Prof. Dr. Osman Öztürk'ün - İslami Edebiyat

Ebubekir’in çocukları ve çobanı bu saklanışın,
selamet ve devamının hizmetindeydi.
***
Mekkeliler müşrikte olsa, İbrahim
(Hanif) dininden kalan ve Mekke’nin yazılı
olmayan anayasası gibi ahlâk kuralları da
kullanıyordu:
-Allah Rasulü (a.s.) ve Hz. Ebubekir.
Göç için aldıkları üç deveyi, bir kılavuza
teslim etmişler. Ücret karşılığı yapacağı bu
rolü de ifşa etmeden; üç gün sonra, mağaranın
önüne getirmesini tembih etmişlerdi.
Öylece gerçekleşti.
Ama Mekkeliler her yeri didik didik ettiler,
aradılar. Yolları koştular bulamadılar.
Sevr mağarası ise öyle bir korumalı (saklayıcı)
bir kovuk değil… Oraya gelince önemsemediler.
“Bu iki taşın arasına insan sığmaz” diyerek
geçtiler.
İşte buraya kadar Peygamber (a.s.)ın beşeri
tedbir taktiği işledi. Ama son noktada
mucizeden başkası yürümezdi.
Ebubekir; “Ey Allah’ın elçisi, başlarını
eğseler, ayaklarımızı görecekler!..” derken. O,
“Üzülme Allah bizimledir!” diyordu. Bu teselli
Kur’an’ın âyeti cümlesine girdi!.. Bu,
kalplere hâkim olan Rabbin işiydi: Başlarını
eğip bakmayı bile istemediler. Ve murad-i
ilâhi hükmünü yürüttü…
Sonra mağaradan çıkıldı; develerine binerken
Rasul (a.s.) Mekke’ye baktı:
“Ey Mekke! Biz seni severiz, sen de bizi
seversin. Fakat senin sakinlerin bize hayat
hakkı tanımadı… Ama sana tekrar geleceğiz!...
dedi.(1)
İşte Mekke Fethinin başlamasıydı bu ve
sonra fethedildi.
Demek Fethin de baş sebebi Hicretti…
***
Adım adım fethe giden yol:
Medine’ye varıldı, Hicret tamamdı:
Mescid yapıldı. Devlet kuruldu. Asker oluştu.
Bedir savaşı, Uhut savaşı, Hendek savaşı
oldu. Şans (veya hamle) Müslümanlara döndü.
Mekke ziyâreti planlandı. Hudeybiye de
barış zaferi oldu. Bu ortamda Hayber fethedildi.
Ama Mekkeli faka bastı: Barışı bozdu
ve fethin kapısı gıcırdadı.
En Yakın Sebep:
İki kabile var biri Mekke’den yana (beni
Bekr) biri Medine’den (Havazin) aralarında
kavga çıkıyor; Mekkeliler karışıyor ve barış
ihlâl edilince; istenen yardıma binaen Allah
Rasulü (a.s.) harekete geçerek cevap veriyor:
Hazırlık tamam… Reisleri Ebu Süfyan’ın
elçi olarak gelmesi de kararı değiştiremiyor
ve İslâm ordusu Zituva’da karargâh
kuruyor!..
Mekke ileri gelenler; Bedir’de tam mağlubiyet,
Uhut’ta galipken, Peygamber taktiğiyle
Hamrâ ül-Esed hareketi (takibiyle)
mağlubiyeti hissedip yollarına devam etmekle
gösterdiler… Hendek’te ise hiçbir sonuç
alamadan kaçarak gitmişti ki; bir daha saldırmayacakları;
sırrın sıranın Müslümanlara
geçtiğini Rasulullah (a.s.) hendeğin kenarına
gelerek ilân etmişti…
Şimdi artık dönüşü olmayan bir hareket
başlamıştı. Mekke sıkışmıştı: Ebu Süfyan
artık şehrin dışına çıkıp Peygamber ordusunu
gözetlerken yakalanıp huzura çıkarılmıştı:
Rasul (a.s.)den af dilerken. Hz. Abasın sıkı
telkiniyle Müslüman olduğunu ifâde etti.
Rasul (a.s.) ise ona:
İSLÂMİ EDEBİYAT / 29