Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
IN THE PITCH alsof het geproduceerd<br />
is door Phil Spector in lofi<br />
modus. Geen wall of sound dus, wel<br />
veel echo op de vocalen en een<br />
‘ruimtelijke’ mix. Maar bij nadere<br />
beluistering hoor je ook overeenkomsten<br />
met PET SOUNDS van The<br />
Beach Boys, in het gebruik van de<br />
basmondharmonica en het getik<br />
en geritsel van raadselachtige<br />
percussie-instrumenten. HERE IN<br />
THE PITCH opent bijzonder sterk<br />
met Life Is en hoewel je niet kunt<br />
zeggen dat Pratt daarmee haar<br />
kruit verschoten heeft, legt ze de<br />
lat wel hoog voor zichzelf. Toch tikt<br />
ze die lat nog wel een paar keer<br />
aan, bijvoorbeeld in de bossanova<br />
van By Hook Or By Crook en het<br />
wel bijzonder PET SOUNDS-achtige<br />
Nowhere It Was. HERE IN THE PITCH<br />
haalt dus een hoog niveau, maar<br />
voor het krakerige geluid trek ik<br />
toch een halve ster af.<br />
Roeland Smits ✪✪✪✩<br />
Katherine Priddy<br />
THE PENDULUM SWING<br />
Cooking Vinyl<br />
Katherine Priddy is opgegroeid<br />
op het platteland, op een steenworp<br />
afstand van waar Nick Drake<br />
woonde. Hij was belangrijk in haar<br />
vroege jeugdjaren, dat wordt nog<br />
eens extra bevestigd in de video<br />
waar ze zijn nummer They’re<br />
Leaving Me Behind covert en zijn<br />
rustplek bezoekt. Poëtische teksten<br />
zijn dan ook een belangrijk<br />
gegeven in haar songschrijven en<br />
ze zijn verbonden met haar liefde<br />
voor literatuur, gedichten, natuur<br />
en mythologie. Ze is een romanticus<br />
en veel van haar gedachtes<br />
vinden weerklank via haar heldere<br />
stem. Het voorgaande THE ETERNAL<br />
ROCK BENEATH uit 2021, was atmosferisch<br />
wat soberder met strijkers<br />
richting Nick Drake en John<br />
Martyn. Dit keer kiest ze voor<br />
een wat ruimere benadering met<br />
onder meer americana-invloeden<br />
en in een enkel nummer zelfs<br />
mariachi-trompetten. Ze verlegt<br />
hiermee duidelijk de grenzen<br />
van de Britse folk. Het is allemaal<br />
verzorgd gedaan, al moet ik eerlijk<br />
Tyler Ramsey<br />
bekennen dat het ook een beetje<br />
zoetgevooisd klinkt. Ik denk dat ik<br />
toch wat eerder geneigd ben haar<br />
eerste release te beluisteren, minder<br />
breed opgezet maar daardoor<br />
voor mijn gevoel juist emotioneel<br />
misschien wat effectiever.<br />
Henk Rijkenbarg ✪✪✪✩<br />
Tyler Ramsey<br />
NEW LOST AGES<br />
Son Of The Velvet Rat<br />
Soundly Music<br />
Tyler Ramsey volgde de laatste<br />
twee decennia in zijn carrière<br />
twee sporen: naast soloartiest (hij<br />
heeft, inclusief NEW LOST AGES,<br />
inmiddels vijf albums op zijn naam<br />
staan) was hij van 2004 tot 2017<br />
ook gitarist bij Band Of Horses. In<br />
die hoedanigheid leverde hij, ook<br />
als songschrijver, belangrijke bijdragen<br />
aan hun viersterrenalbums<br />
CEASE TO BEGIN (2007) en INFINITE<br />
ARMS (2010), voordat de band<br />
zichzelf in 2016 ontbond. Tijdelijk<br />
naar inmiddels is gebleken. Maar<br />
op hun comeback-album, THINGS<br />
ARE GREAT (2022) is Ramsey niet<br />
meer van de partij. NEW LOST<br />
AGES is geproduceerd door Phil<br />
Ek (overigens ook betrokken bij<br />
de comeback van Band Of Horses)<br />
laat horen hoe breed Ramsey’s<br />
spectrum is als songschrijver<br />
en multi-instrumentalist. Iedere<br />
artiest die een ode brengt aan<br />
Neal Casal heeft sowieso mijn<br />
sympathie. Maar met het aan deze<br />
helaas te vroeg overleden en<br />
onderschatte songwriter opgedragen<br />
Flare (For Neal Casal) levert<br />
Ramsey een topprestatie af op<br />
dit toch al sterke album. Dit loom<br />
wiegende nummer zingt hij met<br />
melancholieke, ingehouden stem,<br />
waarbij hij associaties oproept<br />
met Neil Young ten tijde van HAR-<br />
VEST MOON. Dat type weemoedigheid<br />
domineert op NEW LOST AGES,<br />
zoals op het fraaie Where Were You<br />
en op het al even sterke titelnummer.<br />
Maar Ramsey schuwt ook het<br />
steviger werk niet: het rockende<br />
These Ghosts is een voortreffelijke<br />
opener en ook You Should Come<br />
Over mag er zijn. Roeland Smits<br />
✪✪✪✪<br />
Son Of The Velvet<br />
Rat<br />
GHOST RANCH<br />
Fluff and Gravy<br />
Zanger, gitarist en toetsenist<br />
Georg Altziebler en zangeres,<br />
toetseniste, thereminspeelster en<br />
drumster Heike Binder brachten<br />
als Son of the Velvet Rat van 2003<br />
tot 2015 zeven studioalbums en<br />
vier ep’s uit in hun vaderland<br />
Oostenrijk, waar die, vanaf PLAY-<br />
GROUND (2006), goed ontvangen<br />
werden. Vanaf hun verhuizing<br />
naar Californië in 2016 vormen<br />
deze tien songs en zijn afsluitende<br />
instrumental alweer hun vierde<br />
album, terwijl ze sindsdien ook<br />
nog een vijfde ep uitbrachten. Dat<br />
ze ondanks die indrukwekkende<br />
productie zo onbekend bleven,<br />
ligt niet aan de kwaliteit van hun<br />
songs, noch aan de erkenning van<br />
vakgenoten: Joe Henry produceerde<br />
hun eerste Amerikaanse<br />
album en op deze nieuwe spelen<br />
onder anderen drummer Jay Bellerose<br />
en gitarist Marc Ribot mee,<br />
terwijl ook gitarist en producer<br />
Gar Robinson weer meedoet. Door<br />
de atmosferische storing waarmee<br />
meteen al opener Bewildering<br />
Black & White Moments Captured On<br />
Trail Cams begint, staat in Altzieblers<br />
songs de desolate sfeer van<br />
de Mojavewoestijn centraal. Daar<br />
vonden de openamen plaats in de<br />
Robinson’s Red Barn Studios. De<br />
naar voren gemixte, lome, akoestisch<br />
klinkende drums, een grommende<br />
bas en een enkele, felle<br />
49 HEAVEN MEI/JUN 2024
Change language