Selef ilik

Netice itibariyle, İslam ve entegrasyon politikasını
yine Anayasayı Koruma Daireleri belirlemektedir.
Almanya‘nın tüm eyalatlerindeki güvenlik kurumlarınca,
Müslümanların kendisine uymaları beklenen
tedbir çalışmaları uygulanmaktadır. Burada
takip edilen strateji ise Anayasayı Koruma Dairesi
tarafından belirlenmekte olup kurumun benimsediği
“aşırılığa karşı tedbir olarak entegrasyon” anlayışı
çerçevesinde yürütülmektedir. Güvenlik kurumlarının
kendi ifadelerine göre, üzerilerinde odaklandıkları
Müslümanlar “grubunda” genel olarak aşırılık ve
terör tehlikesi bulunmaktadır. Böylece, “Müslüman
olmak”, prensip olarak radikalleşme ve hatta teröre
kaymaya sebep olabilecek belirtiler içermektedir.
Homojen bir grup olarak gösterilmek istenen Müslümanlar,
bu anlayışa göre, doğalarında olan bir aşırılığa
meyletme niteliğine ve tehlikesine (!) sahiptirler.
Bu bağlamda, son on yıldır Almanya‘nın İslam
politikasını belirleyen radikalleşme senaryosu şu
şekilde özetlenebilir: Modernleşmemiş dindarlık >
entegrasyon eksikliği > paralel toplum oluşumu >
aşırılığa > “islamizme” meyletmek > terörizme kaymak.
Bu bakımdan, Brandenburg Eyaleti Anayasayı
Koruma Dairesi‘nin yayınının kapağında, güvenlik
kurumlarının benimsediği mantıkla uyumlu olarak,
Cami Sokağı’nın (Moscheestrasse’nin) entegrasyona
mani olduğu, aşırı tutumlar ve terörizm meydana getirebileceği,
bu yüzden Müslümanların, entegrasyonu
sağlamak için Ana Cadde’ye (“Hauptallee”ye) yönelmeleri
gerektiği gibi ifadelerin bulunması ve böyle bir
fotomontajın kullanılması kimseyi şaşırtmamalıdır.
Zira burada bilinçli olarak “Moscheestrasse” ve “Hauptstrasse”
sokak isimleri/tabelaları arasında bir tezat
kurgulanmaktadır. (http://www.verfassungsschutz.
brandenburg.de/cms/detail.php/bb1.c.191882.de).
Dahası, Müslümanları da bizzat bu “tedbir çalışmaları”
için kazanmak amacıyla, bu çalışmaların
onların da güvenliğini sağlamak için yapıldığı öne
sürülmektedir. Nitekim uygulama çerçevesinde kullanılan
ifadelere göre; ancak Müslümanlar da bu
uygulamalara katılırlarsa “Almanya’daki büyük çoğunluğu
barışsever olan Müslümanların da çıkar ve
itibarları” korunabilirmiş ve bu bakımdan Müslümanlar,
özellikle dinî cemaatler temsilciliğinde, söz
konusu tedbir çalışmaların yapılabilmesi için iç yapılarını
güvenlik kurumlarına açmayı kendilerinin
bir mükellefiyeti olarak görmelilermiş (!).
Ancak, güvenlik kurumları, Müslümanların kendi
kendilerine nasıl yardım edebileceklerine ve her türlü
sorunu çözebileceklerine dair böyle bir reçeteye sahipken,
iş, aşırı sağcılığa ve kültürel ırkçılığa gelince bu
sözde mükemmel çözümlerini toplumun çoğunluğuna
uygulamak nedense hiç akıllarına gelmemektedir.
Hâlbuki çok sayıda araştırma göstermektedir ki, toplumun
orta kesiminde aşırı tutumlar giderek artmakta
ve kökleşmeye doğru ilerlemektedir ve Federal İçişleri
Bakanı ve güvenlik kurumlarının haricinde, Breivik
veya neonazilerde bulunan ırkçı stereotiplerin endişe
verici bir seviyede nüfusun güya ılımlı kesimlerinde
yerleşik olduğunu hiç kimse inkar etmemektedir.
Bu noktada sorulması gereken soru ise şudur: Beden
böyle bir hâl alan kamu, tedbir uygulamalarına
dahil edilmemekte ve temsilcileri güvenlik ortaklığı
kurmak için “davet” almamaktadır? Onlar da kendi
itibar ve güvenliklerinin korunması için tedbir programlarına
katılabilirler, içişleri bakanlıklarıyla birlikte
güvenlik inisiyatifleri başlatabilirler ve bu çerçevede
kendi iç yapılarını bu tür uygulamalar için açabilirler.
Örneğin kiliseler polis teşkilatı bünyesindeki devlet
güvenlik birimine (Polizeilicher Staatsschutz) cami
cemiyetlerinden telep edildiği gibi‚ güven oluşturacak
kişiler (Vertrauensleute) gösterseler, nizamı koruma
partnerlikleri (Ordnungspartnerschaften) gibi
faaliyetlere katılıp bazı cami cemiyetlerinin gururla
taşıdıkları gibi ödüller alsalar iyi olmaz mı?
Madem ki Müslümanlar için hazırlanan bütün
bu tedbirler toplumun çoğunluğu nezdinde
stereotipler üretmiyor, ırkçılık etkisi yaratmıyor
ve dost-düşman ayırımı yapmaktan kaçındırıyor,
öyleyse neden bu tedbirler toplumun merkezindeki
sağcı ve ırkçı aşırı eğilimler bağlamında kamunun
çoğunluğuna da uygulanmıyor?
“Ennepe-Ruhr-
Kreis Bölgesinde
Polis ve
Müslümanlar”
adını taşıyan
ve DİTİB´in
de katılmış
olduğu çalışma
grubu, eyalet
hükümeti
tarafından 2011
Yılı İç Güvenlik
Ödülü aldı.
MART 2013 • SAYI 219 • PERSPEKTİF
9