Wederopbouw%20in%20Schiedam%20deel%201

park kon de stadsmens zich passief (ligweide, uitzicht) en actief (sport, spel)
ontspannen (Steenhuis Hooimeijer, 009, p. 74-76, 4 5).
De aanleg van het nieuwe stadspark en de uitbreidingswijken wordt mogelijk
na de annexatie van Kethel in 1941. In de oorlogsjaren wordt binnen de dienst
gemeentewerken (directeur Ir. H.B.J. Aikema) de afdeling stadsontwikkeling
opgericht. De leiding van deze dienst stadsontwikkeling komt in handen van
de stedenbouwkundige Alphons Siebers, die als een in die tijd nationaal
toonaangevende ontwerper werd beschouwd. De eerste schetsen voor
de landschappelijke inpassing van het park worden gemaakt door de
landschapsarchitect dr. ir. J.T.P. Bijhouwer en prof.ir. Edelman, die in 194
bodemonderzoek uitvoeren naar het gebied. Bijhouwer tekent de wegenstructuur
en verkaveling en hoofdontsluiting, waarbij hij rekening houdt met waterlopen
en drogere en hogere gronden (Van der Heiden Klomp, 004, p. 64). Het
uitbreidingsplan is gemaakt op basis van deze eerste opzet. De gronden in de
West-Abtspolder waar het park zal te komen, worden te drassig geacht voor
woningbouw en zijn geschikter voor parkbestemming.
Schipper en het gemeentebestuur zien het park met de sportvelden als
compensatie voor de stenen huizenzee die verrees in Nieuwland en Groenoord.
De groene, lommerrijke aanleg was bewust als tegenhanger bedoeld van de
harde, rechtlijnige stadswijken. De uitvoering ervan start begin jaren vijftig als
werkverschaffingsproject voor werkloze Schiedamse arbeiders, maar wordt
in 195 na de Watersnoodramp tijdelijk stilgelegd omdat de arbeiders voor de
dijkverzwaring moeten worden ingezet. Het werk wordt eind jaren vijftig afgemaakt
door de Heidemij.
Dit naoorlogse activiteitenpark heeft nu landelijke bekendheid vanwege Fort
Drakensteijn, een speeltuin voor kinderen met een beperking. In aansluiting op
de oorspronkelijke speeltuin-opzet met (niet-elektrische) speeltoestellen zoals
zandbak, klimrek, glijbaan, wip en schommel, kunnen kinderen in de huidige
speeltuin in de ontspannen parkachtige omgeving spelen, of naar de levende
dieren in de kinderboerderij gaan en naar het pannenkoekhuis.
Programmatische en ruimtelijke typologie
Het meest kenmerkende naoorlogse aspect van het Prinses Beatrixpark en
Bijdorp is het overwegend groene karakter van het recreatiegebied als onderdeel
van een grootschalige groenstructuur voor Schiedam, waarbij woongebieden
worden gescheiden door groengebieden. In de wederopbouw is sprake van een
hiërarchische opbouw: van stadspark, wijkpark, buurtpark en groenstroken. Het
Prinses Beatrixpark staat in deze hiërarchie duidelijk bovenaan.
Het huidige recreatiegebied Prinses Beatrixpark en Bijdorp zijn programmatisch
verdeeld in gebieden met verschillende bestemmingen, zodat een gedifferentieerd
activiteitenpark is gegroeid. Het hart wordt gevormd door het Prinses Beatrixpark
met de bospartijen, grasvelden en waterpartijen en het centrale speeleiland met
kinderboerderij, speeltuin (Fort Drakensteijn) en pannenkoekhuis. De Poldervaart,
die in diagonale richting door het park loopt, is als bestaande historische waterloop
met voormalige molens opgenomen in de parkaanleg. In het noorden liggen een
heemtuin en een volkstuinencomplex Thurlede. Aan de oostzijde, grotendeels ten
oosten van de Parkweg, ligt het sportveldencomplex Thurlede, dat als een buffer
tussen het park en het bedrijventerrein Spaanse Polder functioneert. Aan de
westzijde, ten westen van de Poldervaart, bevinden zich afwisselend sportvelden
(Sportvelden Kethel) en clusterbebouwing (o.a. Zwembad Groenoord) in het
groen. De beide genoemde sportvelden (Kethel en Thurlede) behoren tot het
oorspronkelijke ontwerp van het recreatiegebied.
Bijdorp ten zuiden van het Prinses Beatrixpark is min of meer een zelfstandig
gebied door de doorsnijding van de A 0 een. In het westelijk deel ligt bebouwing
met de historische kern Bijdorp en de naoorlogse sporthal Margriethal. In het
17