september-2010

Illustratie: Kat Heyes
frédéric mahoux
Brutale bende belaagt Brussel
// Brussel wordt geplaagd door een golf van
migranten. De kleurrijke nieuwkomers plunderen
de stad in grote groepen en laten een spoor van
vernieling na. Hun groene vermomming stelt ze
in staat om op te gaan in hun favoriete omgeving,
het Elizabethpark, maar door het kabaal dat ze
maken, weet je al snel waar ze uithangen.
Volgens deskundigen leven er inmiddels 10.000
Psittaculae krameri in de hoofdstad, afkomstig uit
Afrika en Nepal. Je kan ze ook parkieten noemen,
maar dat klinkt veel minder onheilspellend.
Ze zouden, zo wordt beweerd, afstammen van
de 50 vogels die in 1975 werden vrijgelaten door
de manager van het Meli Pretpark. Ze hebben zich
door de jaren heen verrassend goed aangepast
aan het soms barre Brusselse klimaat en blijven
zich vlug en vrolijk vermenigvuldigen. Ze zijn een
vast onderdeel van de stad en terroriseren de
Brusselaren met hun schelle getjirp.
Sommige natuurminnende stadsgenoten zijn
dol op deze exotische en acrobatische dieren,
maar de stadsbestuurders is een andere mening
toegedaan. Wellicht hebben ze te vaak Alfred
Hitchcocks fi lm The Birds (1963) gezien, waarin een
kustplaatsje in Californië onder vuur ligt van een
genadeloze zwerm gevleugelde agressors.
De offi ciële instanties in Brussel stellen dat de
groeiende wilde parkietenpopulatie de natuurlijke
fauna van de stad (vleermuizen en inheemse
vogels) bedreigt. Ze doen zich namelijk tegoed aan
de fruit- en notenbomen in achtertuinen en aan
het vogelzaad dat door goedwillende inwoners
wordt neergelegd voor andere vogelsoorten.
Parkieten zien er misschien lief en aardig uit,
maar vergis je niet. Ze winnen met gemak elke
onenigheid met andere vogels. En omdat ze
bovendien immuun zijn voor vogelverschrikkers,
gaan de instanties nu zwaarder geschut inzetten.
“Indien nodig gaan we de vogels vangen of zelfs
doden.” Een grimmig einde voor de gevleugelde
vrienden van Brussel, dat zelfs voor Hitchcock iets
te veel van het goede zou zijn geweest.
— THE TALKER —
B R U S S E L S & L O N D O N
kate spicer
Vintage, of hoe de klad in oude kleren kwam
// Is er een betere plaats dan de tweedehands winkeltjes
en kraampjes van Portobello Market om in oude rommel te
grabbelen naar een juweeltje voor je garderobe? Geen enkele
winkelervaring stemt beter overeen met het tijdperk van soberheid
en recycling. Onlangs zag ik een jurk die gemakkelijk door
kon gaan voor een vroege creatie van John Galliano en ik stond
me hardop af te vragen wat die zou moeten kosten.
“Heel veel. 3.000 pond. Hij is uit de jaren 30”, zei het oude
vrouwtje achter het verfomfaaide tafeltje. Haar fl auwe
superieure glimlach voerde me zomaar 20 jaar terug in
de tijd, toen ik voor het eerst mijn neus om de hoek stak
bij designershops in Sloane Street. En hier werd ik alweer
aangesproken als een zwerver die het Ritz is binnengewandeld.
Nota bene in mijn eigen woonwijk en inmiddels als volwassen
vrouw!
Kate Moss droeg ooit eens zo’n vintage jurk naar een evenement
in het National History Museum. Tegen het eind van de
avond droeg ze het ding ingestopt in haar ondergoed omdat het
van ellende uit elkaar viel. Antieke kleding heeft die gewoonte
wel vaker, iets wat je bij antieke meubels zelden ziet.
Wat is het toch met tweedehands kleren? Sinds wanneer
hebben ze die sprong op de ladder gemaakt naar modieuze musthave
– weliswaar halen ze het nog net niet bij haute couture of
Balenciaga, maar de meeste bona-fi de designers laten ze achter
zich. Tijdens de Fashion Week maken de internationale modefans
weer een bedevaart naar het – inderdaad – fantastische Rellik.
Tot mijn spijt heb ik er ooit een belachelijk ruime paarse jurk
gekocht van een inmiddels verdwenen merk voor geriatrische
patiënten. Tja, wie vintage wil kopen, moet weten waar ie over
praat, darling.
Die drang naar tweedehandskleding heeft zijn roots in ons
verlangen naar kwaliteit, originaliteit én koopjes. Maar vintage
is ook verlakkerij. Alle tweedehands troep hangt tegenwoordig
als vintage in de rekken gepropt. En de ironie is dat fris ruikende
nieuwe kleding veel goedkoper is dan oude stinkende vodden.
Kate Spicer schrijft onder meer voor Sunday Times Style. Lees
haar blog op mission-to-lars.blogspot.
METROPOLITAN MET
13