Rotterdam - Zuid - Els Bet Stedebouwkundige

nooddorp Wielewaal
Tijdens en na de Tweede Wereldoorlog werden in Rotterdam enkele complexmatige
nooddorpen gebouwd om de ergste woningnood te lenigen, waaronder
de Wielewaal en het Brabantse Dorp. Het Brabantse Dorp is in de jaren zestig
gesloopt voor de ontwikkeling van het Zuidplein. De semi-permanente woningen
van de Wielwaal werden in 1948-1949 in opdracht van de gemeente Rotterdam
(afdeling Openbare Werken) gebouwd en hadden een beoogde levensduur van
25 jaar. De Wielewaal bevindt zich in de westelijke uitloper van het Zuiderpark en
ligt ingesloten tussen de Kromme Zandweg, de Groene Kruisweg, de Korperweg
en de Schulpweg. De enigszins verscholen woonbuurt omvat bijna vijfhonderdvijfitg
semi-permanente woningen. De meeste woningen hebben één bakstenen
bouwlaag met een flauw hellend zadeldak. De woningen zijn samengevoegd
tot korte blokjes van wisselende lengte. De woonblokken staan overwegend
evenwijdig aan de langgerekte noord-zuidstraten, in lijn met het stratenpatroon
in Charlois. In de groenstroken is op kleine schaal een schuine, verspringende
verkaveling toegepast. Ook in de korte dwarsstraten verspringen de koppen van
de woonblokjes ten opzichte van elkaar. De openbare ruimte heeft een groene
uitstraling dankzij de verschillende plantsoenen en de omhaagde tuinen. De levensduur
van het complex is onlangs verlengd door groot onderhoudswerkzaamheden
en woningverbetering.
De cultuurhistorisch meest waardevolle kenmerken van de Wielewaal zijn:
• stedenbouwkundige verkaveling (zie onderstaande kaart);
• inroverte opzet met informele sfeer;
• wonen in het groen;
• groen hart en randen;
• woningen aan woonpaden;
•
lage eenvoudige bebouwing.
121