lığ - Türk Tabipleri Birliği

96
50. YILINDA HALK SAĞLIĞINA KÖPRÜ: TÜRK TABİPLERİ BİRLİĞİ •
Zuhal arkadaşımızı davet ediyorum; buyurun.
Dr. Zuhal Okuyan * : Ben konuşma sıramı Şükrü’ye vermiştim. Bu saatte salonda
kimse kalmadı, ama hepinizi sevgi ve saygıyla selamlıyorum. Zafer de çok
sabırlı.
Bir anımı anlatacağım: Senesini unuttum, ama 90’lı yıllarda bir kongrede Divan
Başkanlığı yapıyordum. Gece 23.00’e kadar kararları bir türlü bitiremiyorduk. O
kadar ateşli tartışmalar oldu ki, bir yandan salonu boşaltmamız gerekiyordu, bir
yandan tartışmalar bitmediği için neredeyse sabahlayacağız. Sabah devam etmeye
arkadaşları ikna ettik. Bu arada yüzümü yıkayayım, ayılayım diye tuvalete
gittim. Hangi salon olduğunu şimdi hatırlamıyorum, tuvaletin kapısı kilitlendi ve
ben Divana Başkanlık yapmaya çıkıp gelemiyordum. Bir 15 dakika kadar orada
bağırıp çağırmıştım. Böyle bir anımız oldu.
Çok sevgili meslektaşlarım, bu çok güzel bir etkinlik oldu bence. Sayımız azalsa
da -dün çok daha fazlaydı- herhalde Türk Tabipleri Birliği bunu böylece bırakmayacak.
Çünkü konuşmalar banda alındı ve Şükrü Ağabeyin elinde birtakım
belgeler var, Veli Hocanın elinde birçok belge var, bizlerin de belki olabilir. Bunların
ayrıntıyla kitaplaştırılması ve belki de “geçmişten geleceğe” diye belgesel
film yapılması gerekiyor. Böyle bir öneriyle başlamak istedim konuşmama.
1978 kuşağındanım ve gerçekten Orhan Ağabeylerin öğrencisiydim, öğrenciyken
de tabip odasına gidiyorduk. Sınıf arkadaşım sevgili Feride de burada. O
dönemden sonra- 80’den sonra- üniversiteye girip asistan olunca, daha sonra
da öğretim üyesi olunca çok da fazla ilgilenememiştik tabip odaları ile. Uzaktan
takip ediyorduk ve bunun birçok nedeni vardı. Fakat bir grup arkadaş gelip de
“artık sen de gel, biz yeni bir yönetim kuracağız, sen halk sağlıkçısın, birikimini
verir misin?” dediler ve şöyle devam ettiler: aslında hepsi birbirinin devamı, artık
eğitime de daha çok önem vereceğiz, binamız da oluyor. Sağ olsun Orhan Ağabeylerin
zamanındaki girişimleriyle” dediler. “Peki” dedim ve şöyle düşündüm:
Bizim de bir birikimimiz var, ekibimizle beraber geliriz, örgüte yararlı oluruz.
Çok özetlersem, başka bir şey oldu: Ben üniversitede öğrendiğimden çok daha
fazlasını bu örgütte öğrendim. Hatta daha önceden hiçbir şey öğrenmediğimi
filan düşündüm. Çünkü konuştuğumuz konuların bazılarını hiç görmemiş, duymamıştık.
Bu arada ilk Diyarbakır’a gidişimde -şimdi karşımda oturduğu için aklıma geliyor,
Mahmut Ağabey beni ilk gördüğünde “sen nereden çıktın, ne işin var burada?”
demişti. “Bu hanım kızımız da burada ne arıyor, bak burada biz neler çekiyoruz”
gibi bir edayla söylemişti. Sonra çok yakın dost olduk ve ben özellikle
onlardan, Necdet’ten, Selim Ağabeyden çok şeyler öğrendim; dışarıdaki pankartın
öncüsü de onlar. Kaç yıl önce çekilmiş fotoğrafı duruyor: “Sağlıktan ve Öz-
*
Okuyan, 1958 Ankara doğumlu. 1981 Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi mezunu. 1985 yılında halk
sağlığı uzmanı, 1988’de ise halk sağlığı doçenti oldu. 1981 yılından beri Dokuz Eylül Üniversitesi’nde
görev yapmakta. 1990’dan beri Türk Tabipleri Birliği’nin değişik organ ve komisyonlarında
çalışmış ve bir dönem İzmir Tabip Odası Başkanlığı yapmıştır.