwaarden nietzijn nageleefd, dan zendt zij het dossiernaar de procureur des Konings van deplaats van overlijden van de patiënt.De commissie maakt tweejaarlijks eenverslag op voor de WetgevendeKamers (artikel 6, 7, 8 en 9).“Geen arts kan worden gedwongeneuthanasie toe te passen. Geen anderepersoon kan worden gedwongenmee te werken aan het toepassenvan euthanasie. Weigert de geraadpleegdearts euthanasie toe te passen,dan moet hij dit de patiënt of deeventuele vertrouwenspersoon tijdiglaten weten waarbij hij de redenenvan zijn weigering toelicht. Berust zijnweigering op een medische gronddan wordt die in het medisch dossiervan de patiënt opgetekend. De artsdie weigert in te gaan op een euthanasieverzoekmoet, op verzoek vande patiënt of de vertrouwenspersoon,het medisch dossier van de patiëntmeedelen aan de arts die is aangewezendoor de patiënt of de vertrouwenspersoon”(artikel 14).Hulp bij zelfdoding wordt niet vermeldin de Belgische wet. De NationaleRaad van de Orde der geneesherenformuleerde op 22 maart 2003 het volgendeadvies betreffende palliatievezorg, euthanasie en andere medischebeslissingen omtrent het levenseinde:“...Hulp bij zelfdoding wordt in de wetbetreffende de euthanasie niet explicietweerhouden als levensbeëindigendhandelen. Nochtans kan hulp bijzelfdoding deontologisch gelijkgesteldworden met euthanasie voor zover allevoorwaarden voor het uitvoeren vaneuthanasie zoals bepaald in de wetvervuld zijn. Hulp bij zelfdoding isenkel aanvaardbaar indien arts enpatiënt voorafgaandelijk alle eventualiteitenbespreken, de arts zelf heteuthanaticum verstrekt dat in zijn aanwezigheiden volgens zijn aanwijzingenmoet geabsorbeerd worden. Dearts dient gedurende heel het stervensprocesaanwezig te blijven om opelk ogenblik conform de gemaakteafspraken de nodige hulp te bieden.Gezien de strikte indicatie en degestelde voorwaarden voor zijn toepassingis hulp bij zelfdoding als hogergedefinieerd niet te onderscheidenvan euthanasie. Dit houdt dan ook indat alle door de wet betreffende deeuthanasie gestelde voorwaardenmoeten vervuld zijn en de bij de wetvoorziene procedure dient nageleefdte worden (ondraaglijk lijden dat nietgelenigd kan worden, raadpleging vantweede of derde arts, schriftelijk verzoek,in voorkomend geval een maandwachttijd, aangifte bij de FederaleControle- en Evaluatie commissie,enz.)…”.Groothertogdom LuxemburgHet strafrecht wordt aangepast.De wet voorziet de hulp bij zelfdodingvolgens dezelfde voorwaarden vooreuthanasie, zoals in Nederland.Verder is de wet in Luxemburg grotendeelsgelijk aan de Belgische wet.De patiënt moet meerderjarig zijn.Men maakt geen onderscheid tussenterminale en niet-terminale patiënten.De arts moet bij de Nationale ControleenEvaluatiecommissie informeren ofer daar een wilsverklaring betreffendede beslissingen rond het levenseindevan de patiënt is geregis treerd. Dezecommissie vraagt om de vijf jaar debevestiging van de wilsverklaring. Indeze wilsverklaring kunnen de mensenook hun wensen formuleren in verbandmet de wijze van begraven enhet ritueel van de uitvaartplechtigheid.De commissie bestaat uit negen ledendie benoemd worden voor een periodevan drie jaar en het mandaat is driekeer hernieuwbaar. Er zetelen driegeneesheren, drie juristen, een lid vande gezondheidsberoepen en tweeleden als vertegenwoordigers vanorganisaties ter verdediging van derechten van de patiënt.De commissie onderzoekt of de voorwaardenen procedure gevolgd werden.Wanneer minstens zeven ledenaanwezig zijn, kan de commissie bijtwijfel bij eenvoudige meerderheidbeslissen om de anonimiteit op te heffen.De commissie doet uitspraak binnende twee maanden. Wanneer bijaanwezigheid van minstens zeveneden de commissie bij meerderheidmeent dat de voorwaarden voorzien inparagraaf 2 van artikel 2 van de wetniet gerespecteerd werden, deelt decommissie haar gemotiveerde beslissingmee aan de behandelende arts enstuurt ze het volledige dossier en eenkopie van de beslissing naar hetMedisch College. In deze paragraaf gaathet over het inlichten van de patiënt,het zich verzekeren van het aanhoudendfysiek of psychisch lijden, hetraadplegen van een andere arts,bespreking met team, bespreking metde vertrouwenspersoon, zich te verzekerendat de patiënt de gelegenheidhad contact te hebben met wie hijwou, het informeren bij de commissieof er een wilsverklaring was. De meestevan deze voorwaarden staan in deBelgische wet vermeld in artikel 3 § 2.Het Medisch College besluit binnen demaand bij meerderheid van zijn leden50 JULI-AUGUSTUS 2009