AC- 1_2_ pp. 53 - 98.pdf

مصاحبه با داالیی الما با موضوع خودکشی در ژاپنترجمه:‏ قدرت اهلل ذاکریتوضیح:‏مامي يامادا 1960 متولد استان ناگانو ، نويسنده و دانش آموخته رشته اقتصاد از دانشكدهاقتصاد دانشگاه ميجي گاكوئين است.‏ او بعد از فارغ التحصيل شدن براي تحصيل بهاستراليا رفت.‏ در آنجا درباره مهاجرت نهنگ ها تحقيقاتي انجام داد.‏ سال 1990 دعوتنامهاي از مركز مبادالت فرهنگي هند دريافت كرد و در مورد افسانه هاي هندي تحقيقاتيانجام داد.‏ از سال 1996 مقيم دهلي نو شد.‏ در سال 2001 رئيس قسمت زبان مركزتحقيقات هنر هند و ژاپن شد.‏ سال 2002 به ژاپن برگشت و به عنوان نويسنده شروع به كاركرد.‏ در سال 2009 دكتري خود را در رشته مكتب بودايي وجره يانه گرفت.‏ وجره يانهسومين مكتب بزرگ بودايي بعد از مهايانه و هينه يانه است كه به آن المائيسم هم گفته ميشود چرا كه راهنما در اين دين الما است.‏ از كتاب هاي مامي يامادا مي توان به « مصاحبهبا مرگ«،‏ ‏»نوشته هايي درباره مرگ و زندگي در هند » و « تا سه سالگي بذر زبان انگليسيرا نپاشيد ... » اشاره كرد.‏مصاحبه با دااليي الما برگرفته از كتاب « مصاحبه با مرگ » است كه سال 2004 منتشر شد.‏یامادا امروز به اینجا آمدم تا در رابطه با مرگ چند سؤال از جناب عالی بپرسم.‏ قبلاز اینکه سؤال ها را شروع کنم،‏ می خواهم ابتدا در رابطه با تجربه شخصی ام خیلی مختصربرایتان صحبت کنم.‏ من از سال 1996 تا سال 2001 به مدت شش سال همراه با خانواده امدر پایتخت هند دهلی نو زندگی کردم.‏ واقعاً‏ تجربه ای عالی بود اما آن چه بعد از آن دربرگشت به ژاپن منتظرم بود،‏ اندوهی بود که همه کشور را در برگرفته و وضعیتی پیچیدهبود.‏ به هرحال زمان زیادی نگذشت که متوجه شدم افراد زیادی با وضعیت افسردگی یاضعف اعصاب روبرو هستند.‏ در واقع اگر بخواهم در مورد خودکشی بگویم در ژاپن ازسال 1998 به بعد،‏ هرسال بیش از سی هزار نفر خود به زندگی خویش پایان می دهند.‏ اینعدد اکنون هم هرساله سیر صعودی دارد و اگر از لحاظ جنسیتی نگاه کنیم،‏ هفتاد درصدافرادی که خودکشی می کنند،‏ مرد و سی درصد دیگر زن هستند.‏ گروهی که بیشترینخودکشی در آن صورت می گیرد،‏ مردان پنجاه – بین پنجاه تا شصت - یا شصت سال– بین شصت تا هفتاد - هستند،‏ و دو دلیل عمده ای که آنها را به سمت خودکشی سوق85می دهد،‏ دالئل اقتصادی و دالئل مرتبط با سالمتی آنها است.‏ جدای از این،‏ خودکشی درافراد ده سال – بین ده تا بیست سال – و بیست سال – بین بیست تا سی سال – هم یکیاز مشکالت بزرگ اجتماعی شده است.‏ در میان افرادی که شامل این گروه می شوند،‏مواردی زیادی است که با بریدن رگ دست خود اقدام به خودکشی می کنند.‏ به این خاطرلغت جدید زننده ای چون رگزن « cutter » Wrist برای آن شکل گرفته است.‏ چیزیکه باید به آن توجه کنیم این حقیقت است که بسیاری از رگزَن ها یک بار به شکل کاملموفق نشده اند.‏ با استناد به گزارش تحقیقات،‏ رگزَن های به شکل متوسط پانزده تا شانزدهبار اقدام به خودکشی ناموفق کردند که سرانجام توانستند خودکشی نمایند.‏ به عبارتی اکثررگزَن ها از زمانی که اول بار رگ خود را می زنند تا زمانی که واقعاً‏ می میرند،‏ ماه¬هاو حتی سال ها نیاز دارند.‏ آیا این نشانگر این مطلب نیست که آنها از صمیم دل واقعاً‏ نمیخواهند بمیرند.‏ در حال حاضر ژاپن جامعه ای است که آشکارا رایانه و مانند آن بر آنحاکم است و عوامل جدیدی روز به روز در حال ازدیاد هستند که دیدگاه های ارزشی واخالقی موجود نمی تواند از عهده آنها بر آید.‏ در میان چنین جامعه ای،‏ برای جلوگیری ازچنین مرگ های اندوهناکی ما عمالً‏ چه کارهایی باید انجام دهیم؟ بسیار مشتاقم که نظرجناب عالی را در این زمینه بدانم.‏داالیی الما اساساً‏ خودکشی کاری بد است.‏ چون هر چقدر هم آزمایشی سختباشد،‏ باز هم حتماً‏ روشی برای گذشتن از آن وجود دارد.‏ فکر می کنم می توان گفتخودکشی پایان دادنی انفرادی و شخصی به روشی مأیوسانه است.‏ این پایان دادنی بهروشی اشتباه و غلط است.‏ خودکشی نشانگان است پس برای آن مسلماً‏ دالئلی وجودخواهد داشت.‏ بنابراین ما باید درباره دالئل و علت های آن عمیقاً‏ فکر کنیم.‏ همان طور کهشما اشاره کردید،‏ نمی توان از دالئل اقتصادی چشم پوشی کرد.‏ اقتصاد ذاتاً‏ امری سیال وجاری است پس وضعیت اقتصادی گاهی خوب می شود،‏ گاهی بد می شود و مواج بودنشایسته آن است.‏ به دلیل بد شدن موقتی وضعیت اقتصادی،‏ خودکشی کردن آیا واقعاً‏کوته بینی نیست؟ درون این جهان آمیخته با رقابت است.‏ اما مسأله مهم این است که قبلاز شرکت در رقابت،‏ توانایی و قابلیت خود را به خوبی بررسی و شناسایی کنیم.‏ می خواهمبگویم باید واقعگرا شویم.‏ به خوبی خود را می شناسیم و زمانی که فکر کردیم در رقابتپیروز نمی شویم،‏ از اول در آن شرکت نمی کنیم.‏ اگر توانایی و قابلیت ما در حدی باشدکه امکان پیروزی پنجاه پنجاه باشد،‏ شاید شرکت کردن درست باشد.)‏ خنده(‏به خاطر نبودن غذا از گرسنگی مردن واقعاً‏ رنجی بزرگ است.‏ جز این بقیه رنج هامحدودیت پذیر نیستند.‏ برای مثال شما خودرو سواری مدل باالیی دارید.‏ مشکالتاقتصادی رخ می دهد و مجبور می شوید خودرو کوچک فرسوده ای خریداری کنید.‏ بااین همه آیا همین هم بد است؟!‏ چون به هرحال باز هم خودرو دارید.‏ شما انگشتر الماسی