2011 (12): 2 - Eğitim Fakültesi - Ege Üniversitesi

Türkçe Öğretmenlerinin Ölçme Ve Değerlendirme Yöntemlerini Uygulama Sıklıkları VeTamamlayıcı Değerlendirme Yaklaşımlarına Yönelik Görüşleri (DÜZCE İLİ ÖRNEĞİ) 87çalışmalarında öğrencileri değerlendirmede güçlük çektiklerinibelirtmektedirler.Metin ve Demiryürek (2009)’in yaptığı araştırmada Türkçe öğretmenlerinintamamlayıcı ölçme ve değerlendirme yaklaşımları hakkında olumlu bakışaçısına sahip olduğu saptanmıştır. Ancak öğretmenlerin, bu ölçme vedeğerlendirme yaklaşımı hakkında bilgilerinin olmaması, zamanın yetersizolması, sınıfta disiplinin sağlanamaması, maliyetin yüksek olması gibisebeplerden etkili bir ölçme ve değerlendirme yapamadıkları belirlenmiştir.Öğretmenlerin çoğunluğu bu yaklaşımların uygulanabilir niteliğe sahipolmadığını, kendilerinin de yeterli bilgiye sahip olmadıklarınıdüşünmektedirler.Arslan, Orhan ve Kırbaş (2010) tarafından yapılan araştırma sonucuna göre,Türkçe öğretmenleri tamamlayıcı değerlendirme yaklaşımlarını yeterinceuygulamamaktadırlar. Yıldız (2011)’ın yaptığı bir araştırmada ise branşöğretmenlerinin kıdem, öğrenim durumları bakımından ilköğretimprogramlarındaki tamamlayıcı ölçme değerlendirme yaklaşımlarınıkullanımları arasında anlamlı farklar bulunmuştur. Öğretmenlerin geneldeolumlu tutum geliştirdikleri, ancak uygulama düzeyinin artması için hizmetiçieğitime gereksinim duydukları saptanmıştır.Yukarıdaki araştırmalar incelendiğinde öğretmenlerin ölçme vedeğerlendirmeye yönelik uygulamalarında bir takım eksiklerin olduğu, buuygulamaların çeşitli değişkenlere göre bazı araştırmalarda değiştiğibazılarında ise değişmediği saptanmıştır. Türkçe öğretmenlerinin ölçme vedeğerlendirme uygulamalarına ilişkin çalışmaların az oluşu ve elde edilenbulgular arasında tutarlılığın sağlanamaması yeni araştırmaların yapılmasızorunluluğunu doğurmuştur. Ayrıca bu konuda yapılacak araştırmaların ölçmeve değerlendirme alanında düzenlenecek hizmet içi çalışmalara ve alandayapılacak diğer çalışmalara ışık tutması beklenmektedir. Bu araştırmanınproblemini Düzce ilinde görev yapan Türkçe öğretmenlerinin geleneksel vetamamlayıcı ölçme ve değerlendirme yaklaşımlarını uygulama sıklığınınsaptanması oluşturmaktadır. İlgili literatür incelendiğinde kıdem, öğrenimdurumu (lisans ve lisansüstü mezunu olma durumu) ve ölçme vedeğerlendirme ile ilgili seminer alıp alamama durumuna göre öğretmenlerinölçme ve değerlendirme uygulamalarının değiştiği görülmektedir (Adıyaman2005, Yıldız, 2011). Bu bağlamda bu araştırmada kıdem, öğrenim durumu(lisans ve lisansüstü mezunu olma durumu) ve ölçme ve değerlendirme ile ilgiliseminer alıp alamama durumunun ölçme ve değerlendirme uygulamalarıylailişkilendirilebileceği düşüncesiyle bu değişkenler açısından öğretmenlerin