Pijn bij Kwetsbare Ouderen - NVAM

terug naar de inhoudsopgave6.4 Gewenste scholingBij de voormeting van onderzoek door de Rond et al (2000) bleek de kennis vanzowel verpleegkundigen als artsen in psychogeriatrische afdelingen van verpleeghuizenover pijn over de hele linie onvoldoende. Uit onderzoek van Herman et al(2009) blijkt, dat het gewenst is dat artsen en verpleegkundigen scholing krijgenover pijnherkenning. Kwaliteit van pijnmanagement (onder pijnmanagementverstaan we het geheel van signalering, diagnostiek, behandeling en evaluatie vanpijn) blijkt te verbeteren door directe educatie van patiënt en familie als ook dooreducatie van medewerkers in de zorg (op alle niveaus).Swafford et al (2009) adviseren in een literatuursearch naar verbeterprojecten inde zorg voor behandeling van pijn bij mensen in verzorgingshuizen het volgende:trainingen moeten de algemene kennis over pijnbeoordeling en –managementbevatten, inclusief de niet farmacologische benadering. Daarnaast moet ergetraind worden in beoordelingsinstrumenten en documentatieprotocollen en isbasale training in methoden voor kwaliteitsverbetering noodzakelijk. De verbeterprojectenkunnen andere bronnen als aanvulling gebruiken: praktische handvatten,toegang tot informatiebronnen, folders voor familie en voorschrijvers,beoordelingshulpmiddelen (bijvoorbeeld zakformaat kaarten met aandachtspunten),documentatieformulieren en beoordelingsinstrumenten.In onderzoek door de Rond et al (2000) werd gebruik gemaakt van de volgendelijst met onderwerpen voor educatie van verpleging in psychogeriatrische afdelingenvan verpleeghuizen: definitie van pijn, pijntheorie, classificatie van soortenpijn, beoordelingsinstrumenten, numerieke meetschalen, implementatie vandagelijkse pijnbeoordeling, WHO pijnladder, bijwerkingen van opiaten, richtlijnenvoor pijncontrole, mythen en misvattingen rond het gebruik van opiaten, ennietfarmacologische vormen van pijnbehandeling. Een dergelijke cursus voorverpleegkundigen bleek effectief in het verbeteren van kennis over pijnmanagementen in het onder de aandacht brengen van de klachten van patiënten.Door Boerlage et al (2008) werd onderzoek gedaan naar het effect van pijnregistratieop de door patiënten ervaren pijn. Hieruit bleek, dat bij een kleine groepmensen met substantiële pijn (n=25 bij een aanvankelijke onderzoeksgroep van320 personen) de pijn significant verminderde na het in gebruik nemen van eenpijnregistratiesysteem. Het leren omgaan met en het implementeren van eenpijnregistratiesysteem is dus een belangrijk onderdeel van scholing. Educatiemoet ook gericht zijn op pijnherkenning (ouderen met cognitieve beperkingen,pijnmeetinstrumenten), behandelingsmogelijkheden (farmacologisch en nietfarmacologisch),implementatie en evaluatie van protocollen. Het is nuttig omgeregeld, bijvoorbeeld jaarlijks, de kennis op te frissen om iedereen scherp tehouden, omdat de kennis ook weer af kan nemen. De Rond et al toonden aan, datzes maanden na een cursus over pijnmonitoring het aantal verpleegkundigen, datbereid was dagelijks pijn te registreren gedaald was van 87% naar 77%. Tevenskan men tijdens zo’n opfrissessie kennis nemen van mogelijk nieuwe ontwikkelingen.Scholing is mogelijk nog effectiever, als deze plaats vindt in multidisciplinairverband.6.5 Stimuleren van juiste benadering van pijnmanagementDe gedachte dat ‘ouderdom nu eenmaal met gebreken komt’ kan veroorzakendat medewerkers in de gezondheidszorg klachten van ouderen, waaronder pijnklachten,als normaal of niet te vermijden beschouwen. Dit verschijnsel noemenwe ageïsme. Scholing, maar ook discussie binnen de beroepsgroep, zou hierinverandering kunnen brengen. Het betrekken van patiënten met pijn in dezediscussie achten wij zinvol. De Rond et al vond, dat verpleegkundigen na hetvolgen van een uitgebreide cursus over pijn meer bereid waren om dagelijksepijnbeoordelingen te doen en meer aandacht hadden voor de klachten vanpatiënten. In een ander onderzoek van de Rond et al (2001) vond zij, dat deattitude van verpleegkundigen duidelijk verbeterde na het invoeren van een95multidisciplinaire Richtlijn pijn bij kwetsbare ouderen | Verenso 2011 | deel 2