Πατούχας του Ιωάννη Κονδυλάκη - Ευθυμογράφημα

Η κλασσική βιβλιοθήκη του Ovi
εικοσάκις της ημέρας εις τον ποταμόν, όπου ήτο βέβαιος πάντοτε ότι θα έβλεπε
γυναίκας να πλύνουν, με τα ενδύματα υψηλά ανασυρμένα. Τον ειδοποίει
άλλως ο κτύπος των κοπάνων. Όταν ήκουε το κτύπημα εκείνο, ανεσκίρτα ως ο
πολεμικός ίππος εις το άκουσμα σαλπίσματος.
Η προτίμησίς του διά την Πηγήν δεν ήτον ακόμα τόσον απόλυτος και
οριστική, ώστε ν’ αποκλείη πάσαν άλλην γυναίκα από την καρδίαν του.
Η Πηγή ήτο το θηλυκόν το ανώνυμον. Την επροτίμησε διότι την εύρε
προχειροτέραν. Αγαπών αυτήν ηγάπα την γυναίκα και την έβλεπεν εις
το πρόσωπον όλων των νέων και ευειδών γυναικών. Εις τας φλέβας του
εκυκλοφόρει το μαγικόν ποτόν, το οποίον εδόθη εις τον Φάουστ και το οποίον
ως αποτέλεσμα είχε «κάθε γυναίκα να του φαίνεται ωραία, ως η Ελένη».
Τας απιστίας ταύτας του Μανώλη υπεβοήθησε, χωρίς να το φαντάζεται, η
Πηγή, διότι έπεισε τον Σαϊτονικολήν να του δώση βοηθόν ένα εργάτην. Έχων
δε ούτω καιρόν ο Μανώλης, εξέτεινεν την ακτίνα της ενεργείας του. Έκαμε
γνωριμίας μεταξύ των νέων του χωριού, ενεφανίζετο εις τα δώματα περί το
δειλινόν, όταν τα κορίτσια μετέβαινον εις την βρύσιν ή επέστρεφον από τα
λειβάδια, κάπου-κάπου δε έρριπτε και κανένα λόγον, μιμούμενος τους άλλους
νέους.
Τόσον ήτο ευχαριστημένος από αυτήν την νέαν φάσιν της ζωής του, ώστε
σχεδόν ελησμόνησε τον Τερερέν. Εις τούτο δε και ούτος τον εβοήθησεν,
αποφεύγων την συνάντησίν του.
Αλλά μίαν Κυριακήν τον συνήντησε καθ’ οδόν ο Αστρονόμος, και μειδιών
του είπε:
“Για ‘πε αλεύρι, Μανωλιό!”
“Αλεύρι.”
“Ο Τερερές σε γυρεύγει.”
Ο Μανώλης εκοκκίνισε.
“Κ’ εγώ τόνε γυρεύγω, είτε, μα φοβάται και χώνεται.”