You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
LUISTERPARADIJS ROCK • POP<br />
The Last Dinner Party<br />
PRELUDE TO ECSTASY<br />
Island Records<br />
Je hoort niet<br />
vaak een debuut<br />
dat zo overtuigend<br />
van begin<br />
tot eind boeit.<br />
Vier jaar geleden<br />
ontmoetten de meiden elkaar<br />
in Brixton. Ambitieus gaat het<br />
kwintet aan het schrijven, waarbij<br />
ze allemaal hun inbreng hebben.<br />
Het leidde tot een fenomenaal<br />
bacchanaal aan ideeën en klanken.<br />
Het is moeilijk hier een genre aan<br />
te koppelen, denk aan een mix<br />
van indiepop, glamrock, barok en<br />
eighties synthpop met op momenten<br />
heerlijke, theatrale decadentie.<br />
Ik hoor echo’s van Siouxsie and<br />
the Banshees, Florence and the<br />
Machine, Bowie en zelfs soms<br />
ABBA in de zangharmonieën. De<br />
plaat barst uit zijn voegen van de<br />
inventiviteit. Ze weten exact wat<br />
ze doen en waar ze voor staan,<br />
met teksten over feminisme,<br />
gender, vrouwelijke bewustwording,<br />
wellust, jaloezie, seksualiteit<br />
en religie. Het album opent<br />
instrumentaal met de grandeur<br />
van een klassieke symfonie. Wat<br />
daarna voorbij komt, doet je tot<br />
het eind toe totaal verbazen. De<br />
gepassioneerde leadzangeres<br />
Abigail Morris bezit een engelachtige<br />
stem, maar kan ook<br />
dominant expressief naar voren<br />
treden. De band begeleidt haar in<br />
indrukwekkende arrangementen,<br />
tempowisselingen en stilistische<br />
wendingen. Het geluid is divers<br />
met met strijkers, piano, synthesizers<br />
en blazers, waar leadgitarist<br />
Emily Roberts regelmatig<br />
prachtig doorheen soleert. The<br />
Last Dinner Party schotelt ons<br />
een heerlijk extravagant banket<br />
voor, grandioos opgediend.<br />
Henk Rijkenbarg<br />
✪✪✪✪✩<br />
aan zijn omfloerste manier van<br />
zingen, waardoor de liedjes op<br />
een enkele uitzondering na (Good<br />
Blood Mexico City) rockender overkomen<br />
dan ze daadwerkelijk zijn,<br />
een effect dat ook wordt versterkt<br />
doordat veelal gekozen wordt voor<br />
een directere, minder weldadige<br />
sound. De titel AUDIO VERTIGO is<br />
dan ook goed gekozen, want door<br />
met name in het tweede deel af<br />
en toe met sonische verstoringen<br />
op te voeren, krijg je als luisteraar<br />
een beetje hetzelfde onwezenlijke<br />
gevoel als wanneer je met<br />
hoogtevrees op een heel hoog<br />
gebouw staat. AUDIO VERTIGO zal<br />
misschien niet direct alle zintuigen<br />
op dezelfde manier prikkelen,<br />
maar past niettemin goed in de rij<br />
Elbow-albums die net even anders<br />
zijn dan de andere en alleen al<br />
daarom is het heel interessant.<br />
Eric van Domburg Scipio<br />
✪✪✪✪<br />
For All We Know<br />
BY DESIGN OR BY DISASTER<br />
Construction Records<br />
Als je drie albums opneemt in<br />
bijna dezelfde bezetting, kan je<br />
dan nog spreken van een soloproject?<br />
Bij het beluisteren van BY<br />
DESIGN OR BY DISASTER hoor ik een<br />
vloeiend, soms massief bandgeluid.<br />
Allereerst is daar Wudstik,<br />
pseudoniem voor Jermain van<br />
der Bogt. Een zanger die echt het<br />
verschil weet te maken. Hij kan<br />
rocken en uithalen, maar ook in de<br />
zachtere nummers is zijn stem op<br />
een organische, breekbare wijze<br />
aanwezig. Een ware stemkunstenaar.<br />
Dan naar de muzikant waar<br />
OOK VERSCHENEN<br />
52 HEAVEN MEI/JUN 2024<br />
toe. Zijn nieuwe BODY OF WORK<br />
onderstreept zijn veelzijdigheid.<br />
De ene keer rockt hij, maar hij kan<br />
ook swingend of heel subtiel uit de<br />
hoek komen. Als zanger voelt hij<br />
de tand des tijds natuurlijk best<br />
een beetje, maar als songschrijver<br />
doet hij nog helemaal mee (Ear<br />
Music ✪✪✪✩). Van de tand des<br />
tijds hebben de Gentenaren van<br />
Hideous nog in geen enkel opzicht<br />
last. Hun debuut-ep HIDEOUS telt<br />
vier eerder verschenen singles<br />
plus het nieuwe Fashion A Lie.<br />
Deze energieke mix van indie en<br />
hardrock had van ons veel langer<br />
mogen duren dan de amper<br />
twintig minuten die we nu klokken,<br />
zeker ook omdat hun livereputatie<br />
inmiddels haast mythische<br />
vormen heeft aangenomen (V2<br />
Records ✪✪✪✩). Wel een volledig<br />
album is het eind vorig jaar<br />
verschenen HISTORY BOOKS van<br />
The Gaslight Anthem. We hebben<br />
er bijna tien jaar op moeten<br />
wachten, maar het bracht weinig<br />
reuring teweeg. Niet vreemd,<br />
want hoewel hun punky mix van<br />
heartland en folkrock zeker niet<br />
slecht klinkt, hebben we het allemaal<br />
wel eens eerder gehoord<br />
(Rich Mahogany ✪✪✪). Ook<br />
behoorlijk lang (acht jaar) heeft<br />
het geduurd voordat de Zweedse<br />
Sarah Assbring nieuw werk<br />
uitbracht als El Perro Del Mar. BIG<br />
ANONYMOUS is misschien wel haar<br />
meest stemmige album tot nu<br />
toe. Gelukkig betekent ‘stemmig’<br />
in haar wereld ook buitengewoon<br />
mooi en aangrijpend, en wie een<br />
lichtere versie zoekt van het soort<br />
sombere singersongwriterrock zoals<br />
Nico die maakte, is bij Assbring<br />
aan het juiste adres (City Slang/<br />
Konkurrent ✪✪✪✪). Nog veel<br />
langer – twintig jaar maar liefst –<br />
duurde de radiostilte van Semisonic,<br />
al zat voorman Dan Wilson in<br />
de tussentijd niet stil; hij bracht<br />
meerdere puike soloalbums uit en<br />
was als songwriter in trek bij zulke<br />
uiteenlopende artiesten als Adele,<br />
Taylor Swift, P!nk, Leon Bridges,<br />
Mitski, My Morning Jacket, Jon<br />
Batiste en Chris Stapleton. Op<br />
LITTLE BIT OF SUN brengt hij na<br />
al die jaren weer fijne powerpop<br />
met zijn Semisonic-bandleden van
Change language