lığ - Türk Tabipleri Birliği

82
50. YILINDA HALK SAĞLIĞINA KÖPRÜ: TÜRK TABİPLERİ BİRLİĞİ •
Sonra bir biçimde bir sıkıntımı paylaşmam lazım. Biraz kişisellik filan konuşmayayım
dedim, ama onu paylaşmam lazım. Hayat bizi Nusret Hocayla karşı karşıya
getirdi. Biraz öyle diyelim, yani ben içimizde iktidar hırsının, kavgasının
olmadığını açık yüreklilikle anlatmaya çalışırken bir gün dönüp baktığımızda
sevimsiz bir biçimde Merkez Konseyi’ne adaylığımız sürecinde böyle hiç istemediğimiz
halde karşı karşıya düştüğümüzü fark ettim. O dönemle ilgili iki rahatsızlığımı
sizlerle paylaşmak lazım. Ben bunu paylaşmazsam inanın çok ezilirim.
Bunlardan biri, bir gün eylemler var, Ankara Tabip Odası’nın hareketi, arkadan
hekimler geliyor, her gün Türkiye’nin başka yerlerinden insanlarla konuşuyoruz.
Biz de delege seçilmişiz ve Merkez Konseyi’nin yeni seçimleri için bir tartışma
filan çıkmış. Unutmadan bir şey söyleyeyim: 1986-1988 döneminden sonra ben
Yönetim Kurulu’ndan ayrılacaktım, yani bu niyetim son derece ciddiydi. Kendimle
ilgili iki sıkıntıyı gözlemlemiştim, bunlardan biri aile hayatım sıkıntıya girecekti.
İkincisi, mesleki olarak doçentlik filan gibi birtakım şeylerin hazırlığını da
yapıyordum, bunlar sıkıntıya girecekti. Bu çekilme sırasında da beni yeniden
örgütte bulunmam gerektiğini, dönmem gerektiğini söyleyen Hocam Nusret
Fişek’ti. Biz iki sene sonra karşı karşıya kaldık. O karşı karşıya kalışta tabii bizlerin
de -bunu saklamaya gerek yok, Merkez Konseyi’nde olması gerektiğini düşündüklerimizi
hayata geçirmek için böyle bir ihtiyacımız olduğunu ifade ettim
ve Uğur Ağabeye bir kelime kullandım, dedim ki “Uğur Ağabey, bizim bugün bir
biçimde iktidara ihtiyacımız var” Bu cümlenin cevabı çok geçmeden bir hafta
sonra Dr. Özcan Bariboğlu, Dr. Ali Rıza Tiryaki, Dr. Dilek Tiryaki ve arkadaşlarından
geldi. “Siz böyle yaparsanız, yarın bu örgüt sizinle bir yere gidemez" diye
ve o zaman anladım ki, bu örgütün geleceği iyi.
Neyse girdik seçime, bir biçimde iyi yaptık, kötü yaptık. Belki çok sıkıntılı bir
dönemde siyaset olarak bazı şeyler hazırdı filan, ama 90 sonrası Kürt sorununun
Türkiye siyasetine vurduğu damga haliyle bizim içimizde de sıkıntılar yarattı.
Yani şimdi sabahtan beri burada dinliyoruz, her görüşten insan kalktı, fikirlerini
ifade etti. Bu her görüşten insanın içinde komünisti de oldu, demokratı da oldu,
sosyalisti de oldu, bilmem nesi de oldu. Bunların Türkiye’deki gelir dağılımı,
Türkiye’deki kapitalistleşme süreci, küreselleşen dünya, serbest piyasa egemenliği,
ahlaksızlık, erozyon gibi her türlü şeyde ortak fikirler var. Ayrışma, o gün kim
kabul eder, kim kabul etmez, o başka mesele, ama Kürt sorunu ciddi bir biçimde
bizim içimizde yara açtı. Hani bunu çok telaffuz etmesek bile bir rahatsızlık olduğunu
herkes fark etti. Farklı saiklerle insanlar rahatsızlıklarını örgütte Allah’tan ki
ifade ediyorlardı ve bu deşarj imkânı sağlıyordu. Birbirimize kırgınlığımız olmadan
örgütümüz içinde bunları paylaşıyorduk.
O dönemde politizasyon ve siyasallaşma kendi şahsımda da arttı, yani ben de
bunu gözledim. Bir kısım arkadaşlar “bu işin böyle gitmeyeceğini ve bir biçimde
bunu sonlandırmak gerektiğini” ifade ettiler. Ben de arkadaşlarımla beraber
örgüttün istifa edip bir seçime girelim, acaba bu kavgayı durdurmak için bize bir
görev düşer mi diye ayrıldık; bu kadar basit. Herkes herhangi bir şeye vuruyor
filan, ama o dönemde de CHP’yi seçmemizin, o partiyi çok yürekten, aşkından
filan değil yani. Bugünkü Genel Başkan, o zaman da Genel Başkandı. Yani