Türk ve Japon Modernleşmesi: 'Uygarlık Süreci' - Birikim

TİRELİ KİMLİKLER: TEORİ VE YÖNTEME İLİŞKİN BAZI ARAYIŞLAR 139sallaştırmaların altında, kültürler ve toplumlar arasında asli bir kopukluğun olduğufikri yatmaktadır. İlginç olan tireli kimliklerin çoğunlukla ikinci ve üçüncükuşak ‘etnik azınlık’lar için kullanılmasıdır.Görünen odur ki melez ve/veya tireli kimlikler soyutlamalarını, kültürlerimekânın belirlenimi altında durağanlaştırmadan kullanmak oldukça zordur.Clifford’a göre Gilroy’un çalışmalarındaki ikilem tam da budur; yani:... ‘değişen aynılık’ın serbest kalmasını reddeder, oluşum halinde ve durmadan melezleşenşeyler sürekli olarak oradadır- kolektif bilincin pratikleri ve belleği uzun bir zamanboyunca muhafaza edilir. Gilroy bir ‘halk’ın sürekliliğini toprak, ırk veya akrabalıkgibi [o] sürekliliğin temel ‘yapıtaşları’na başvurmadan açıklama çabası içindedir(1994: 320, vurgu bana ait).Durum böyle olunca Clifford, “o zaman bu tarihin devamlı olan nesnesi nedir?‘Değişen aynılık’ın etrafına nasıl bir sınır çizeceğiz?” sorularını sorar (age.).İkilem özellikle belirgindir çünkü Gilroy insanların beraber yaşamasını toprak,ırk veya etnik köken üzerine kurma çabalarından beslenen durağanlaştırmanıntehlikelerinin de farkındadır.Sınırları belli, homojen ve organik kültür eleştirisini, yekpare ve mekân temelindekurgulanan ve etnik cemaatler eleştirisiyle birleştirmediğimiz sürece etnografikaraştırma ve temsil için uygun stratejiler geliştiremez, teorilerimizinyok saydığı kurguları yeniden üreten durumlara karşı kendimizi koruyamayız.Yapılması gereken, bir taraftan sorgulanmamış ve verili kabul edilen “mekânınbelirleyiciliğindeki kültürel farklar” fikrine diğer taraftan daha karmaşık ‘melezleşmiş’ve tireli kültürel şekillenmelere karşı duran araştırma çerçeveleri geliştirmekyoluyla, göçmenlerin pratiklerinin ve kimliklerinin durağanlaşmasınısorgulamaktır. Kültürün mekânla özdeşleştirilmesini, kollektif kimlik ve pratiklerinolmazsa olmaz kaynağı olarak gördüğümüz sürece, gerçek heterojenliklerininboyutlarını sınrlandırmış oluruz.Günümüzde ikinci ve üçüncü nesil olarak adlandırılan Alman Türkleri arasındapopüler olan birçok müzik grubu vardır örneğin, Kartel, Ünlü, CultureClash, Slamic Force, (Kan Ak veya Islamic Force). Bu müzik gruplarının ve müziklerininetrafında özgül bir müzik türü, eğlence tarzı ve kolektif kimlikler şekillenmeyebaşlamıştır. Bu gruplar müzik ve performanslarında, Türkiye’dekimüzik ortamından unsur, enstrüman, tarz ve gelenekleri kullanmakta ve birbiriyleharmanlamaktadırlar. Fakat, bu grupları ve müziklerini “Türk” ve “Alman”kaynakları arasında basit bir köprü olarak nitelendirmek onların heterojenliğinisınırlamak anlamına gelebilir. Siyahların müziğinden, oryantalden ve pop müziktendevşirilmiş parça, imaj ve tarzlar bu grupların müzik ve eğlence stilindeki“Türk” ve “Alman” kaynaklar kadar belirgindir. Ayrıca, Türkçe ve Almanca kadarİngilizce de bu müzik dilinin bir parçasıdır.Mekânın sosyallik için güçlü bir metafor olarak kullanıldığı bu bağlamda