Πατούχας του Ιωάννη Κονδυλάκη - Ευθυμογράφημα

Η κλασσική βιβλιοθήκη του Ovi
“Δεν ακούς,” είπεν η Ρηγινιώ, “ο νεραϊδής ο Τερερές φοβερίζει και
λέει πως ανέν πάρη, λέει, ο Μανώλης το Πηγιό ...”
“Είντα θα κάμη;”
Η Ρηγινιώ εδίσταζε.
“Κατέω κ’ εγώ; ... Θα τονε δέση, λέει.”
“Τα ίδια μου ‘λεε κι ο κουζούλακας ο Αστρονόμος,” είπε γελών ο Μανώλης.
“Κ’ η Ζερβούδαινα μευρήκε στη στράτα και μου ‘λεε πως το ‘κουσε κι’ αυτή,”
επρόσθεσεν η Ρηγινιώ.
“Τον κακό τση τον καιρό!” Ανεφώνησε με θυμόν ο Σαϊτονικολής. “Όλα
τακούει και σε όλα είνε μέσα η Αλογόμυγια!”
“Γιάιντα την ατιμάζεις την κακομοίρα;” Είπεν η Ρηγινιώ.
“Γιατί ‘νε ψώμ’ αυτό που σου ‘πε.”
“Δε μου το ‘π’ αυτή μόνο ...”
“Όσοι κιάν το ‘πανε ψώμα ‘νε,” επέμεινεν ο Σαϊτονικολής, κιάφησέ
την αυτή την κουβέντα ... “Σόλο το ύστερο κιάν το ‘πε ο Τερερές, ας
το ‘πε. Για να δούμε, μπορεί και να το κάμη;”
“Αρνί ‘μ’ εγώ να με μπουζιάση;” Παρετήρησεν ο Μανώλης.
“Σώπα συ!” Του είπεν αυστηρώς ο Σαϊτονικολής. “Εσύ τα φταις, απού τον
αφήκες κ’ επήρε μούρη, κρίμα στο μπόι σου!”
Ο Μανιόλης εζάρωσε.
“Μα είντα κάθεσαι και μου λες,” είπεν η Ρηγινιώ, “πως δεν μπορεί να το κάμη;
Ντ’ αύτη ‘ν’ η τέχνη του. Μάγος δεν είνε;”
“Ό,τι διάολο θέλει ας είνε· μεμένα δεν μπορεί να τα βάλη, γιατί κατέει ποιος