You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
LUISTERPARADIJS ROCK • POP<br />
Blueboy<br />
SINGLES 1991-1998<br />
A Colourful Storm<br />
Het is ergens<br />
begonnen in<br />
1990 in Reading,<br />
Berkshire, toen<br />
(de helaas in<br />
2007 veel te<br />
vroeg overleden) zanger Keith<br />
Girdler en gitarist Paul Stewart op<br />
een zondagmiddag een telefoontje<br />
kregen van Sarah Records, die<br />
ze een demo cassette hadden<br />
gestuurd, opgenomen in een<br />
schuur van een vriend. Ze waren<br />
geïnteresseerd om twee van hun<br />
songs, Clearer en Alison, als single<br />
uit te brengen. Tijdens de sessie<br />
die erop volgde werd het duo al<br />
snel gecompleteerd door vier<br />
extra leden op gitaar, bas, cello en<br />
drums. Het beleid was elke single<br />
gescheiden te houden van de twee<br />
verschenen lp’s, IF WISHES WERE<br />
HORSES (1992) en UNISEX (1994).<br />
Uiteindelijk werden het zeven<br />
singles. Deze compilatie is een collectie<br />
in chronologische volgorde<br />
en bevat naast deze releases<br />
tevens twee singles uitgebracht<br />
op Shinkansen Records, waar óók<br />
nog de lp THE BANK OF ENGLAND<br />
(1998) verscheen. Hun subtiele<br />
indiepopsongs, die op momenten<br />
doen denken aan bijvoorbeeld<br />
Belle and Sebastian en Orange<br />
Juice, kennen een fraaie melange<br />
van Girdlers vocalen, Stewarts<br />
subtiele gitaarklanken en de zang,<br />
cello en dwarsfluit van Gemma<br />
Townley, aangevuld door de rest<br />
van de bandleden op onder meer<br />
synthesizers, drums en bas. Je<br />
hoort in elke song met hoeveel<br />
liefde en gevoel het is gemaakt. De<br />
verhalende, poëtische songs meanderen<br />
prachtig over verlangens<br />
en romantiek, laverend tussen intimiteit<br />
en dromerige melancholie.<br />
Een waardevolle retrospectie.<br />
Henk Rijkenbarg ✪✪✪✪<br />
54 HEAVEN MEI/JUN 2024<br />
bestaan zijn de depressies, ‘dips’<br />
zoals hij ze zelf noemt, waar De<br />
Greeuw al zijn hele leven mee worstelt.<br />
Vaak weten die ook de weg<br />
vinden naar zijn muziek, maar THE<br />
GREAT VACATION is geen sombere<br />
plaat; de toon is overheersend<br />
positief. De Greeuw opereert bovendien<br />
wat minder als ‘one man<br />
band’: de songs componeerde hij<br />
samen met zijn nieuwe kompaan<br />
Robin Berlijn. Daarbij kruipt De<br />
Greeuw in het hoofd van zijn aan<br />
Alzheimer lijdende moeder, die<br />
inmiddels is overleden (Undone),<br />
Johan foto Han Ernest<br />
en ook in het hoofd van zijn kat<br />
(Biker S.). De wereld die die kat<br />
ziet, is de wereld ten tijde van<br />
de corona-pandemie, door De<br />
Greeuw The Great Vacation genoemd.<br />
Vandaar dus ook de titel<br />
van de plaat, al kun je die net zo<br />
goed opvatten als een nostalgische<br />
verwijzing naar het typisch<br />
Hollandse begrip ‘de grote vakantie’,<br />
als naar ‘een fantastische<br />
vakantie’. Muzikaal gezien grijpt<br />
Johan op dit uitstekende album<br />
zoals gebruikelijk graag terug<br />
naar de jaren zestig en zeventig.<br />
De Beatles zijn nooit ver weg: De<br />
Greeuws stem lijkt af en toe erg<br />
op die van John Lennon. Maar de<br />
slim in elkaar gezette gitaargedreven<br />
liedjes doen ook denken<br />
aan 10CC (Reset), en Fly On The<br />
Wall lijkt dan weer geïnspireerd<br />
door London Calling van The Clash.<br />
Roeland Smits ✪✪✪✪<br />
Benjamin Francis<br />
Leftwich<br />
SOME THINGS BREAK<br />
Dirty Hit<br />
De tien songs die singer-songwriter<br />
Benjamin Francis Leftwich op<br />
zijn vijfde album zette, zijn muzikaal<br />
een logisch vervolg van die<br />
op TO CARRY A WHALE (2021). Hoewel<br />
Leftwich akoestische gitaar<br />
speelt, wordt een aantal ervan<br />
bepaald door piano en cello met<br />
rijke en romige koortjes, maar in<br />
andere is zijn getokkelde gitaar<br />
het centrale instrument. In opener<br />
I’m Always Saying Sorry vormt<br />
het rijke arrangement een goede<br />
combinatie met zijn emotionele,<br />
soms overslaande zang. Het is een<br />
middel dat hij goed beheerst en<br />
bewust lijkt in te zetten. Wel blijft<br />
de melodie steeds op hetzelfde<br />
punt hangen zonder op gang te<br />
komen, terwijl hij opnieuw zingt<br />
over zijn wanhoop over de (inmiddels<br />
overwonnen) verslaving aan<br />
drank en drugs waardoor zijn<br />
relatie stukliep. Leftwich’ song New<br />
York, ook op dit album staande,<br />
werd al in 2021 door Matt Healy<br />
van The 1975 gespeeld op tournee<br />
en bereikte zo een cultstatus. Zijn<br />
eigen versie is muzikaal ingehouden,<br />
maar zijn tekst en zang zijn<br />
dat niet: ook hier bezingt hij zijn<br />
spijt over zijn verloren liefde met<br />
zo veel gevoel, dat zijn overslaande<br />
stem geëxalteerd klinkt. Die<br />
heftige gevoelens kenmerken ook<br />
zijn andere songs, al zijn Leftwich’<br />
teksten meer dan het beluisteren<br />
waard: zijn brief aan zijn vader<br />
in Spokane, Washington is zonder<br />
meer indrukwekkend, ook doordat<br />
hij dan minder nadrukkelijk zingt.<br />
In het slotnummer Don’t Give Up<br />
On Light is sprake van berusting<br />
of bevrijding: Leftwich hint op<br />
de rust die het door hem recent<br />
gevonden geloof hem geeft. Zijn<br />
volgende album zal bewijzen tot<br />
wat voor songs dat leidt.<br />
Ruud Heijjer<br />
✪✪✪✩
Change language