lığ - Türk Tabipleri Birliği

76
50. YILINDA HALK SAĞLIĞINA KÖPRÜ: TÜRK TABİPLERİ BİRLİĞİ •
alınmadan henüz Birlik Başkanı Sayın Atabek’in döneminde, yine değerli arkadaşlarım,
Özen ile, Uğur ile ve diğer burada olmayan arkadaşlarımla, yine o
zamanlar öğrenci olan Ata’yla Ankara Tabip Odası’ndaki çalışmalarımız sürdü.
1979 yılına ihtisas aldık, Kastamonu’ya gittik. Ki, herhalde benim bir özelliğim
de şu: Bu konuşmacı arkadaşlarımın içinde küçük bir ilde yaşayan ve orada Oda
çalışmalarını hâlâ sürdüren sanıyorum benden başka yoktur. Yine diğer arkadaşlarımın
hepsi yine büyük kentlerde yaşamakta ve çalışmaktalar, ama ben
1979’dan beri Kastamonu’da yaşamakta ve orada yine hekim hareketine, yine
sağlık çalışanlarının dayanışmasına katkı vermeye çalışan bir arkadaşınızım.
O zamanlar Kastamonu’da Oda yoktu, Çankırı, Kastamonu ve Zonguldak üçü
bir arada bir Odaydı, ama hiçbir iletişimimiz yoktu birbirimizle. Zaten Zonguldak
merkez ve Kastamonu’nun Zonguldak’a iletişim imkânı da yoktu. 1984 yılında
herhalde Uğur yine o zamanlar görevdeydi. Kastamonu ile Çankırı’nın hekim
sayısı yeterli hale gelince yine aramızda bulunan Çankırı’da görevli meslektaşım
Ahmet Medeni ile beraber Kastamonu-Çankırı Tabip Odasını Zonguldak’tan
ayırıp kurduk. Sanıyorum o tarihe kadar da belki de yeni oda olarak biz oluştuk.
O günden bugüne de birkaç arkadaş maalesef aramızda değişerek oda başkanlığını
sürdürüyoruz. Bunu şunun için söylüyorum. Çok heves ettiğimiz için, kimseye
bırakmamak için değil, ama maalesef o görevi üstlenecek arkadaşları bulamadığımız
için 3 arkadaş sırayla zorunluluk dönemleri bitince bu görevi üstlenerek
devam ediyoruz. Maalesef bu iki ilde yaklaşık 400’ün üzerinde hekim
olmasına rağmen genç arkadaşlarımız odalara ilgi göstermiyorlar. Üstelik Kastamonu’da
belki de Türkiye’de tek olan bir tarihi konakta hekimevi gibi bir yapımız
olmasına rağmen, Kastamonu gibi küçük bir ilde bu kadar çok sayıda hekimin
olduğu bir ilde maalesef hekim arkadaşlarımızı bir araya getirememenin
üzüntüsünü yaşıyorum. Herhalde bundan bizim de kuşkusuz kusurlarımız var,
ama 80 sonrası yaşanan depolitizasyon sürecinin de herhalde önemli bir etkisinin
olduğunu düşünüyorum. O nedenle biz bunları da aşmak durumundayız.
Ama bütün bu sıkıntılı görevimize rağmen Kastamonu-Çankarı Tabip Odası
belki hiçbir odanın üstlenmediği bir başka fonksiyonu da küçük boyutlar içinde
olsa da sürdürmektedir; o da şudur: Kastamonu-Safranbolu-Bartın-Amasra-
Amasya-Tokat tarih ve kültür havzasının merkezinde bulunmakta, çevre ve kültür
değerlerinin yoğun olduğu bir il durumundadır. Benim kişisel çabalarımla ve
bana katkı veren arkadaşlarımla Kastamonu-Çankırı Tabip Odası aynı zamanda
çevre ve kültür değerlerinin korunmasına bu bölge içinde, bu havza içinde
ÇEKÜL Vakfıyla birlikte ciddi bir katkı vermektedir. O nedenle inanıyorum ki,
hekim hareketinin aynı zamanda bir çevre ve kültür hareketiyle işbirliği ve dayanışma
içinde olmasının da önemli olduğunu düşünüyorum.
Bir kişisel çelişkimi de bu arada ifade edeyim. Ben, zorunlu çalışmaların dışında
kamuda hiç çalışmadım, devlette hiç çalışmadım. 1979’da Kastamonu’ya gittim,
radyoloji uzmanı olarak hep orada çalıştım, ama korkum neydi biliyor musunuz
bunu tercih ederken? O zaman Anadolu’da -şimdi de çok yerde öyle- cihazlar
falan eskiydi. Kastamonu Devlet Hastanesi’nde eski bir cihaz vardı, ikide bir
bozulurdu ve daha önceki radyoloji uzmanı ağabeyimiz döneminde -onun da