lığ - Türk Tabipleri Birliği

72
50. YILINDA HALK SAĞLIĞINA KÖPRÜ: TÜRK TABİPLERİ BİRLİĞİ •
konuda çok deneyimli değildik, ama daha dinamik ve yenilikçi olduğumuzu
düşünüyorduk ve böyle bir yola çıkışımız gündeme geldi.
İkincisi, kendimizi solcu olarak nitelendiriyorduk, ama bir sol grup aidiyeti, oradaki
bir gruplar ittifakı olarak tarif etmiyorduk, daha çok kitleselleşmeyi hedefleyen
genel bir sol tercihin temsilcileriydik. Şöyle de söyleyebiliyoruz: Bir sentezdik,
yani değişik eğilimleri, renkleri olan insanların toplamı ve bir siyasi grubun,
bir başka siyasi gruba dayatma yapmasına itiraz eden bir heyettik. Eskisi gibi de
insanların seçenekleri yoktu. O zamanlar siyasi partiler yoktu, sendikalar yoktu,
ve saire … Dolayısıyla o yapıyı birazcık da mizahi bir anlatımla aşağıdaki formülle
açıklamak mümkün: Harflerin yanındaki kelime başlıklarını şöyle anlatayım,
çok ayıp olmasın diye öyle yapıyorum. 68’den arta kalanlar, artı 78’den
ucuz yırtanlar, artı 85’den sonra hekimlik yapmak isteyenler diye bir özetleme
yapmak mümkün.
Tabii şöyle de bir durum var: Nesnel zemini gösterdim, o nesnel zeminde bir
birikim ve tepkisizlik var. Niye? Örgütümüz yok, örgütlerimiz yok, bizi ifade edebilecek
yapılar yok, ama bir taraftan da tepkiler var, onlar bir yere akmak istiyorlar.
Biz daha çok o yapıyı, o hareketi, o rüzgarı hissederek onu arkamıza aldık,
dolayısıyla da o dönemki seçeneksizliğin de bir avantajını kullandık diye de düşünüyorum.
Ankara öne çıktı, ama daha sonra İstanbul ve İzmir’le de beraber -hatırlar buradaki
Orhan hocamlar- ilk yürüyüşü İzmir’de yapmışlardı Şükrü Ağabeyler İstanbul’da
yapmışlardı 1988 yılı bitmeden evvel. Ankara’dan sonra bütün Anadolu’ya
yayılan bir Türkiye hareketliliğini tekrar 1988le beraber yaşadık.
“Hekim hareketi bir sentezin ürünüydü” dedik. Yapılanlar da bir sentezin ürünüydü.
Bir yanıyla sıradan hekimlere temas ihtiyacı vardı; çünkü bunlar Odayı
filan daha önceden görmemişler, tanımamışlar, uzun bir süre kapalı bir örgüt
yapısından dolayı da buraları bilmiyorlardı. Dolayısıyla bir zorunluluk olarak
değmek zorundaydık, o yanımızla da hekimciydik.
Diğer yanımızla da solculuktan gelen muhalefetle, sol örgütlerle ilişkimiz nedeniyle
o demokratik muhalefet odaklarıyla ilişkimizi iyi tutmaya çalışıyorduk; bu
yanımızla da solcuyduk.
Bir başka nokta, “Oda kurumsallaştığında herkes adresi bilir gelir” düşüncesinden
Odada beklemek yerine birimlere gitmeyi çok fazla abartan, önceleyen bir
tercihle yola çıktık ve gücünü de o hekimlerle ilişkisinden alan bir yönelime gittik.
Bir yanıyla Odamızla tekrar bir kurumsallaşma kurmak ya da Ankara’da
başlayan eski yapıları tekrar oluşturmak, diğer yandan da Odaya gelmeyenlerin,
gelemeyenlerin desteğiyle yeniden büyümeye çalışan bir tercih.
Erdal Hocam 1966 tarihli bir programdan bahsetti. 80 sonrası sanıyorum ilk
programlardan biri de 1986 tarihli Çağdaş Hekim Programı’dır. Geçen toplantılarda
İstanbul’da arkadaşlarla paylaşmıştık, çok basit, çok mütevazı, ama insani,
evrensel değerleri büyük ölçüde kapsamaya çalışan ve kendimizi de bunun üzerinden
tarif etmeyi önceleyen bir programdı. Seçimler sonrası için de yönetimin