Πατούχας του Ιωάννη Κονδυλάκη - Ευθυμογράφημα

Η κλασσική βιβλιοθήκη του Ovi
Τον μέγαν τούτον λόγον επρόφερεν ο Μανώλης, ακουμβημένος εις την
κορωνίδα του τελάρου· και όπως εκάλυψε το πρόσωπόν του με την πλατείαν
του παλάμην, διά να κρύψη την εντροπήν του, εφαίνετο ως να έκρυπτε δάκρυα.
Η Πηγή τον ητένισε με ανησυχίαν και είπε, πνιγομένη υπό συγκινήσεως:
“Και μαλώνει σ’ αφέντης σου;”
“Να, αν του πη ο μάστορας πως έφυγ’ από το χτίρι, θα χαλάση τον κόσμο ...”
“Μα γιάιντα, γιάιντα; ...” Είπεν η κόρη, ως ναπηυθύνετο με παράπονον προς
τον μέλλοντα πενθερόν της. “Δεν το θωρεί πως θ’αρρωστήσης;
“Κη μάνα μου του το ‘πε, μα δεν ακούει,” απήντησεν ο Μανώλης με τόνον
σχεδόν θρηνητικόν. “Θέλει, λέει, να ψηθώ στη δουλειά. Α δε ξετελεσθή, λέει,
το σπίτι ...”
Η Πηγή εφάνη σκεπτομένη· έπειτα δε με μικρόν δισταγμόν είπε:
“Να του μιλήσω κεγώ; Ντρέπομαι, μα θα του το πω ...”
Ο Μανώλης ανετινάχθη, με λαμποκόπημα χαράς εις τα μάτια.
“Ναι, να του πης πως δε μας εγνοιάζει μας κιάν δεν είνε τελειωμένο το σπίτι...”
Η Πηγή τον προσέβλεψεν απορούσα.
“Ώστε να τελειώση το σπίτι, ας κατοικήσωμε στον οντά μας,” εξηκολούθησεν
ο Μανώλης.
Η Πηγή ήρχισε να εννοή την μεταξύ των παρεξήγησιν και έγεινε κατακόκκινη.
“Ας παντρευτούμε ‘μείς,” έλεγεν ο Μανώλης με ζωηρότητα απροσδόκητον,
“κιάς τελειώση το σπίτι ύστερ’ από ένα χρόνο ... ας μη τελειώση και ποτέ.”
“Μα δεν μπορώ ‘γώ να ‘πω ταφέντη σου τέτοια πράμματα,” είπεν η Πηγή
κάτω νεύουσα.