SUMMERTIMEAND THE LIVIN’IS EASY..!Met een exotische cocktail In de zon zitten en vantropische muziek genieten: Met onze beachwearben je perfect gekleed voor een bezoekje aan detrendy strandbar.25% KORTINGOP BEACHWEARBEKIJK ONZE NIEUWE COLLECTIEBEACHWEAR ONLINE OF IN ONZESFEERVOLLE WINKELTextielhuis heeft een ruime collectie hoogwaardig bedtextiel, onder- en nachtmode en huishoudtextiel van topmerken.Naast onze sfeervolle winkel aan de Twekkelerweg in Hengelo (O) kunt u onze artikelen ook via onze webshopveilig aanschaffen. Bezoek ons online of kom langs in onze winkel en laat u verrassen en adviseren door onze verkopers!Textielhuis, Twekkelerweg 130-132, 7553 LN Hengelo, Tel.: 074 - 242 74 97, Email: info@textielhuis.nl, www.textielhuis.nl
REDACTIE@ZILVERMEDIA.NLNooit meer oorlogUiteindelijk, na jaren van zwijgen, deelde Jan ten Tusscher zijn boeiende verhaal over zijnoorlogsjaren met zijn zoon Geert die de bijzondere ervaringen van zijn vader uiteindelijk opband vastlegde. Een verhaal over angst, moed en het maken van keuzes die hem zelfs het levenhadden kunnen kosten. Het verhaal nam mij mee naar mijn eigen oorlogsherinneringenals kind in Zutphen. Ik ben van 1939. Onze straat ging in puin. Ik zag vrouwen kaalgeschorenworden en met pek besmeurd. Paarden en wagen van mijn vader, die hij niet kon missenvoor zijn transportwerk, werden in beslag genomen. Een beklemmende wereld waar ik metmijn kinderogen naar keek.Wederopbouw en ‘nooit meer oorlog’ zou de nieuwe toekomst zijn. Het verhaal van Jan tenTusscher bleef mij, nu 81, achtervolgen. Moed, angst, keuzes! Hoe is het gegaan na 1945?Hoeveel oorlog en strijd is er niet gevoerd in alle delen van de wereld? Zelfs de strijd tegende honger weten we niet overal te winnen. ‘Nooit meer oorlog!’ Het heftige verhaal van Janten Tusscher in Zilver heeft mij geïnspireerd en mag niet vergeten worden.DankbaarReind Schuppers, AlmeloBeste redactie,Wat een geweldig verrassend pakket kreeg ik toegestuurd door jullie op de dag datik 65 werd. Ik was erg emotioneel en zeer verrast, dat zoveel mensen me al die mooiekaarten en berichten hebben gestuurd. Ik zal altijd dankbaar hierover blijven en hoopdat ik later dit jaar FC Twente kan bezoeken.Willen jullie naar iedereen die mij een e-mail of unieke kaart heeft gestuurd mijn hartelijkegroeten sturen met een speciale groet aan Eddy Achterberg en Martin Koopman.Nogmaals bedankt en ik hoop jullie snel te spreken.Heel veel groeten.Jan Sorensen /NB Via de website van Zilver Magazine, de Twentsche Courant Tubantia en enkele specialeFC Twente-sites werden fans en bekenden van Sørensen opgeroepen om hem een kaart of e-mail testuren tgv zijn 65-ste verjaardag, ook al omdat hij herstellende is van enkele zware operaties.Beste lezerJan Sørensen isblij verrast enontroerd datzoveel mensenhem mooiekaarten enberichten hebbengestuurd.We zijn benieuwd naar wat corona jou gebrachtheeft in positieve of negatieve zin. Heeft het jeleven veranderd? Heb je creatieve manierengevonden om met anderen om te gaan? Of benje mooie initiatieven tegen gekomen? Heb je eenbijzonder voorval of een speciale ervaring meegemaakt?Graag nodigen we je uit die met onste delen. Schrijf het ons, per post of via de mail,dan publiceren we dat graag in het herfstnummervan Zilver Magazine.Redactie Zilver Magazine, Postbus 59, 7570 ABOldenzaal, of: redactie@zilvermedia.nlGeduld hebbenmet mijn moedervan 97?In maart heb ik mijn werk opgezegdom particulier aan de slag te gaanom een “maatje” te zijn voor mensen.Via ”Betaal je Maatje” in Hengelo (O)had ik ook een maatje gevonden voormijn moeder en ze is hier erg blij mee.Het ontlast mij, want iedere dag naarje moeder gaan is toch wel zwaar.Na een heerlijke fietstour kregen wete horen dat alle verzorgingshuizenop slot gingen. Mijn moedertje vanbijna 97 kan niet meer voor zichzelfzorgen, maar wil wel leven. Daaromging ik iedere week met haar fietsen(duofiets), een paar keer per weekwandelen en had ik een wandelmaatjevoor haar. Nu ga ik iedere dag evennaar haar toe, breng wat fruit, 2x perweek bloemen en zwaai ik even voorhet raam. Met moederdag heb ik grotepapieren harten op haar raam geplakt,wat moet je dan? En maar uitleggendat het nog niet mag en kan, lekkererop uit. “Maar ik ben toch gezond?”Ja mam, jij wel, maar de zuster misschienniet. Ik heb nog gevraagd of ikdan met mijn moeder mocht fietsen,lekker in frisse lucht, op de fiets naarLonneker of Losser, maar nee, hetmag niet. M’n moeder heeft het helevoorjaar gemist, de zon die zo mooidoor het zachte groen schijnt, demooie magnolia’s……….Het voelt allemaal zo krom, ik zou zograag weer bij m’n moeder komen enleuke dingen met haar doen, maar hetmag niet. We moeten geduld hebben,zegt de overheid. Als je 97 bent?Geduld? Ik grijp van alles aan om hetnaar buiten te brengen dat het onmenselijkis om oude mensen die nogeen relatief korte tijd te leven hebbenachter slot en grendel te zetten, maarniks helpt. Het liefst zou m’n moederweglopen.“Het raam kan misschien net ver genoegopen”, zegt ze ondeugend.Ja mam, je mag er wel uit, maar danmag je niet meer terug.“Oh ja”, zegt ze dan.Hopelijk wordt het snel weer “gewoon”en kan ik ook weer met mijnandere cliënt gaan fietsen. Die meneerhoudt er ook zo van en zijn kinderenwonen ver weg en kunnen niet vaakkomen.Agnes Ramaker, Enschedezilver magazine87
Change language