Zilver Magazine - zomer 2020

INTERVIEW | TEKST FREDERIKE KROMMENDIJK ... FOTOGRAFIE MONIEK WEGDAM
Jan Mans heeft
een leven
voor en na
de ramp
Hij was burgemeester in acht verschillende gemeenten en had het overal naar zijn zin.
Maar eigenlijk, geeft Jan Mans ruiterlijk toe, was hét burgemeesterschap uit zijn carrière
dat in Enschede. ‘Die vuurwerkramp gebeurde al 20 jaar geleden, maar er gaat geen dag
voorbij dat ik er niet aan denk. Voor Anny en mij is er een leven voor en na die ramp.
Het is buiten kijf het ergste wat we in ons leven hebben meegemaakt’.
Veel ouderen van zijn leeftijd kijken in deze
tijd uit naar een bezoekje van kinderen of
kleinkinderen. Maar Jan Mans, net
80 jaar, is gewoon druk. Via
Microsoft Teams en Zoom
vergadert hij gewoon verder.
‘Ik doe wel wat rustiger aan hoor.
We gaan een paar keer per jaar heerlijk
op vakantie, al is dat nu natuurlijk
niet mogelijk. Mijn vrouw vindt het
ook prima zo, ik ben veel beter te
genieten als ik bezig blijf’.
Jan Mans werd als eerste van zes kinderen
geboren in een onderwijzersgezin in Heerlen.
Hitler viel op die dag Denemarken en Noorwegen
binnen en zijn moeder verhaalde vele malen dat pa meer
aandacht had voor die onheilstijding op de radio dan voor
het wonder van zijn eerstgeboren kind. Een van zijn meest
levendige jeugdherinneringen is hoe Amerikanen Heerlen
binnenkwamen bij de bevrijding. ‘Ik was bijna 5 en rende
uitgelaten de straat op. Maar het was nog gevaarlijk en
mijn opa haalde ons snel binnen’.
SOCIAAL KIND
Jan was een sociaal kind en in het gezin bloeide die karaktertrek
verder op. ‘Een film vertonen in het dorp, het
Voor
80-jarige
oud-burgemeester
blijft Enschede
zijn stad
verenigingsleven, mijn vader was als onderwijzer overal bij
betrokken. Ik raakte daardoor ook al jong geïnteresseerd
in wat mensen beweegt. Ik kan me eigenlijk niet
anders heugen dan dat ik ergens voorzitter
van was, van de schoolraad tot de Europese
Federalisten Vereniging’.
Toen, als slungelige puber, stond
Mans al helder voor ogen wat hij
wilde: burgemeester worden. ’Dat ik
sociologie ging studeren, is daardoor
ingegeven, de interesse om mensen
richting te geven’. Na de universiteit
moest hij direct in dienst, in Ermelo werd
hij vanwege zijn kop met hersens weggeplukt
om op de Koninklijke Militaire Academie te gaan
lesgeven. ‘Vanuit die positie meldde ik mij al bij de Commissaris
van de Koningin, ik wilde burgemeester worden.
Maar dat werd nogal een deceptie: ik kreeg te verstaan dat
ik eerst maar een vak moest leren’. Hij bleef nog een paar
jaar aan de KMA en werd daarnaast actief voor de PvdA/
PPR in Breda, waar hij op zijn 30e wethouder werd. ‘Die
partij was geen strategische keus, dan had ik beter KVP
kunnen kiezen. Maar ik was en ben ervan overtuigd dat
we onze maatschappij zo rechtvaardig mogelijk moeten
inrichten en voelde me bij PvdA het beste thuis. En ik ben
de partij trouw gebleven, want ze streeft nog steeds naar
zilver magazine
53