1844 Elyazmaları - Kurtuluş Cephesi Dergisi

de kuþku duyarsa, onlarý korkakça ve doðrulamaksýzýn iteler, biryana býrakýr, bu konulara olan baðýmlýlýðýný ve bu baðýmlýlýktanduyduðu cansýkýntýsýný, artýk ancak olumsuz, bilinçten yoksun vesafsatacý bir biçimde gösterir.{[II] Ýster kendi öz eleþtirisinin arýlýk güvencesini durmadanyenilesin, ister, gözlemcinin ya da kendinin gözünü, eleþtirinin kendikökeni ile –Hegel diyalektiði ve genel olarak Alman felsefesi– zorunluhesaplaþmasýndan, modern eleþtiri için o kendi öz darlýðý veilkel doðasý üzerine yükselme zorunluluðundan çevirmek için, dahaçok eleþtirinin kendikendisi dýþýnda, ancak eleþtirinin sýnýrlý bir biçimi–sözgeliþi 18. yüzyýl eleþtirisi– ve yýðýnýn sýnýrlý anlayýþý ile uðraþmaktanbaþka yapacak bir iþi olmadýðý yanýlsamasýný vermeyeçalýþsýn, [o] bunu ancak olumsuz ve bilinçten yoksun bir biçimdedýþavurur. Son olarak, kendi öz felsefi konutlarýnýn doðasý üzerinebulgular yapýldýðý zaman –euerbach’ýn bulgularý gibi–, eleþtireltanrýbilimci ya kendine bunlarý [sayfa 94] kendi baþýna gerçekleþtirmiþgörünüþünü verir, ve üstelik bu iþi, bu bulgularýn sonuçlarýný, onlarýiþleyememeksizin, belgiler biçimi altýnda, henüz felsefenin tutsaðýbulunan yazarlarýn kafasýna atarak yapar. Ya da, belki Hegel’in diyalektiköðeleri arasýndaki, bu eleþtiride [euerbach eleþtirisi] bulamadýðýiçin üzüldüðü ya da bunun eleþtirel kullanýmýnýn henüzkendisine sunulmamýþ bulunduðu doðru iliþkiyi kýnamaya çalýþarakya da buna yetenekli olarak deðil, ama bu bulgularý, hegelci diyalektiðinbu eleþtirisine karþý, örneðin kendi kökeni kendinde bulunanolumlu doðruluk kategorisine karþý dolaylý tanýt kategorisi gibi,kendine özgü tikel bir biçim altýnda, gizli kapaklý, kýlýk deðiþtirmiþ,içten pazarlýklý, kuþkucu bir biçimde ileri sürerek, kendine bu bulgularüzerindeki yüksekliðinin bilincini vermesini bilir. Gerçektetanrýbilimsel eleþtirici, kendini saflýk üzerinde, kararlýlýk üzerinde,tüm eleþtirel eleþtiri üzerinde geveze gösterebilmek için, felsefiyönde, her þeyin yapýlacak olmasýný çok doðal bulur, ve eðer raslantýsonucu Hegel’in bir öðesinin euerbach’ta eksik olduðu duygusunuedinirse, kendi kendine felsefenin gerçek fatihi olduðu izleniminiverir; çünkü bizim tanrýbilimsel eleþtiricimiz, tinselci “Kendinin bilinci”ve “Tin” putataparlýðýna karþýn, duyguyu aþýp da bilince yükselemez.}Ýyi bakýlýrsa, tanrýbilimsel eleþtiri –hareketin baþýnda gerçekbir ilerleme uðraðý (moment) olmuþ olmasýna karþýn– onun çözüm-12 Karl Marks1844 Elyazmalarý