Πατούχας του Ιωάννη Κονδυλάκη - Ευθυμογράφημα

More documents

Recommendations

Info

Η κλασσική βιβλιοθήκη του Oviδι’ αλυσίδων, διά να πίνουν οι διαβάται. Αλλ’ οι Χριστιανοί απέφευγον ναπίνουν με τα τάσια εκείνα των Τούρκων, «για να μη μαγαρίσουν».Ο Σαϊτονικολής επληροφόρησε χαμηλοφώνως τον υιόν του ότι το τζαμί ήτονάλλοτε ναός του Μιχαήλ Αρχαγγέλου, τον οποίον, όπως και πολλάς άλλαςεκκλησίας, κατέλαβον διά της βίας οι Τούρκοι, όταν εκυρίευσαν την Κρήτην.Έπειτα του έδειξε τον Μουδίρην, όστις συνεκέντρωνεν εις εαυτόν όλην τηνεξουσίαν διοικητικήν και δικαστικήν της επαρχίας και δι’ ολίγων ζαπτιέδων ήγραμμένων, μωαμεθανών και χριστιανών, ετήρει την τάξιν. Ο Μουδίρης ήτοΤουρκαλβανός εκ των απομεινάντων εν Κρήτη από της αιγυπτιακής κυριαρχίαςκαι διά των οποίων η σιδηρά διοίκησις του Μουσταφά πασά κατώρθωσε τότενα δαμάση τους Τουρκοκρητικούς και αποκαταστήση την τάξιν εν Κρήτη. Καικατ’ αρχάς μεν ήτο δίκαιος άνθρωπος· υπό την τουρκικήν κυβέρνησιν όμωςκαι εκ του συγχρωτισμού του μετά των Τούρκων της Κρήτης έγεινε φανατικόςκαι διώκτης των Χριστιανών. Αλλ’ εις τούτο εφαίνετο ακολουθών και τηνπολιτικήν της κυβερνήσεώς του, ήτις, αφού ηναγκάσθη να δώση εις τουςΧριστιανούς προνόμια κατά το 1858, εφρόντιζε τώρα να τα εκμηδενίση.Ο Μουδίρης εκάθητο εις την μικράν υπόστεγον αυλήν του τζαμιού μετάτου Ιμάμη κεκάπνιζον τα μακρά των τσιμπούκια, ομιλούντες εις γλώσσανελληνικήν, την οποίαν εκαρύκευον με τουρκικάς λέξεις.Από της θέσεως εκείνης ο Μουδίρης ηδύνατο να περιλάβη δι’ ενός βλέμματοςσχεδόν ολόκληρον το χωριό, το οποίον εκείθεν αρχόμενον και απλούμενονεις το επίπεδον της αγοράς και της τουρκικής συνοικίας, εξετείνετο έπειτααμφιθεατρικώς επί των κλιτύων του βουνού, ευρύ και φαιδρόν, ως γελαστόνπρόσωπον, εν μέσω πλαισίου εξ ελαιώνων και δασών καταρρύτων. Σειράδένδρων υψηλών, τα οποία εφαίνοντο ως αναβαίνοντα προς τα όρη, ηκολούθειτον μαίανδρον τον οποίον διέγραφε καταρρέων διά του χωρίου ο «ποταμός»,ρύαξ αστείρευτος, δίδων την κίνησιν εις πέντε νερομύλους. Επί των δωμάτωνεφαίνοντο όμιλοι ανδρών και γυναικών, φαιδροί εις το ιλαρόν φεγγοβόληματου εαρινού ηλίου, περιάγοντες το βλέμμα εις την ευδαίμονα κοιλάδα τηνανοιγομένην κάτω προ του χωριού, όπου τους συσκίους κήπους και τουςβαθείς ελαιώνας διεδέχετο σμαραγδίνη θάλασσα σπαρτών, σχηματιζομένη ειςάβακα θαυμάσιον υπό των διασταυρουμένων διωρύγων, δι’ ων έφευγον, ωςαργυροί όφεις διολισθαίνοντες εις την πρασινάδα, τα ύδατα των ρυάκων καιτων αμετρήτων πηγών. Εκείθεν δε το βλέμμα, ακολουθούν σειράν διαδοχικήνλόφων και κοιλάδων ορεινών, έφθανε κάτω μακράν, όπου παραπέτασμα βουνών
Ιωάννου Κονδυλάκη - Πατούχαςυψηλότερον εσχίζετο, σχηματίζον το Φαράγγι, εις το στόμα του οποίου διεγέλαμία ιδέα θαλάσσης, μία λεπτοτάτη ταινία του Λυβικού πελάγους. Προς δυσμάς,εις το όπισθεν των βουνών κενόν, το όμμα εμάντευε την ευρείαν πεδιάδα τηςΜεσαράς, από την οποίαν μεμονωμένος ανυψούτο εις την αοριστίαν ελαφράςομίχλης ο Κοφινάς, βουνόν μονοκόρυφον, όπου, κατά τινα προφητείαναποδιδομένην εις κάποιον «γέροντα-Δανιήλ», έμελλε να κολυμβήση μοσχάριστο αίμα, κατά την απελευθέρωσιν της Κρήτης.Από την κοιλάδα και από το χωριό, από όλον εκείνον τον περίκλειστον,ως καλιάν, χώρον ανεδίδετο εις την φωτοπλήμμυραν του ηλίου και εις τηναρμονίαν του βόμβου των υδάτων και των εντόμων μία χαρά ζωής, με τονθόρυβον των ανθρώπων συνδιαλεγομένων από δώματος εις δώμα, με ταςφωνάς των γυναικών αίτινες εκάλουν τα τέκνα των από τα ύψη του χωριού,με τα άσματα, με τους μυκηθμούς των βοών και των δραγατών το βυκάνισμα,με τους συριγμούς των κοσσύφων και των αηδόνων το κελάδημα. Αδύνατοννα φαντασθή άνθρωπος ότι εις το ειδύλλιον εκείνο ενήδρευε μίσος θανάσιμονμεταξύ δύο λαών, τους οποίους εχώριζεν η θρησκεία, αλλ’ όχι και η καταγωγή,και οίτινες ευκαιρίαν εζήτουν ναλληλοφαγωθούν.Αφού ούτω περιήγαγεν εις την αγοράν τον υιόν του ο Σαϊτονικολής,κατέληξαν εις την καφεταρίαν του Σμυρνιού. Η καφεταρία μόνον κατά τομεγαλοπρεπές όνομα διέφερεν από τάλλα μαγαζιά του Τσαρσιού. Ήτο μικρόνισόγειον, με σανιδένιους καναπέδες γύρω, με ράφια υψηλότερα, επί των οποίωνήσαν εκτεθειμένα διάφορα εμπορεύματα, με καθέκλες χωρίς ερεισίνωτον,«κούτουλες», με τεζάκι, επί του οποίου ήσαν παρατεταγμένοι ναργιλέδες καιφιάλαι και η μακρά τενεκεδένιααντλία, διά της οποίας ήντλει τα ποτά εκ των βαρελίων ο κάπηλος δι’εισπνοής. Είχεν η καφεταρία όμως και άλλο διαμέρισμα, συνεχόμενον, διά ταάλλα είδη του εμπορίου, και ανώγειον, το οποίον εχρησίμευεν ως ξενών καιόπου κατέφευγον οι Τούρκοι διά να πίνουν κρυφίως.Ο καφεπώλης, νέος βραχύσωμος, με πρόσωπον αγχίνουν, ζωηρός καιαεικίνητος, είχε ζήσει επί τινα έτη εις Σμύρνην, διό και ωνομάσθη Σμυρνιός.Επανελθών εκείθεν με ολίγα χρήματα και με πολλήν νοημοσύνην, επεδόθηεις το πολυποίκιλον εμπόριόν του. Γνωρίζων δε να εκμεταλλεύεται τηνφιλοποσίαν και την ματαιοδοξίαν των Τούρκων, έπνιγεν, ως κώνωπας εις τονοίνον, τα κτήματά των. Τόσον υποχρεωτικός ήτο, ώστε όταν οι πελάται τουαγάδες δεν είχον πλέον χρήματα να του δίδουν, τους εδάνειζε με τόκον διά να
Page 1 and 2: Κλασσική βιβλιοθήκ
Page 3 and 4: Ιωάννου Κονδυλάκη -
Page 13 and 14: απαράλλακτα την φρ
Page 25: Ιωάννου Κονδυλάκη -
Page 33 and 34: λεπτόν μειδίαμα ο Σ
Page 35 and 36: “Θεόψυχά μου!”Ιωά
Page 77 and 78:
Ιωάννου Κονδυλάκη -
Page 79 and 80:
Page 81 and 82:
“Πέρα πήαινα στη ρ
Page 83 and 84:
“Κιαμ’ είντα θα το
Page 85 and 86:
Page 87 and 88:
Page 89 and 90:
Page 91 and 92:
Page 93 and 94:
Page 95 and 96:
Page 97 and 98:
Page 99 and 100:
Page 101 and 102:
Page 103 and 104:
Page 105 and 106:
Page 107 and 108:
Page 109 and 110:
Page 111 and 112:
Page 113 and 114:
Page 115 and 116:
Page 117 and 118:
Page 119 and 120:
Page 121 and 122:
Page 123 and 124:
Page 125 and 126:
Page 127 and 128:
Page 129 and 130:
Page 131 and 132:
Page 133 and 134:
Page 135 and 136:
Page 137 and 138:
“Όι, δεν είδα.”Ιωά
Page 139 and 140:
θα μεβασάνιζες ετσ
Page 141 and 142:
Page 143 and 144:
Page 145 and 146:
Page 147 and 148:
Page 149 and 150:
Page 151 and 152:
Page 153 and 154:
Page 155 and 156:
Page 157 and 158:
μη σε γνοιάζη.”Ιωά
Page 159 and 160:
Page 161 and 162:
Page 163 and 164:
Page 165 and 166:
Page 167 and 168:
Page 169 and 170:
Page 171 and 172:
Page 173 and 174:
Page 175 and 176:
Page 177 and 178:
Page 179 and 180:
Page 181 and 182:
Page 183 and 184:
Page 185 and 186:
Page 187 and 188:
Page 189 and 190:
Page 191 and 192:
εξήστραψεν εις τα μ
Page 193 and 194:
show all

Πατούχας του Ιωάννη Κονδυλάκη - Ευθυμογράφημα

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?