2.1. Vorbereitungen, Menschwerdung und Erniedrigung - Christologie
2.1. Vorbereitungen, Menschwerdung und Erniedrigung - Christologie
2.1. Vorbereitungen, Menschwerdung und Erniedrigung - Christologie
Sie wollen auch ein ePaper? Erhöhen Sie die Reichweite Ihrer Titel.
YUMPU macht aus Druck-PDFs automatisch weboptimierte ePaper, die Google liebt.
Mt. 16,22.23 (ska/ndalo/n mou ei>). Jesus behauptet seinen auf unsere Errettung<br />
abzielenden Willen. Ganz so handelt er in Gethsemane Mt. 26,39<br />
<strong>und</strong> bei der Gefangennahme 26,53.54; Joh. 18,8. Auch am Kreuz stirbt Jesus<br />
freiwillig; er neigt zuvor das Haupt <strong>und</strong> stirbt sodann, Joh. 19,30. Da<br />
erfüllte sich sein Wort: ”Niemand nimmt das Leben von mir; – er selber ist<br />
es, der seinen Geist in die Hände des Vaters übergibt, Joh. 10,17.18. Den<br />
gesamten Zustand der <strong>Erniedrigung</strong> fasst der Hebräerbrief auf Gr<strong>und</strong> von<br />
Ps. 8,5-7 in das Wort zusammen, dass Jesus geringer gemacht sei, als die<br />
Engel, auf dass er den Tod schmecke für alles (ihm Gegebene) Hebr. 2,9. In<br />
dieser Weise hat er von seinem Lebensanfang bis zum Ende desselben am<br />
Kreuze seinen Willen gehorsam dem Willen des Vaters untergeordnet, Phil.<br />
2,8. Worauf nun dieser Wille des Vaters im letzten Gr<strong>und</strong>e abzielte – daran<br />
wollen wir hier mit den Worten Jesajas nur erinnern Kap.53,10: ”Wenn seine<br />
Seele ein Schuldopfer wird gebracht haben, so wird er Samen sehen <strong>und</strong><br />
der Rat des Herrn wird Fortgang haben durch ihn.” Vgl. Bernhard, In ascensione<br />
Domini Sermo III,2: Singularis illa maiestas voluit mori, ut viveremus,<br />
servire ut regnaremus, exsulare ut repatriemur et usque ad servilissima<br />
opera inclinari, ut constitueret nos super ornnia opera sua.<br />
Bernhard hat die Weise, wie die göttliche Natur an der <strong>Erniedrigung</strong> teilgenommen,<br />
treffend angedeutet, nach dem Vorgang von Cyrill (§ 58) <strong>und</strong><br />
Hilarius in der alten Kirche. Der Erlöser hat alle göttlichen Eigenschaften an<br />
sich,<br />
aber wie Bernhard treffend bemerkt, er übt sie im Werke der Erlösung mit<br />
Anstrengung, was von dem Werke der Schöpfung nicht zu sagen ist. 124 In<br />
der Tat: was kann hier auch die maiestas ausrichten, wo nur die humilitas<br />
das Feld behauptet. Die Beweise für das Wirken der göttlichen Natur, sie<br />
liegen in der Krippe; sie begegnen uns dort, wo der Erlöser leidet <strong>und</strong> bezahlen<br />
muss, was er nicht geraubt hat (Ps 69,5); wo er sich durch Geisseln<br />
den Rücken aufreissen, beleidigen <strong>und</strong> ans Kreuz nageln lässt; wo er ruft:<br />
”Mich dürstet!”; wo er stirbt <strong>und</strong> drei Tage im Schoss der Erde liegt! Wir<br />
sagen, in diesen Werken hat der Erlöser stärker seine Gottheit bewiesen, als<br />
es durch lange Beweisreden über dieselbe je hätte geschehen können. Er tut<br />
hier in der Tat nur dasjenige, was er als Schöpfer <strong>und</strong> Erhalter der Welt je<br />
<strong>und</strong> je getan, wie solches Bernhard in sehr zutreffender Weise hervorhebt in<br />
s. Canticum canticorum, sermo VI,3: ”Dum in carne et per carnem facit opera<br />
non carnis sed Dei, naturae utique imperans superansque fortunam, stultam faciens<br />
sapientiam hominum daemonumque debellans tyrannidem, manifeste ipsum<br />
se esse indicat, per quem eadem et ante fiebant, quando fiebant. In carne, inquam,<br />
et per carnem potenter et patenter operatus mira, locutus salubria, passus<br />
indigna, evidenter ostendit, quia ipse sit, qui potenter sed invisibiliter secula condidisset,<br />
sapienter regeret, benigne protegeret. Denique dum evangelizat ingratis,<br />
signa praebet infidelibus, pro suis crucifixoribus orat, nonne liquido ipsum se esse<br />
124 Bernhard, Sermo XX,2: Multum quippr laboravit in co salvator, ncc in amni m<strong>und</strong>i fabrica tantum<br />
fatigationis auctor assumsit. IDa dcniquc dixit, ct facta sunt, mandavis et creata sunt (Ps 33,9). At vrio hic<br />
rt in dictir suis sussinuit cont- radictorcs e t in factis obscrvatorcs ct in tormcn6s illusons rt iu morte<br />
cxprobmton.s. Ecce quomodo dikxit. Ferner vgl. sermo in Ferin IV. Hebdomadae sanctae $ 13. Vidc<br />
rrgo quam magnificaverit faccre t e cum ilLt maicstas. Dc omnibus, quar in roek ct sub roslo sunt, dixit, et<br />
facta sunt (Ps 148,5). Et qaid facilius dictu.’ S ~ d nunquid solo v e rbo factum cst, mm tc qunn fic e rat<br />
refccit.’ Triginta et tribm annis supra tcrram visus, rt cum hominibus conversatus, etiam habuit m factis<br />
calumniatorts, in dictis iinsultatons ctc. Quarr hoc. ~ Quia vcrbum a sua subtilitate descenckrar ct grossius<br />
accepc rat indummsum. Nam vcrbum caro factum crat, ct icko grossiori rt morosiori opcrc utebatur.