1844 Elyazmaları - Kurtuluş Cephesi Dergisi

lemede, felsefenin ve özellikle Hegel’in eski aþkýnlýðýnýn (transcendance)tanrýbilimsel karikatürüne kadar götürülmüþ en sivri uç vemantýksal sonucundan baþka bir þey deðildir. Bir baþka olanakta,her zaman felsefenin çürümüþ köþesi olmuþ olan tanrýbilimi, felsefeninolumsuz bozulmasýný –yani kokuþma sürecini de– kendindeorunlamaya atayan tarihin o ilginç tüzesini, o tarihsel Nemesis’i*ayrýntýlý bir biçimde göstereceðim. [sayfa 95]{Buna karþýlýk, euerbach’ýn felsefesinin özü üzerindeki bulgularýnýn–hiç deðilse onlarý kanýt olarak kullanmak için– felsefi diyalektikile bir hesaplaþmayý her zaman ne ölçüde zorunlu kýldýklarý,açýklayacaðým þeylerden anlaþýlacaktýr.} [sayfa 96]* Öç tanrýçasý. -ç.Karl Marks1844 Elyazmalarý13