Πατούχας του Ιωάννη Κονδυλάκη - Ευθυμογράφημα

Ιωάννου Κονδυλάκη - Πατούχας
“Σώπα, λέω, διάολε, σώπα!” Ανεφώνησεν ο Στρατής με παραφοράν. “Ομπρός
σε γυναίκες δε λένε τέτοια πράμματα.”
Το βλέμμα του Μανώλη εστρέφετο από του Στρατή εις την Πηγήν με
απελπιστικήν απορίαν.
Κάτι επεχείρησε και πάλιν να είπη, αλλ’ ο Στρατής δεν του έδωκε καιρόν. Τον
είλκυσεν από τον βραχίονα και του είπε:
“Έλα να βγούμε όξω να σου πω ...”
Ο Μανώλης τον ηκολούθησεν ευπειθώς, τόση δε ήτο η ταραχή του, ώστε
ουδ’ εστράφη προς την Πηγήν, ήτις τους παρετήρει απορούσα και αυτή, αλλά
και ανησυχούσα περισσότερον. Ανεξήγητος εφαίνετο και εις αυτήν η οργή του
αδελφού της και την απέδιδε μάλλον εις την προτίμησίν του διά τον Τερερέν
και την απέχθειάν του προς τον Μανώλην.
“Για να σου πω, Μανώλη,” είπεν ο Στρατής προς τον μέλλοντα γαμβρόν του
με τόνον πολύ ολίγον συγγενικόν, όταν απεμακρύνθησαν ολίγα βήματα της
οικίας, “ήθελα να σου πω να μην ανακατώνης τόνομα τσ’ αδερφής μου στσοι
καυγάδες και στα σάλια σου. Μα εδά, σαν και μούδωκες αφορμή, σου το λέω
μια για πάντα· να μην ξαναβγή απού το στόμα σου τόνομα τσ’ αδερφής μου και
να μην ξαναπατήσης σπίτι μας.”
“Έλα δα, μα δε θα τη φάω την αδερφή σου!” Είπεν ο Μανώλης με κίνημα
αγανακτήσεως.
“Εκείνο που σου λέω ‘γώ!” Είπεν ο Στρατής τρέμων εξ οργής. “Σα σου τη
δώση ο κύρης μου να την πάρης και να την λουστής. Μα πριχού την πάρης να
μη μπαίνης στο σπίτι μας ... γιατί μα το Θεό ...”
Δεν ετελείωσε την απειλήν, αλλά δεν ήτο δύσκολον να την μαντεύση ο
Μανώλης και με χειρονομίαν αδιαφορίας μεγαλοπρεπή απήντησε:
“Δε θα βάψω μαύρα.”
Και απεμακρύνθη.