nalgures • tomo iv • año 2007 1 - Asociación Cultural de Estudios ...

Había 45 colmeas de abellas, propiedade de don Xacinto Ares, presbítero, Antonio Martínez,
don Xosé Villardefrancos, Domingo Martínez, Gregorio Gómez, Xosé Martínez, Miguel
Pan e Silvestre Martínez. Rendían catro reais anuais.
Respecto dos oficios, a maioría dos veciños eran labregos, existindo un xastre (Xoán Canedo)
e dous tecedores (Roque Lodeiro e Domingo da Rigueira).
Había unha taberna, da que era dono e habitaba nela Miguel de Souto. O abasto de viño para
a mesma corría a cargo de Francisco González, a quen a parroquia lle tiña arrendado este
abasto para poder pagar os dereitos de sisa, e que recadaba 60 reais. A taberna, que comerciaba
viño polo miúdo, atendíaa o citado Miguel de Souto, recadando 16 reais. Este era tamén
o estanquilleiro de tabaco, recadando 20 reais.
Encontramos tamén intermediarios para cobrar as rendas, como os que recadaban as da
Colexiata da Coruña (Domingo López, veciño da Coruña), do arcediago de Nendos (Xacinto
de Rumbo, veciño de Pravio) e da aristocracia (Francisco de Beira, veciño de Sigrás, que se
encargaba de cobrar as rendas de don Xosé Bermúdez Penela).
O arcediago de Nendos recollía os dezmos das terras do igrexario, e medio ferrado de centeo
por veciño por dereitos do Voto de Santiago; o prior da Colexiata da Coruña os dun dezmeriro
persoal, e a metade do groso restante, menos das terras do igrexario; a outra metade recadábaa
don Xosé Bermúdez Penela, presbítero, veciño da Coruña.
O crego da parroquia recollía, por dereitos de oblata, medio ferrado de centeo de cada veciño.
O prior da Colexiata colleitaba anualmente 2.363 reais, 2.331 reais don Xosé Bermúdez; o
arcediago de Nendos 179 reais e o crego da parroquia, pola oblata, 96 reais.
O monarca posuía unhas devesas en Canle e Cubo.
6. Parroquia de San Pedro de Ledoño
Culleredo en 1752: os interrogatorios do Catastro de Ensenada
A freguesía de San Pedro de Ledoño pertencía á xurisdición do Val de Veiga, estaba suxeita
ao Correxemento da cidade da Coruña e era de reguengo. Tiña 26 familias residindo nela, en
26 casas. Ningún deles era pobre de solemnidade.
O único cargo eclesiástico era o crego. Cando se redacta a información, o citado crego non
apareceu, dicíndose que, debido aos seus achaques, «esta en Orense con animo de thomar
Baños, y que corria mui valida la voz de que se avia muerto». E o que o substituía tampouco
foi alegando que se comprometera con outro crego dunha parroquia inmediata a axudado
nun enterro.
NALGURES • TOMO IV • AÑO 2007 363