Heaven 150

lef zien dan de huidige generatie recensenten.
In tegenstelling tot de sterrenregens van
vandaag zijn de critici aan het eind van het
vorig millennium zuinig in het uitdelen van
sterren. Het tegenwoordig als meesterwerk te
boek staande MULE VARIATIONS van Tom Waits
moet zich tevredenstellen met drie sterren.
Volgens Marcel van Driels beschrijving ‘blijven
zijn [Waits] albums het best te beluisteren in
een rokerige, donkere omgeving met een fles
whiskey binnen handbereik.’
In de vormgeving wordt al gewerkt met
uitgelichte ‘kaderrecensies’. De topper is
een folkalbum: THE VERY THOUGHT OF YOU
van Norma Waterson: vijf sterren. En volgens
Willem Hurkmans is Natacha Atlas’ GEDIDA ‘de
opzienbarendste cd die hij dit jaar beluisterde.’
Wilco – later toch uitgroeiend tot een indiefavoriet
– ontvangt voor SUMMERTEETH drie sterren:
goed voor ‘liefhebbers van het genre’. De
heruitgave van CLANG OF THE YANKEE REAPER
van Van Dyke Parks krijgt met twee sterren
een draai om de oren.
De goede oude tijd geldt voor velen nog steeds
als de beste tijd, ook voor muziek. Gelukkig was
Heaven van meet af aan niet het soort blad dat
een hagiografie wilde leveren voor de meesterwerken
van vroeger of het bewijs aandroeg dat
de popmuziek na 1975 niets wezenlijks meer
heeft bijgedragen aan de cultuur. Heaven liet al
in 1999 een optimistisch geluid horen met een
hoofdrol voor muziek die beklijft, muziek met
hart en ziel. Naar later zou blijken zijn tal van
artiesten die bij Heaven al vroeg op de radar
verschenen, meestal lang voordat de mainstream
ze ontdekte, groot geworden. Het blad
had een goede neus voor kwaliteit.
Ik ben blij dat ik als laggard eerst lezer en later
redacteur werd van Heaven. De laatste jaren
heeft zich een verbreding voltrokken. Americana,
roots en indierock vormen nog steeds
het fundament, maar de muzikale diversiteit
is toegenomen. Ook staan bij Heaven verhoudingsgewijs
meer vrouwen op de cover dan
bij andere muziekbladen. Meer is niet genoeg,
zeker weten van niet, maar de redactie werkt
eraan. Natuurlijk lijdt ook Heaven onder de
last van te weinig vrouwen binnen de schrijverspoule
– ook dat is een aandachtspunt.
Heaven is nog steeds een blad voor fijnproevers,
maar is wel zichtbaarder geworden. Er
wordt samengewerkt met podia zoals met
de Maastrichtse Muziekgieterij in de Heaven
Sessions of met festivals als Best Kept Secret
als mediapartner.
Terugkijkend past zelfgenoegzaamheid noch
ontevredenheid. Het blad heeft zich ontwikkeld.
De geest van 1999 is nog springlevend. Aan
ambitie voor de toekomst ligt het niet. Zolang
er goede muziek wordt gemaakt blijf ik in
Heaven geloven. ■
MARTIN VAN ZELM
Bijna 25 jaar (op een paar maanden na) ben ik al
abonnee op jullie geweldige muziekblad. Helaas
mis ik nog de nummers 1 en 2. Wat beleef ik een
plezier aan jullie blad. De mix van ‘oude’ artiesten
en nieuwe namen vind ik zo mooi. Door de
recensies heb ik al menig nieuwe artiest aan mijn
favorietenlijst mogen toevoegen en van hen ook
meerdere cd’s aangeschaft. Of live kunnen zien
en horen. Ik ben nog van de generatie (inmiddels
67) die graag een cd en inmiddels ook weer vinyl
in handen heeft. De geweldige platenhoezen die
weer gezien mogen worden. En ook nog steeds bezoeker
van concerten. Jullie blad heeft daar zeker
aan bijgedragen.
Veel succes en doorgaan op deze voor mij inspirerende
weg! ■
Voor wie ook de stukken
van wijlen Geert
Henderickx mist, zijn
beste interviews en
columns zijn verzameld
op www.popstukken.nl.
Scan de QR-code.
11 HEAVEN MEI/JUN 2024
Geert Henderickx foto Han Ernest