Wisła–odra - Andrzej Rozenkowski

Henryk Mieczysław Łepek
W sumie 27711,0 km szlaków wodnych zostało uznanych przez rządy państw jako
europejskie drogi wodne kategorii E, do których włączono zarówno te posiadające
minimalne parametry odpo wiadające IV klasie, jak również odcinki dróg wodnych,
zdefiniowane jako „wąskie gardło”, czyli których parametry są znacznie niższe od
wymagań docelowych.
Umowa AGN weszła w życie w lipcu 1999 r. po uprzednim ratyfikowaniu jej
przez 13 krajów europejskich (bez Polski). Zamyka ona pakiet powstałych z inicjatywy
i pod patronatem EKG ONZ umów o narzędziach prawnych, tworzących ramy
skoordynowa nych działań rządów państw europejskich na rzecz właściwego wykorzystania
i rozwo ju infrastruktury transportu w Europie
Biała Księga transportu Unii Europejskiej
Politykę transportową UE na początek nowego wieku wyznacza Biała Księga
z 2001 r. (White Paper..., 2001), w opublikowanym dokumencie pt. „Europejska polityka
transportowa w horyzoncie 2010 roku: czas na decyzję”. Biała Księga transportu
Unii Europejskiej przedstawia najważniejsze wytyczne wspólnej polityki transportowej
UE. Jednym z podstawowych celów tej polityki jest osiągnięcie zmian w podziale
gałęziowym – zmniejszenie dominacji transportu samochodowego poprzez
m.in. regulowaną konkurencję oraz integrowanie gałęzi transportu.
Obecnie żegluga śródlądowa realizuje przewozy na poziomie 130 mld tkm rocznie,
z czego połowa przypada na wymianę transgraniczną. Z uwagi na dużą liczbę
przewozów towarów żeglugą śródlądową, przystąpiono do prac nad stworzeniem
jednolitego prawa przewozowego drogami wodnymi i zawarto je w Konwencji
CMNI (Przewozu Towarów Drogami Wodnymi Śródlądowymi), która unifikuje
i harmonizuje europejskie prawo przewozowe w żegludze śródlądo wej.
Podpisana w dniu 22 czerwca 2001 r. w Budapeszcie Konwencja CMNI, weszła
w życie l kwietnia 2005 r. po ratyfikowaniu jej przez Chorwację, Węgry, Rumunię,
Szwajcarię, i Luksemburg. W 2006 r. przystąpiły do niej Holandia i Czechy. Ratyfikowanie
ww. konwencji w latach 2007–2008 zadeklarowały m.in. Niemcy i Francja,
a Bułgaria, Słowacja oraz Austria potwierdzają zainteresowanie szybkim wprowadzeniem
tego prawa.
Trwający proces unifikacji prawa przewozowego w żegludze śródlądowej potwierdzają
m.in. zapisy takich dokumentów Unii Europejskiej, jak: „Biała Księga” (White
Paper. European Commission 2001 – European Transport Policy for 2010) oraz tzw.
„Strategia Lizbońska”. Polska nie posiada jednolitego prawa przewozowego w transporcie
wodnym śródlądowym, w odróżnieniu od transportu morskiego, drogowego,
kolejowego czy lotniczego, gdzie jednolite zasady wypracowane zostały w oparciu
o stosowne kon wencje międzynarodowe, ratyfikowane przez nasz kraj. Polska dotychczas
nie włą czyła się również w trwający w Europie proces ujednolicania prawa
przewozowego w transporcie wodnym śródlądowym. Zdaniem polskich arma-
24