torasik cerrahide preoperatif değerlendirme, postoperatif mortalite

Tablo 4. Postoperatif risk göstergesi olarak merdiven çıkma
Yazar- çalışma Hasta sayısı Sonuç
Olsen ve ark. 54 > 3 kat ( kabul edilebilir risk)
Holden ve ark. 16 ( yüksek risk ) > 44 basamak ( kabul edilebilir risk )
Van Nostrand ve ark > 2 kat ( kabul edilebilir risk)
Ginsberg 2 kat = pnömonektomi
1 kat = lobektomi
< 1 kat segmentektomi
Pate ve ark. 12 ( yüksek risk ) > 3 kat = lobektomi
> 5 kat = pnömonektomi
1 kat = 12 basamak
1968 yılında Van Nostrand ve arkadaşları ilk olarak, merdiven çıkma testini,
akciğer rezeksiyon cerrahisi için preoperatif değerlendirmede kullanmıştır. 119
pnömonektomi planlanan hasta ile yapılan çalışmada; 1 kat merdiven çıkma ile minimal
dispne gelişen hastalarda postoperatif mortalite %50, 2 kat merdiven çıkma ile minimal
dispne gelişen hastalarda postoperatif mortalite %11 olarak bulunmuştur 40 .
Olsen ve arkadaşları, 54 erkek hasta ile yaptıkları çalışmada 3 kat merdiven
çıkabilen ( 75 basamak ) hastaların torakotomi sonrası komplikasyon oranında düşme
olduğunu bildirmişler 41 .
Girish ve arkadaşları tarafından, torasik ve üst batın cerrahisi uygulanan 83 hasta
prospektif olarak, semptom sınırlı merdiven çıkma testi ve postoperatif kardiopulmoner
komplikasyonlar açısından değerlendirilmiştir. Bu çalışmada 1 kat merdiven çıkamayan
hastalarda %89 oranında komplikasyon geliştiği bulunmuştur. 7 kat merdiven çıkabilen
hastalarda ise hiç komplikasyon gelişmemiştir. Aynı zamanda çıkılan basamak sayısı ile
postoperatif hastanede yatış süresi arasında tersine bir ilişki bulunmuştur 42 .
Üç kat merdiveni rahatlıkla çıkan olgu lobektomi için, 5 kat merdiveni çıkan
olgu da pnömonektomi için uygundur. Üç kat merdiven çıkabilen kişinin FEV1 değeri
1,7 L’ nin üzerinde, 5 kat merdiven çıkabilen kişinin FEV1 değeri ise 2 L’ nin
üzerindedir. Buna karşın merdiven çıkma testi standardize edilememiştir 43 . Testin
16