lığ - Türk Tabipleri Birliği

• 50. YILINDA HALK SAĞLIĞINA KÖPRÜ: TÜRK TABİPLERİ BİRLİĞİ 41
den 1 gün önce Orhan Apaydın’ın çok büyük gayretiyle yargı kararı olmaksızın
komutan emriyle çıkarıldık. Orada usuller filan yoktu. Orhan Bey “tesadüf, yani
içime doğdu” derdi. Biz 1 gün daha kalsaydık eğer, 4 sene yatardım ben; benim
yattığımı bile unuturlardı. Biz Şakir ile 4 sene yatardık; 12 Eylülde içeride olsaydık,
bitmişti her şey. Bir gün evvel çıktık, Şükrüler kapıda bekliyorlardı ve biz
oradan evimize gittik.
Teşekkür ediyorum.
Dr. Şükrü Güner: Arkadaşlar, biz 12 Eylül ile birlikte kısa bir müddet kapatıldık,
ama ilk açılan demokratik meslek kuruluşlarından biriydik. 12 Eylülden
sonra da çalışmalarımıza devam ettik. Fakat bu arada hakkımızda soruşturma
başlatıldığını öğrendik, ama bu soruşturmayı biraz geciktirdiler, treni kaçırdılar
yani. Ama geciktirseler de, öyle bir iddianameyle karşı karşıya kaldık ki, Merkez
Konseyi’nin 7 üyesi 141, 14 üyesi 142 ile yargılandı. Tabii, yeni arkadaşlar 141
ve 142’yi bilmezler, kısaca söyleyeyim, dönemlerin giyotiniydi, “gizli örgüt kurmak
ve yönetmek” ötekisi de “üye olmaktı” akıl almaz suçlamalar vardı. Yanlış
hatırlamıyorsam Savcı Mustafa Gül 5 defa ifademi aldı. Tabii bu ifade alışlar
rahatsız etmek, başka bir şey değil. Bir defa ifademi aldın, bitti, ondan sonra
niye çağırıyorsun? Çok ufak, çok basit nedenlerle bir ay sonra tekrar çağırıyor,
haber geliyor “Şükrü Güner gelsin” diye. “Şunu tanır mısın, bunu tanır mısın?”
diyor.
Arkadaşlar, bir gün yine çağırdı, ben yine sıradan bir çağırma olarak gördüm.
Gittik, hazırlandık, aşağıda cip var, sekreterine “al daktiloyu” dedi. “Haydi beraber
gidiyoruz” dedi. “Nereye gidiyoruz?” dedim. “Konseyi’nize gidiyoruz, binanıza
gidiyoruz” dedi. “Gidelim” dedim. Cipe bindik savcıyla birlikte Türk Tabipleri
Birliği’nin Cağaloğlu’ndaki merkezine gittik. “Sekreterlik odası neresi?” dedi.
“işte burası” dedim. Oturduk, “bana bir şey ısmarlamayacak mısın?” dedi. “Ne
içersiniz?” dedim. “Bir orta kahve” dedi, orta kahve geldi. “Şu dolabı aç” dedi,
açtım; “şu dosyayı ver” dedi, verdim. “Allah Allah, bu dosyada ne var?” diye
düşündüm. Çünkü dosyaların hepsi tertipliydi ve tarih sırasına göreydi. 12 Eylülden
4-4,5 yıl sonra soruşturma başladı, onun için intizamlı yaptık, ama dosyanın
içerisinde kalmış bir belge ve belge filan denilmesi de imkânsız. Sakarya’da
bir doktor bu durumdan, yani hekimlere yapılan baskılardan, ekonomik
yetersizliklerden sıkılmış diyor ki “Biz SSK hastanelerinde çalışıyoruz, işçilere
istirahat verelim diyoruz. İşçilere istirahat vermiyoruz, kısıtlıyoruz, her gelene
istirahat verelim” diyor. O kâğıt oraya nasıl girmiş bilmiyorum, o belgeyi buldu.
Sonra başka bir dosyayı istedi. Bir başka dosyada Bülent Ecevit’in CHP Genel
Başkanı olarak Merkez Konseyi’ne başarı telgrafını buldu, “Bu telgrafı sadece
Bülent Bey mi çeker, diğerleri niye çekmiyorlar? Demek ki bir ilişkiniz var” dedi.
“Bizim bütün siyasi partilerle eşit ilişkimiz vardır” dedim. Bu şekilde 5-6 belgeyi
buldu ve iddianamede de yer verdi. Sonra tabii ki bu belgeleri dolabına, dosyasına
kadar bulmasının bir sebebi vardı, bu sebebi de biz biliyorduk zaten, ama
bunların belge olacağına da inanmıyorduk. Neyse iddianame yayınlandı, biz
aylarca yargılandık ve sonuçta 1988 yılında, 12 Eylülden epeyi uzaklaşmış olarak
karar çıktı. Karar Dernekler Yasası’na muhalefetten ve zamanaşımına uğra-