Piwowarstwo Ziołolecznictwo Kuchnia Konfratrów - Chef Paul

Ziołolecznictwo
UWAGA
Nie kiełkujemy nasion psiankowatych
jak: ziemniak czy pomidor czy papryka,
bo zawierają substancje trujące!
Problemem cywilizacji (a dokładniej
jej „najcywilizowańszej” części)
jest nadmierna sytość dzięki obfitości
zbyt jednostajnego pożywienia
i uleganiu wrodzonemu ludziom lenistwu.
Od zawsze niektórzy ludzie wiedzieli
o aktywnych biologicznie substancjach
występujących w roślinach.
Z czasem przyszła świadomość, iż
występują one w różnych stężeniach,
zależnych nie tylko od części rośliny
(liść, łodyga, korzeń, kwiat i pąk), ale
też i od warunków oraz pory wzrostu
i zbioru. Szczegółowe badania
wykazały, że najwięcej składników
o największej aktywności biologicznej
i najszerszym spektrum działań
występuje w pąkach roślin. To właśnie
merystemy zawierają najwięcej
witamin, fitoncydów, alkaloidów, fenoli,
flawonoidów, garbników, glikozydów,
goryczy i olejków. I to najaktywniejszych,
najintensywniejszych
w działaniu.
Kiełki
Popularyzacja diet wegetariańskich
przyswoiła Europie konsumpcję
kiełków nasiennych, na Wschodzie
znanych od tysięcy lat. Istnieje tekst
przypisujący popularyzację uprawy
kiełków cesarzowi Shen Wungowi,
datowanemu na ok. 2800 p.n.e. Skiełkowane
nasiona są doskonałym źródłem
makro i mikroelementów. Przykładowo:
w skiełkowanych nasionach
soczewicy (względem suchego ziarna)
mamy do 6 razy więcej witaminy C, do
3 razy więcej witamin A i B2, zauważalnie
więcej witamin B1, B5, PP. Zawierają
pierwiastki śladowe, witaminy,
enzymy, aminokwasy, substancje smakowe,
aromatyczne i zapachowe, aktywizujące
enzymy trawienne, saponiny,
flawonoidy, fitohormony – w różnych
ilościach, lecz zawsze aktywne biologicznie
i znacznie więcej niż nasiona
suche. Kiełki zbożowe mają znaczną
wartość odżywczą, zawierają zwiększoną
w stosunku do bielma ziarna
ilość wit. C, B i E oraz aminokwasów
i fosfolipidy, lecytynę, fitosterole, karoteny,
a także fitohormony. Czyż to
nie gemmoterapia
Kiełkujemy: lucernę, soczewicę,
fasolę (mung, adzuki, inne – raczej
drobne nasiona), soję (jest już w Polsce
GMO), rzeżuchę, rzodkiewkę, kozieradkę,
groch włoski, groszek zielony,
pszenicę, brokuł, grykę, proso, sezam,
ryż, słonecznik, rzodkiew, rzepę, kukurydzę
(jest już w Polsce GMO), gorczycę,
ciecierzycę, siemię lniane, kapustę,
buraki, koniczynę.
Fot. Piotr Madanecki
Nasiona do wysiewu w ogródku (detalicznie
sprzedawane w papierowych
kopertkach) mogą być zaprawiane chemią
(powinno być ostrzeżenie na opakowaniu).
Dla własnego zdrowia używajmy
nasion nie zaprawianych.
Kiełkować nasiona można w kiełkownicy,
słoiku, na sitku, w woreczku
(najlepszy sposób na strączkowe),
czy nawet na talerzu w ligninie, jak
śluzujące: rzeżuchę, lucernę, grykę
lub siemię. Nasiona trzeba namoczyć
w wodzie przez 3–4 godziny (najdrobniejsze
nasiona jak koniczyna, siemię)
do nawet 12 godzin (strączkowe, zboża).
Ziarno przepłukujemy, pozbywając
się drobnych zanieczyszczeń,
osączamy i odstawiamy w temperaturze
pokojowej, w wilgotnym powietrzu
i świetle do wzrostu (ale nie
zamknięte hermetycznie – może być
słoik z lekko przykręconą zakrętką,
postawiony „do góry nogami”). Przynajmniej
raz dziennie należy kiełki
przepłukać wodą. Woda bez chloru
(odstana, filtrowana, przegotowana)
powinna mieć temperaturę pokojową.
Po czterech do sześciu dniach kiełki
są gotowe. Można je przechować w lodówce,
ale lepiej spożyć świeże i nastawić
kolejną uprawę. Kiełki nasion
drobnych zjadamy w całości. Kiełki
dużych nasion albo oddzielamy od liścieni
i okrywy nasiennej (na przykład
zboża), albo poddajemy obróbce termicznej
(zwłaszcza strączkowych), co
zwiększa ich przyswajalność.
Kiełki drobnych nasion, wytwarzając
chlorofil przy świetle, nabierają koloru
i goryczek – ale to zwiększa ich
wartość o produkty przemiany materii.
Wyjątkiem są strączkowe – lepiej
smakują te z półmroku. W temperaturze
ponad 22 stopnie istnieje ryzyko
zapleśnienia uprawy, zwłaszcza
niesystematycznie płukanej. W chłodzie
wzrost kiełków ustaje. W słońcu
www.konfraternia.org
19