COLLECT Nederland Februari 2024

DE WANDELING
De IJsbaan in Blaricum, een vijver die in de jaren 30 is uitgegraven als werkverschaffingsproject.
‘Neo-sensitief wil ik
met mijn fotografie
zijn, foto’s maken met
een poëtische laag’
nieuwe vrienden en danste in het dorp. Naar
het schijnt danste hij op een even gestileerde
manier als hoe hij schilderde.”
Even verderop, in de bossen van Blaricum,
wandelt Cupido langs de IJsbaan, een
vijver die in de jaren 30 is uitgegraven als
werkverschaffingsproject. Het ijsbaanhuisje
is tegenwoordig een café-restaurant. “Als
ik hier zo door de bossen loop en ook als
ik op Terschelling ben, word ik aangezet in
het nu te komen”, vertelt hij. “De camera
stelt me in staat om verwondering vast te
leggen. Een goed beeld heeft een achterliggende
emotie die het beeld laadt. Over
die emotie heb je geen zeggenschap. Een
goed beeld produceer je niet, zoals in de
reclame, maar ontdek je. Daarom maak
ik graag snapshots. Dan krijg je eerder dat
echte, spontane gevoel. Dat fotograferen
in de natuur is eigenlijk heel intuïtief, pas
later ga ik met die beelden in het atelier
aan de slag. Ik werk eraan en laat het even
rusten om het vervolgens weer fris en onbevangen
te kunnen bekijken. Pas daarna
komt het precisiewerk van het afwerken.
In deze fase werk ik heel perfectionistisch.
Het is een soort ontdekkingsreis. Neosensitief
wil ik met mijn fotografie zijn, foto’s
maken met een poëtische laag. Een simpel
beeld, maar vol met emotie.”
ANTOINE D’AGATA
Overal hier in de omgeving heerst vooral
veel rust, en die rust bevalt de kunstenaar.
“Na mijn jeugd op de eilanden belandde ik
in de elektronische muziek en geluidsproductie
voor de reclamebranche. Dat heb ik
zo’n 25 jaar gedaan. Het was een stressvol
bestaan vol deadlines en grote en veeleisende
klanten, maar ik hield ervan en
was er goed in. Toch was het op gegeven
moment genoeg. De verhouding welvaart
en welzijn was zoek voor mij. Dus toen
ik begin veertig was, was ik klaar en heb
ik mij ingeschreven bij de Fotoacademie
in Amsterdam, op dat moment nog een
stevige studie van vier jaar. Doordat ik al
wat ouder was, ervoer ik het onderwijs als
een ongelofelijke luxe. Het was een tijdlang
zoeken naar wat ik nu te vertellen had en
dat maakte mij zeker onrustig.”
Maar op een dag vertrok Cupido voor een
door Magnum georganiseerde workshop
naar Tokio en veranderde alles. Onder
leiding van de Franse fotograaf en filmregisseur
Antoine d’Agata werd hij met zichzelf
geconfronteerd. “D’Agata liet me diep naar
binnen gaan door mij vijf dagen achter
elkaar de nacht in te sturen. Ik kon niet
anders dan vertrouwen op mijn instinct en
mijn zintuigen en kwam zo uit bij diepere
emotionele lagen”, vertelt hij. “Naar Japan
gaan was voor mij een levensveranderende
gebeurtenis. Ik kwam in contact met het
Japanse principe ‘mu’, een soort staat van
totale berusting. Mu betekent eigenlijk
leegte, maar het is leegte die zich weer kan
vullen met iets. Een leegte dus met nieuwe
mogelijkheden. En ik ging daarbij niet
meer zoeken, maar eerder ontdekken, iets
vinden wat er al is. Mijn eindexamenwerk
in 2017 heette Searching for Mu en daarmee
studeerde ik als autonoom fotograaf cum
laude af. De camera bracht mij helemaal
terug in het hier en nu.”
HET SAMOERAIGEVOEL
Cupido houdt van wandelen en ontdekken
en dat leerde hij pas echt goed te doen door
zijn reizen naar Japan. “Nadat ik voor de
tweede keer in Japan was geweest, ontstond
mijn fotoboek Continuum, gemaakt op de
tropische eilanden van Okinawa. Ik houd van
de orde van de Japanners, van de ambachtelijkheid,
hang naar harmonie en toewijding”,
zegt hij. “Ook het indirecte, onuitgesprokene
is fascinerend. De experimentele, wazige,
korrelige en onscherpe zwart-witfotografie
van eind jaren 70, het Provoke-tijdperk van
fotografen als Daidō Moriyama en Takuma
22