Zilver Magazine - zomer 2020

INTERVIEW | TEKST GIJS EIJSINK ... FOTOGRAFIE BRIT WILLEMSEN, YVONNE EIKENAAR, IRMA BRUGGEMAN E.A.
Fred van de Ven
‘Hij is
overleden,
maar hij is
niet weg’
Hij was al kwetsbaar. En toen het beruchte
virus ook nog de hoek om kwam, ging het
snel. ’s Avonds op de 24ste maart blies Fred
van de Ven de laatste adem uit. Hengelo,
Enschede, heel cultuurminnend Twente
treurde. De aimabele, onbaatzuchtige,
creatieve theaterman, de maker van liedjes,
gedichten en ingenieuze decors was naar het
hiernamaals vertrokken. Zijn levenspartner
Yvonne Eikenaar (58), zijn familie en talloze
vrienden en bekenden treurden en dat doen ze
nog steeds. Maar Yvonne kijkt veerkrachtig als
ze is, ook weer vooruit. ‘Door mijn gelukkige
leven met Fred voel ik me gesteund in de
stappen die ik voortaan zet’, zegt ze.
Hoe dat gaat in deze tijden. Hoe
onvoorstelbaar en onwerkelijk. Fred
vocht al drie jaar tegen longkanker,
de laatste weken kon hij niet meer
zonder zuurstofapparaat en zijn
energie nam zienderogen af. Met een veel te hoge
hartslag moest hij voor de zoveelste keer in korte
tijd naar het ziekenhuis. De achttiende maart
wees een test uit dat corona hem te pakken had.
En dat zou hij niet meer kunnen pareren. Yvonne
wilde vanzelfsprekend continu bij hem zijn, maar
zat in thuisquarantaine. Het ziekenhuis had een
streng protocol. De huisarts bemiddelde, zodat ze
toch de laatste uren bij Fred kon doorbrengen. ‘Ik
zou sowieso gegaan zijn. Het was voor mij onbespreekbaar
dat Fred in zijn eentje zou sterven. Ik
kreeg een bril, een mondkapje en beschermende
kleding en even later samen met Fred een grotere
kamer en een extra bed om te kunnen rusten.
We hebben zelfs nog even aan het raam gezeten
en gepraat met elkaar. Daarna ging hij slapen en
werd niet meer wakker. Hij had op mij gewacht.’
Fred aan het werk in theater Concordia.
Kist
Fred lag opgebaard in het Piet Blom Museum
in de Hengelose Kasbah, waar hij sinds 1976
en samen met Yvonne sinds 1995 woonde. Een
mooie plek voordat hij aan zijn laatste reis begon,
want Fred heeft als medeoprichter, bestuurslid
en gids veel voor het museum betekend. De kist
was een door Fred zelf gemaakt theaterrekwisiet.
‘We toerden maandenlang met de kist door de
provincie. Het rekwisiet maakte deel uit van een
voorstelling van Frank Deiman, Diet Gerritsen en
Laurens ten Den met als thema het gebruik op
het Twentse platteland dat een vrijgezel voor zijn
eigen kist zorgde. Fred vertelde altijd dat hij het
verhaal als kind in het voormalige café Het Liepke
aan de Breemarsweg in Hengelo hoorde. Daar in
de schuur stond zo’n kist.
Freds laatste rustplaats was dus de kist van die
voorstelling. Een vriend maakte er een deksel op,
een vriendin bekleedde de kist met de stof die
Fred en ik ooit samen uitzochten. Zelf kon ik niet
32 zilver magazine