AC- 1_2_ pp. 53 - 98.pdf

انسانی آنها کمرنگ نشده است.‏ عشق و عالقه ای که باید به شکل ذاتی نسبت به انسانها باشد آیا به سمت حیوانات خانگی ای مثل سگ،‏ گربه و پرندگان منحرف نشده است.‏اینکه نتوانند عشق و عالقه و دوستی عمیقی نسبت به انسان هایی مثل خودشان داشته باشندو آن را به وفور نصیب حیواناتی جز انسان نمایند واقعا و بسیار جای تأسف است.‏ مسألهمهم این است که اول باید به انسان عشق ورزید.‏ اگر روحیه تقسیم کردن و سهیم شدنوجود داشته باشد،‏ مشکالت سایر افراد را می توان حل کرد.‏ این امری است که دارایبیشترین ارزش است.‏ اگر چنین دیدگاه ارزشی را بتوان برجسته کرد،‏ برای مثال اگر خانهخود را از دست بدهد،‏ یا کامال بی پول شود هم باز هم سالم است و می تواند به زندگیادامه دهد.‏ چون خانواده و دوستان باز هم هستند.‏ بر عکس اگر عشق نباشد،‏ هرچقدر هماز مادیات بهره مند شود،‏ باز هم درون دلش به هرحال تنها است.‏ پول عشق و محبت راپیشنهاد نمی کند پس نمی توان با انسان ها تجارب خود را تقسیم کرد و سهیم شد.‏ چونسن و سالی گذشت و همچنان به ارزش های ظاهری بها داده شود و ارزش های درونینادیده انگاشته شود از جانب سایر افراد هم مورد احترام و تکریم قرار نخواهیم گرفت.‏است که تعالیم مربوط به زندگی وجود ندارد.‏ نتیجه این می شود که تعداد زیادی از بچههای ژاپنی کامپیوتر،‏ ریاضی،‏ زبان انگلیسی به عبارتی تعالیم مدرن و امروزی را پذیرا میشوند و عمرشان می گذرد.‏همچنین به شکل تاریخی در ژاپن گرایش نفرت از جنازه ها وجود دارد.‏ بر روی صورتمرده پارچه ای سفید قرار می دهند و آن را در تابوت می گذارند و تا می توانند در جاییقرار می دهند که چشم کسی به آن نیافتد.‏ افرادی که عمیقا به مرگ فکر نکرده اند،‏ روزیکه شخصی بمیرد که به او عشق می ورزیدند،‏ بی آن که بدانند چگونه با این واقعیت روبروبشوند سرگردان شده،‏ در بین راه از پای در می آیند و ضربه ای سخت می خورند به آنحد که نمی-توانند آن را ترمیم نمایند.‏ به نظر می رسد اندیشیدن به مرگ در زمانی کهداریم زندگی می کنیم،‏ حتی با هدف اهمیت دادن به زندگی فعلی هم امری بسیار مهماست.‏ اما در ژاپن کنونی تعالیم مربوط به مرگ چگونه امکان پذیر خواهد بود.‏ در اینمورد جناب عالی چگونه فکر می کنید.‏وقتی چیزی در درون نباشد،‏ در زمان های اضطراری و غیر منتظره،‏ بدون اینکه بدانیمچه باید انجام دهیم به آخرین روش یعنی خودکشی می اندیشیم.‏ دیدگاه های ارزشی واخالقی مذهبی که شامل سنت های مذهبی هم باشد،‏ بسیار مهم هستند.‏ اگر دین بوداییرا پذیرفتیم،‏ بسیار اهمیت دارد که بدون اندیشیدن به چیزی با رهایی سوترای دل فرزانه رابخوانیم،‏ به هنگام از دست دادن خانواده،‏ دوستان یا کسانی که به آنها عالقه داریم در برابرتندیس بودا بنشینیم و بگرییم یا خودمان را به قدرت قضا و قدر بسپاریم.‏یامادا زنگ خطر اجتماعی تنها دیدگاه های ارزشی ظاهری را داشتن را به عنوان نظرو عقیده جناب عالی با جدیت می پذیرم.‏ در ژاپن معاصر شاید کاویدن عمیق درباره مرگو اندیشیدن به آن مشکل باشد.‏ افراد زیادی بدون اینکه موقعیت اندیشیدن درباره مرگ رابه دست آورند،‏ در میان دیدگاه های ارزشی ( پول،‏ پول،‏ پول ) عمرشان را سپری می کنند.‏در مدارس ژاپن بعد از جنگ بزرگ دوم جهانی،‏ اگر از یک قسمت از مدارس خصوصیچشم پوشی کنیم،‏ تعلیم های مذهبی منسوخ شده است.‏ در مدارس تعالیم مربوط به مرگواقعاً‏ وجود ندارد.‏ وقتی تعالیم مربوط به مرگ وجود نداشته باشد،‏ مفهوم واقعی اش این87داالیی الما خوب که فکر کنیم،‏ چیزی که تعالیم مدرن یا تعالیم سبک غربی نامیدهمی شود،‏ به هیچ عنوان قابل تکیه و اعتماد نیست.‏ هنگامی که نظام آموزشی شروع شد،‏سرشار از علوم اجتماعی و الهیات بود و افراد توسط معابد،‏ کلیسا و افزون بر آن خانوادهها محافظت می شدند.‏ اما در حال حاضر،‏ تأثیر معابد و کلیسا بسیار ضعیف شده است.‏وضعیت خانواده ها هم تغییر کرده است.‏ والدین بسیار گرفتار کار شده اند و زیاد درخانه حضور ندارند.‏ طبیعتاً‏ بچه هاو والدین به اندازه کافی با هم ارتباط ندارند و معاشرتانسانی آنها کم شده است.‏ وقتی هم به مدرسه می روند،‏ تنها مطالعه علوم جدید و رایانهاست.‏ برنامه ای است که بطور کامل به آن تکیه می کنند.‏ دراینجا چیزی مهم مفقود است.‏مشکالتی هم که ژاپن با آنها روبرو است،‏ کامالً‏ از همین جا ناشی می شود.‏ ژاپن غرب بهعبارتی مدرنیته را به همان شکلی که هست نسخه برداری نموده است.‏ عالوه بر آن سنتهای قدیمی رفته رفته ارزش خود را از دست دادند.‏ این محدود به ژاپن نیست.‏ فکر میکنم مشکل مشترک تمام غرب و احتماالً‏ تمام دنیا باشد.‏ اما این به این معنی نیست که منفکر کنم چنانکه قبالً‏ گفتم با تکیه بر معابد و کلیسا بتوان همه چیز را حل کرد.‏ پس درواقع چه چیز خوب خواهد بود.‏ چیزی که اکنون بسیار الزم است،‏ فکر می کنم تعالیم غیر