Piwowarstwo Ziołolecznictwo Kuchnia Konfratrów - Chef Paul

Ziołolecznictwo
Do mniszka, według upodobania
i kaprysu, dodajemy bądź udomowione:
sałatę, rzodkiewki, szczypiorek,
koperek, bądź dzikie (ale miękkie
i jędrne) pędy i liście babki lancetowatej,
krwawnika, pokrzywy, szczawiu,
stokrotki, mięty, podagrycznika,
pięciornika gęsiego, rdestu ptasiego,
cykorii, gwiazdnicy pospolitej. Jeśli
jest nam dane – korzystamy też z dobrodziejstw
urodzaju rukwi, rzeżuchy
łąkowej, podbiału lub stosujemy kiełki
z własnej uprawy. Drobno porwane
lub posiekane nowalijki przyprawiamy
do smaku solą, cukrem, sokiem z cytryny
(lub octem winnym) i oliwą (lub
śmietaną, jogurtem czy majonezem).
Jeśli ze śmietaną lub jogurtem – pasuje
dodatek twarogu. Jeśli z majonezem –
warto dodać jajko na twardo. Można
jak przy zwykłej sałacie – zastosować
jakąś modyfikację klasycznego winegret.
Należy pamiętać, by nie przesadzić
na początku – zacznijmy od małych
porcji.
Sporządzamy bezpośrednio przed
pochłonięciem sałatki z pieczywem.
Syrop mniszkowy możemy wykonać
po zebraniu 400 świeżych, ale
w pełni otwartych kwiatów mniszka
lekarskiego. Po opłukaniu zalewamy 1
litrem wody i gotujemy przez 1 godzinę.
Po odcedzeniu przez gazę, do płynu
dodajemy 1 kg cukru i sok z 1 cytryny.
Na maleńkim ogniu trzymamy
jeszcze 2 godziny. Gorącym syropem
napełniamy przygotowane słoiczki,
które odwrócone do góry zakrętkami
stygną pod kocykiem.
Kwiaty
Innym typem tkanki merystomatycznej
są pąki kwiatowe i o nich będzie
mowa. Jednak nie o terapii esencjami
kwiatowymi doktora Edwarda
Bacha, a o trywialnej konsumpcji i trawieniu
kwiatów z ich esencjami.
Kalafiora jadł każdy, ale czy wszyscy
wiedzą iż jedli pąk kwiatowy Będąc
najlżej strawnym (jadalnym nawet
surowo i najsmaczniejszym) przedstawicielem
kapustnych, zawiera: sód,
potas, magnez, wapń, mangan, żelazo,
miedź, cynk, fosfor, fluor, chlor, jod,
karoteny, witaminy K, B1, B2, B3, B5,
B6, C.
Jeszcze bardziej należy polecać
słusznie zyskujące popularność brokuły.
Zawierają m.in.: sód, potas,
wapń, magnez, żelazo, fosfor, selen,
chrom, karoten, witaminy: B1, B2, C
(więcej niż cytrusy). Występuje w nich
też kwas foliowy i antyoksydanty zapobiegające
działaniu wolnych rodników,
dlatego zalecane są kobietom
w ciąży i cukrzykom, działają profilaktycznie
przy chorobach serca, obniżają
ciśnienie krwi. Sulforafan zapobiega
tworzeniu się polipów jelitowych
i różnego typu nowotworów. Zarówno
kalafior jak i brokuły najlepiej gotować
na parze, unika się straty cennych
składników.
Jadalne są także kwiatostany dyniowatych,
najsmaczniejsze zaś kwiaty
cukini. Egzemplarze męskie (te bez zawiązków)
można rwać bez uszczerbku
dla plonowania, aby ze dwa do zapylania
zostały. Można je nadziewać
twarogiem i opiekać w cieście naleśnikowym,
jednak są wspaniałą ozdobą
i urozmaiceniem sałatek, zachowując
na surowo największą wartość.
W cieście naleśnikowym można
zmienić w pyszne placuszki kwiatostany
czarnego bzu lub robinii akacjowej.
Bywa to uważane za przysmak regionalny
Kwiatostany szczypiorku, a dokładniej
młode i miękkie pąki kwiatowe
– są świetne w sałatkach i bardziej
cebulowe od szczypiorku.
Pączki kwiatowe nasturcji (a i młode
listki) mają smak pikantny, można
z nich robić namiastkę kaparów. Jadalne
na surowo (w sałatkach) i smaczne
są pączki kwiatowe mniszka i koniczyn.
Z płatków róży robi się doskonałą
konfiturę, nagietek to „szafran ubogich”.
Nasze osty nie dorównają karczochom,
ale także mają jadalne dno
kwiatowe. Z kwiatów mniszka nie tylko
wino kwiatowe można zrobić, ale
i doskonały syrop przeciw kaszlowi
i na zwiększenie ilości białych krwinek.
Jest znacznie więcej jadalnych
kwiatów, acz są też toksyczne…
Damy radę...
Fot. Witold Dobroczyńśki
Parząc sobie ok. łyżki posiekanej
pokrzywy i około łyżki skrojonego
korzenia mniszka (przed lub tuż po
ruszeniu wegetacji), możemy napar
uzupełnić o łyżkę lub dwie pąków liściowych
i kwiatowych (kwiaty męskie,
czyli „kotki”) z ruszającej z wegetacją
leszczyny.
22
KONFRATER 2/2009