lığ - Türk Tabipleri Birliği

18
50. YILINDA HALK SAĞLIĞINA KÖPRÜ: TÜRK TABİPLERİ BİRLİĞİ •
tiriyordu ve genç hekimin durumu anlaşılamıyordu. Biz ilk defa 1966 yılının
Büyük Kongresi’ne prensiplerle çıktığımız zaman o prensiplerin ne olduğunu
burada ifade edeyim:
“Türk Tabipleri Birliği bir statü kuruluşu değildir, bir işlev kuruluşudur, fonksiyon
kuruluşudur ve etkileşim kuruluşudur” diye bir demokratik haklar mücadelesi,
halk sağlığını koruma mücadelesi, hekim haklarını koruma mücadelesi diye bir
dizi sistemle çıkıp da “sağlık hizmeti böyle devam ettiği sürece hekimler töhmetten
kurtulamaz, sağlık hizmetlerinde tam süre uygulanmalıdır” diye ilk defa 1966
yılında çıktığımız zaman benim arkadaşlarım, “Biz kongreden bir tek oy alamayız,
böyle bir program intihardır” demişlerdi ve benim onlara söylediğim şey,
“Böyle bir programla çıkmazsak intihar etmiş oluruz” demiştim, o programla
çıktık ve kazandık ve ondan sonra da hep kazandık.
Erzurum’da bir Temsilciler Meclisi’ne gittiğimiz zaman -Şükrü Güner hatırlayacaktır
bunu, belki Mahmut da vardı, olup olmadığını hatırlamıyorum- Temsilciler
Meclisi’nde “sunuş” büyük kongrelerde “çalışma raporu” derdik, Merkez Konseyi’nde
“dünya emperyalist sisteminin ve kapitalist gidişinin” ibarelerinin de yer
aldığı bir sunuş yaptığımız zaman tesadüf o, Temsilciler Meclisi’ne de Erzurum
Valisi ve Emniyet Müdürü katılmışlar, en önde oturuyorlar bir pazar günü. Emniyet
Müdürü’nün yavaş yavaş kızardığını gördüm ve dinlerken dinlerken Valiye
yan gözle bakıyordu; çünkü yakın mesafe. Sosyal Sigortalar Kurumu toplantı
salonunda yapıyoruz toplantıyı, Valiye göz ucuyla “şimdi mi tutuklayayım bunları,
toplantı sonunu bekleyeyim mi?” gibi bir ima içinde; çünkü önümde ve
görüyorum. Adam kıpkırmızı oldu ve Vali “konuşabilir miyim?” diyerek söz istedi.
Tabii “Buyurun Sayın Vali” dedik.
Vali Bey geldi, “çok tebrik ederim. Ben haklarını bu kadar hizmetin içinde savunan
bir kuruluş da görmemiştim. Ağlamayan çocuğa meme vermezler” diyerek
övücü bir konuşma yaptı ve gözümün önünde Emniyet Müdürü yavaş yavaş
soldu, rengi açıldı, adrenalin bunalımından kurtuldu, tebrikler etti, hiç beklenmedik
bir şekilde “ayrılmak istediğini” söyledi. Biz uğurlarken bir şey söyledi,
bana “Siz beni hatırlayamadınız, ama ben sizi tanıyorum” dedi. “Evet Vali Bey,
hatırlayamadım” dedim. “Ben Diyarbakır Valisiyken siz telefon etmiştiniz” dedi.
“onu da hatırlayamadığımı” söyledim. “Diyarbakır’dan olmayan bir savcı, bir
hekimi tutuklamış bir masa kavgasında. Yani bir masa tartışmasında savcı ‘ben
seni tutuklarım’ demiş, ‘tutuklayamazsın’ filan derken tutuklamış.” dedi. Öyle bir
kafa atması şeklinde suç olmuş. Bize telle bildirdiler, biz de Valiye bildirdik, ben
telefon da etmişim. İçişleri Bakanı, Başbakan, yanına bırakmayız, filan gibi tehditkâr
telgraf ve telefon da öyle. “Siz böyle yapınca ben şaştım, hemen işe el
koydum” dedi. Genellikle valiler böyle şeyleri gelip de az söylerler. Daha sonra
biz Temsilciler Meclisi’nde Trabzon, Samsun, Bursa, Adana, Antalya ve Diyarbakır’da
yaptık.
Peki, ne oldu; nereden nereye geldik arkadaşlar? Şuradan şuraya geldik. Biz,
statü ve prestij kurumundan işlev ve etkileşim kurumuna dönüştük. İç örgütlenmemizi
artırdık, dış ilişkilerimizi geliştirdik. Neydi iç örgütlenmemiz? Tabip oda-